Jakie drewno kominkowe pali się najdłużej? Odpowiedź zaskakuje każdego
Kominek w domu to nie tylko źródło ciepła, ale również ponadczasowa estetyka, pasująca do każdego stylu, miejsce spotkań rodziny i przyjaciół oraz symbol przytulności mieszkania. Ogień w kominku wspaniale rozgrzewa ciało i duszę w zimowe wieczory. Płonące szczapy drewna tworzą romantyczny nastrój, dają odprężenie i zatrzymują czas. Z czasem jednak nasuwa się mimo woli prozaiczne pytanie: jakie drewno pali się najdłużej? Pytanie, na które nie da się odpowiedzieć jednym zdaniem, ponieważ czas palenia się drewna zależy od różnych czynników.
Z tego artykułu dowiesz się:
Nie wszystkie gatunki drewna palą się jednakowo
W zasadzie każdy dostępny gatunek drewna może być użyty jako opał. Jeśli jednak przyjrzeć się bliżej, widać, że nie wszystkie gatunki palą się równie dobrze i długo. Wybór drewna, które pali się długo i równomiernie ma szczególne znaczenie w przypadku kominków. Dzięki temu ciepło jest rozprowadzane równomiernie, a pomieszczenie ogrzewane w sposób zrównoważony. W każdym przypadku używane jest wysuszone drewno kominkowe.
Pomijając szczegółową klasyfikację drewna na sześć klas twardości, można je ogólnie podzielić na drewno miękkie i drewno twarde. Jeśli szukacie do kominka drewna, które płonie możliwie długo, a przy tym roztacza miłą atmosferę, sięgnijcie po gatunki z grupy drewna twardego. Należą do nich:
- buk,
- grab,
- grochodrzew,
- jesion,
- grusza,
- jabłoń,
- wiąz.
Chociaż drewno twarde liściaste jest zdecydowanie najlepszym wyborem do palenia w kominku, to trzeba wspomnieć, że niektóre gatunki zaliczane do drewna miękkiego mają również wysoką wartość opałową. Gęstość drewna takiego jak sosna albo świerk jest jednak wyraźnie niższa od gęstości drewna twardego, co prowadzi do szybszego spalania. To z kolei oznacza, że trzeba do kominka podkładać znacznie częściej – a komu chce się co rusz wyskakiwać z wygodnego fotela?
Drewno liściaste ma dość dużą gęstość w porównaniu z iglastym zarówno po ścięciu, jak i w stanie powietrznosuchym (wilgotność 15%). Oto kilka przykładów drewna suchego:
| Gęstość w stanie powietrznosuchym (wilgotność 15%) | ||
|---|---|---|
| bardzo ciężkie | ponad 800 kg/m3 | grab, cis |
| ciężkie | 710-800 kg/m3 | dąb, buk, jesion, orzech, grusza |
| umiarkowanie ciężkie | 610-700 kg/m3 | brzoza, jabłoń, klon, modrzew, wiąz |
| umiarkowanie lekkie | 510-600 kg/m3 | kasztanowiec, jałowiec |
| lekkie | 410-500 kg/m3 | sosna, świerk, jodła, lipa, olcha |
| bardzo lekkie | poniżej 400 kg/m3 | topola, osika, sosna wejmutka |
W stanie tuż po ścięciu klasyfikacja gatunków w zależności od gęstości drewna wygląda nieco odmiennie:
| Gęstość w stanie świeżo ściętym | |
|---|---|
| 1000 kg/m3 i więcej | dąb, grab, jodła, cis |
| 900-1000 kg/m3 | buk, brzoza, jesion, daglezja, orzech |
| 800-900 kg/m3 | klon, topola, grochodrzew |
| 700-800 kg/m3 | sosna, świerk, modrzew, lipa |
Co wpływa na długość i jakość spalania drewna w kominku?
Wybór odpowiedniego drewna kominkowego jest równie ważny jak prawidłowe użytkowanie samego kominka i jego regularna konserwacja. Kierowanie się jedynie pojęciem „drewno twarde” może być zawodne, ponieważ najlepszy nawet gatunek niewiele pomoże, jeśli drewno nie będzie dostatecznie wysuszone albo niewłaściwie magazynowane. Pośród gatunków drewna kominkowego są też niektóre gatunki miękkie, które nadają się na doskonałą rozpałkę i tworzą szybki, choć ulotny płomień.
Pomocne przy wyborze optymalnego drewna kominkowego mogą być takie detale jak gęstość drewna, wartość opałowa oraz twardość w skali Brinella (określa stosunek siły wciskającej specjalną kulkę w drewno do pola odcisku na jego powierzchni). Wszystkie trzy wartości dają nam wskazówkę, czy wybrane przez nas drewno jest twarde, czy miękkie – czy będzie się paliło długo, czy raczej krótko choć efektownie.
Wartość opałowa pokazuje, ile ciepła wydziela się podczas spalania określonego gatunku drewna. Zasada jest prosta: im większa wartość opałowa, tym dłużej będzie się utrzymywało ciepło. Szczególnie przekonujący jest tutaj buk, dąb, a także jesion, brzoza i olcha. Z kolei gęstość powyżej 700 kg/m3 wskazuje wyraźnie na drewno ciężkie, które w kominku będzie palić się długo. Twardość w skali Brinella w przypadku drewna kominkowego nie jest może szczególnie ważna, niemniej jednak wysoka liczba tego wskaźnika również wskazuje, który gatunek warto wybrać.
Które drewno pali się najlepiej? Zasadniczo każde drewno kominkowe pali się dobrze, kiedy jest dobrze wysuszone. Po okresie sezonowania przez co najmniej 15 miesięcy, maksymalny poziom wilgotności drewna do kominka wynosi 15-18%, co zapewnia powolne spalanie, i co za tym idzie, stałe wytwarzanie ciepła. W przypadku drewna wilgotnego duża porcja energii cieplnej musi zostać użyta do odparowania wody, a więc im bardziej mokre drewno, tym mniej daje ciepła użytkowego. Świeżo ścięte drewno dębowe albo grabowe tonie w wodzie, ponieważ jego gęstość przekracza 1000 kg/m3. Wilgotność świeżego drewna wynosi ok. 50%, leżącego jedno lato na powietrzu – ok. 30%, długo sezonowane – ok. 15%, a suszone – ok. 10%.
