Czym jest świadectwo energetyczne budynku?

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku czasem nazywane także paszportem energetycznym jest dokumentem, który opisuje budynek od strony jego zużycia energii. Operat energetyczny budynku jakość takiego systemu oraz wydajność zastosowanych rozwiązań. Celem jest zapewnienie jak największych oszczędności na energii – nie tylko elektrycznej, ale przede wszystkim energii cieplnej. Przy rosnących cenach energii skupia się coraz więcej uwagi na redukcji jej zużycia. Świadectwo charakterystyki energetycznej będzie więc elementem niezbędnej dokumentacji technicznej obiektu.

Warto pamiętać, że nie wolno zamieszkać w domu (wybudowanym lub modernizowanym po 2009 r.), który nie posiada świadectwa energetycznego. Grozi za to kara w wysokości 10 tys. złotych. Zawiadomienie o ukończeniu budowy musi więc zawierać także kopię certyfikatu energetycznego. Prawo energetyczne mówi o konieczności posiadania i przedstawiania takiego dokumentu pomiędzy zainteresowanymi stronami, jednakże nie egzekwuje tego w sposób kategoryczny, tzn. karalny. Notariusz nie odmówi podpisania dokumentów sprzedaży budynku czy jego kupna bez powyższego certyfikatu energetycznego. To osoby, pomiędzy którymi zachodzi właściwa transakcja, a przede wszystkim kupujący, powinien zwrócić szczególną uwagę na koszt późniejszego zużycia energii, jaki będzie sam ponosił podczas użytkowania domu. Dlatego to w jego interesie leży, aby przy kupnie domu zażądać od właściciela okazania świadectwa energetycznego. 

Od kiedy należy dysponować świadectwem charakterystyki energetycznej?

Konieczność dokonywania tego rodzaju dokumentacji została wprowadzona od 1 stycznia 2009 roku, kiedy wszedł w życie przepis zgodnie z Dyrektywą 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków oraz przepisów ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo Budowlane.

Kto sporządza charakterystykę energetyczną budynku?

Prawo energetyczne mówi, że osobą uprawnioną do sporządzenia dokumentu jest specjalista z branży instalacyjnej, architektonicznej czy budowlanej, a także absolwent studiów podyplomowych i kursów. Od 2009 roku organizowane są specjalistyczne kursy zakończone egzaminem państwowym Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Uzyskanie możliwości sprawdzania charakterystyki energetycznej i wydawania certyfikatów jest zatem równoznaczne z pozytywnym wynikiem egzaminu.

Jak długo ważne jest świadectwo energetyczne?

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku ważne jest przez okres 10 lat, jeśli właściciel nieruchomości lub najemca/y nie dokonają w tym czasie żadnych zmian związanych z termomodernizacją czy remontem. Wystarczy jednak tylko wymienić okna bądź ocieplić dom, a ponownie trzeba ubiegać się o wydanie nowego świadectwa, które będzie zatwierdzało taką modernizację.

Kto zobowiązany jest do uzyskania i posiadania świadectwa energetycznego budynku?

Obowiązek posiadania świadectwa charakterystyki energetycznej spoczywa na właścicielu lub inwestorze danego budynku, dlatego to on musi poczynić starania, aby je uzyskać. To w jego gestii leży udostępnienie uprawnionemu audytorowi wszelkich niezbędnych dokumentów, które posłużą do przygotowania certyfikatu. Najczęściej jest to projekt budowlany lub dokument z przeprowadzonej inwentaryzacji budynku.

Problem pojawia się wówczas, gdy właściciel nie dysponuje tego rodzaju dokumentami. Należy się wtedy liczyć z większymi kosztami, ze względu na konieczność sporządzenia kompletnej dokumentacji. Audytor energetyczny najprawdopodobniej oceni typ pieca, jakim dysponujemy, sprawdzi instalację, ustawienie ścian względem ich kierunku do słońca, obliczy ilość i oceni jakość oraz parametry izolacyjne okien. Taka wizyta może być więc związana z przygotowaniem wielu technicznych informacji. Można się także spodziewać konieczności użyczenia niezbędnych dokumentów osobie sporządzającej certyfikację, a przed udostępnieniem warto je poświadczyć na wypadek zagubienia lub zniszczenia.

Świadectwo energetyczne budynku uzyskuje się poprzez zatrudnienie audytora. Ceny wahają się w granicach kilkuset złotych.
Świadectwo energetyczne budynku - cena, kto i dlaczego musi uzyskać certyfikat energetyczny?

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku - cena uzyskania

Cena usługi zależna jest od rozmaitych czynników, jak np. metrażu domu, a nade wszystko czasu specjalisty spędzonego na audycie energetycznym. Ceny świadectw w największych miastach w Polsce wahają się od 500 do 1000 zł i więcej.

Na przykład ceny świadectw energetycznych w Warszawie będą najwyższe. W stolicy musimy liczyć się z wydatkiem 800-1000 zł. Ceny świadectw w Warszawie nie odbiegają zresztą od cen innych usług związanych z budownictwem – Warszawa jest zdecydowanie najdroższa, co można sprawdzić korzystając z Kalkulatorów Budowlanych.

Ceny świadectw charakterystyki energetycznej w Krakowie, Wrocławiu czy Poznaniu są bardzo bliskie cenom z Warszawy. Natomiast w mniejszych miastach i miejscowościach ceny będą zbliżone do poziomu 500-600 zł. Miasta takie jak Kraków, Poznań czy Wrocław zawsze były cenowo bliższe Warszawie niż mniejszym miejscowościom. Świadectwa energetyczne nie są tu wyjątkiem.

Co to jest wartość wskaźnika EP?

Z taką wartością z pewnością spotkamy się w pierwszej części – tytułowej certyfikatu. Oznacza ona roczne zapotrzebowanie energii na jednostkę powierzchni. Wyrażana jest w kWh/mkw./rok. W tym miejscu owa wartość porównywana jest do wartości modelowej EP, która została obliczona na podstawie przepisów techniczno-budowlanych.

Jak wygląda certyfikat energetyczny budynku?

Świadectwo energetyczne budynku zwykle sporządzane jest w formie tradycyjnej – pisemnej oraz elektronicznej tylko do odczytu, uniemożliwiającą edycję. Charakterystyka energetyczna składa się z sześciu części.

Część I: tytułowa

  • imię i nazwisko właściciela budynku, adres i typ nieruchomości,
  • wartość wskaźnika EP dla budynku porównana z referencyjną wartością EP,
  • imię i nazwisko specjalisty wydającego certyfikat, adres i nr uprawnienia.

Część II: charakterystyka techniczno-użytkowa

  • informacje dotyczące przeznaczenia budynku,
  • data oddania budynku do użytku,
  • kubatura budynku,
  • rodzaj konstrukcji i liczba kondygnacji,
  • wielkość powierzchni,
  • informacje na temat ogrzewania, wentylacji, chłodzenia oraz ciepłej wody.

Część III:  charakterystyka energetyczna budynku mieszkalnego lub lokalu

  • średni współczynnik przenikania ciepła i zapotrzebowanie energii końcowej.

Część IV: ocena charakterystyki energetycznej

  • obliczeniowe zapotrzebowanie energii pierwotnej (nieodnawialnej) porównanej z wartością referencyjną,
  • graficzna ocena charakterystyki energetycznej (przedstawiona na wykresie).

Część V: formułuje uwagi na temat ewentualnego zredukowania zapotrzebowania na energię.

Część VI: zawiera zapis prawny, na podstawie którego sporządzono świadectwo.

Czy warto posiadać certyfikat energetyczny budynku?

Mimo wszelkich niedogodności związanych z procesem uzyskania świadectwa energetycznego, charakterystyka cieplna budynku lub lokalu mieszkalnego daje cenną wiedzę dotyczącą zastosowanego w budynku systemu energetycznego, co przekłada się na koszt zużycia energii. Osoba kupująca lub wynajmująca taki budynek ma zatem świadomość, z jaką wysokością rachunków przyjdzie jej się zmierzyć po zamieszkaniu w nowym miejscu. To zatem bardzo istotna wiedza.

Ponadto każdy inwestor oraz właściciel budynku oddawanego do użytku publicznego musi bezwzględnie posiadać świadectwo energetyczne oraz umieścić je w miejscu dostępnym dla wszystkich, którzy chcieliby się z takim dokumentem zapoznać. Mowa tu o lotniskach, dworcach, galeriach handlowych, stadionach, budynkach administracji itp.

Budynki, które zgodnie z prawem nie muszą posiadać świadectwa energetycznego:

  • budynki zabytkowe;
  • miejsca działalności religijnej oraz kultu, jak kościoły itp.;
  • budynki, których użytkowanie będzie obejmować okres do dwóch lat;
  • pomieszczenia gospodarcze, przemysłowe oraz przeznaczone do użytku rolnego, których zapotrzebowanie na energię nie przekracza 50 kWh/(m²·rok);
  • mieszkalne, ale przeznaczone do użytkowania nie dłużej niż cztery miesiące w roku;
  • wolnostojące o powierzchni użytkowej mniejszej niż 50 m².
ikona podziel się Przekaż dalej