To drewno jest niedoceniane, a świetnie sprawdza się w kominku – i ma wyjątkowy zapach

Opublikowano: 09.04.2025Autor: Katarzyna Kaźmierczak-MilewskaDrukujUdostępnij

Grab od lat uchodzi za najlepsze drewno opałowe – ma wysoką kaloryczność, spala się długo i równomiernie. Niestety, jego cena poszybowała w górę, a dostępność znacząco spadła. Czy to oznacza, że musimy rezygnować z jakości i ciepła przy kominku? Niekoniecznie. Mało kto wie, że bardzo dobrą alternatywą może być drewno z orzecha włoskiego. Choć znane głównie z zastosowań w meblarstwie, świetnie sprawdza się także jako opał. Pachnie pięknie, daje przyjemny płomień i zostawia minimalną ilość popiołu. Sprawdzamy, czy warto postawić na tę mniej oczywistą opcję.

Drewno z orzecha włoskiego – rzadkie, ale warte uwagi

Drewno z orzecha włoskiego rzadko trafia do pieców i kominków, głównie z powodu swojej wysokiej ceny i większego znaczenia w stolarstwie. Jest wyjątkowo cenione za głęboki, szlachetny kolor oraz łatwość obróbki, przez co najczęściej wykorzystywane jest do produkcji mebli, instrumentów muzycznych czy elementów dekoracyjnych. To sprawia, że rzadko trafia do sprzedaży jako opał. Mimo to orzech włoski może być atrakcyjną alternatywą do kominka – pali się spokojnym, estetycznym płomieniem, a przy okazji wydziela przyjemny, lekko słodkawy zapach, wykorzystywany także w wędzarnictwie.

Drewno orzecha włoskiego cechuje się średnią wartością opałową na poziomie około 4,2–4,5 kWh/kg. Choć nie dorównuje pod tym względem grabowi, zapewnia wystarczającą ilość ciepła do użytku domowego i kominkowego. Spala się równomiernie i stosunkowo czysto, pod warunkiem że zostało odpowiednio wysuszone. Świeże drewno orzechowe zawiera nawet 50–60% wilgoci, dlatego wymaga sezonowania przez minimum 1,5–2 lata, aby osiągnąć optymalny poziom poniżej 20%, gwarantujący efektywne i bezpieczne spalanie.

Aromatyczne i praktyczne – co wyróżnia drewno orzecha włoskiego?

Jednym z największych atutów drewna orzecha włoskiego jako opału jest jego wyjątkowy zapach podczas spalania. Wytwarzany płomień emituje delikatną, lekko słodkawą woń, która tworzy przyjemną atmosferę, szczególnie w otwartym kominku. To cecha, której nie oferują popularniejsze gatunki drewna opałowego. Co więcej, orzech włoski spala się czysto i zostawia niewielką ilość popiołu, dzięki czemu jest wygodny i mało uciążliwy w codziennym użytkowaniu.

Do palenia zazwyczaj wykorzystywane są odpady z obróbki stolarskiej – ścinki, drobne gałęzie i zrębki, które nie nadają się już do produkcji mebli czy elementów ozdobnych. Większe kawałki drewna orzechowego są zbyt cenne, by trafić do kominka – to materiał zarezerwowany głównie dla rzemiosła i przemysłu meblarskiego. Warto jednak pamiętać, że mimo swojej urody drewno orzecha włoskiego nie dorównuje pod względem gęstości i kaloryczności takim gatunkom jak buk czy grab, które są bardziej efektywne energetycznie.

Grab kontra orzech włoski – co lepiej sprawdzi się w kominku?

Nie bez powodu mówi się, że grab to najcenniejszy gatunek drewna pod względem wartości opałowej. Przede wszystkim daje mało popiołu przy najwyższej kaloryczności, czyli efektywności cieplnej. Jednak ma także wady – jest dość twarde i wilgotne, przez co okres sezonowania trwa naprawdę długo.

Poniżej przedstawiamy przydatną tabelkę, która pokazuje porównanie grabu do orzecha włoskiego pod kątem najważniejszych elementów, takich jak wilgotność, kaloryczność czy cena.

Ceny drewna są bardzo zróżnicowane. Różnią się w zależności od formy (szczapy, klocki, odpady z obróbki), poziomu wilgotności oraz miejsca. Orzech włoski najczęściej jest sprzedawany jako zręby i właśnie odpadki z obróbki w meblarstwie czy stolarce. Szczapy są już droższe, wyższe niż średnia cena drewna, jednak nadal tańsze niż grabina.