Po ilu latach instalacja hydrauliczna w domu wymaga wymiany? Ekspert wskazuje datę przydatności rur
Każdy system hydrauliczny ma określony czas eksploatacji. Jeśli jesteś mieszkańcem budynku mającego kilkadziesiąt lat, prawdopodobnie Twoja instalacja wodna jest już wyeksploatowana i wymaga wymiany. Prawidłowe użytkowanie oraz konserwacja systemu wodno-kanalizacyjnego mogą wydłużyć jego trwałość, jednak stare i zużyte rury prowadzą nie tylko do częstych usterek i wycieków, ale także mogą negatywnie wpływać na zdrowie mieszkańców. Kiedy należy wymienić instalację hydrauliczną w domu? Jakie sygnały świadczą o zużyciu systemu wodnego w domu?
- Wymiana instalacji hydraulicznej w domu: koszty i trwałość
- Oznaki zużycia instalacji wodnej w domu
- Zagrożenia zdrowotne związane z jakością wody
Wymiana instalacji hydraulicznej w domu: koszty i trwałość
Cena zamiany systemu hydraulicznego w domu może być znaczna, jednakże jest to wkład w wygodę, zdrowie oraz czystą wodę. System wodno-kanalizacyjny powinien działać nawet przez kilkadziesiąt lat, aczkolwiek w wielu przypadkach czas ten jest skrócony przez czynniki zewnętrzne, takie jak użytkowanie rur oraz ich czyszczenie i konserwacja.
Jeśli budynek ma ponad 50 lat, istnieje duże prawdopodobieństwo, że instalacja wodna jest już skorodowana i zużyta. Co więcej, rury instalowane przed 1970 rokiem w starych budynkach często były tworzone ze stali lub ołowiu. Materiały te nie tylko łatwo ulegają korozji, ale także obecnie nie są zalecane do produkcji rur z uwagi na ich negatywny wpływ na zdrowie.
| Typ rur | Żywotność instalacji wodnej |
|---|---|
| Rury stalowe ocynkowane | ok. 50 lat |
| Rury stalowe galwanizowane | ok. 40-50 lat |
| Rury miedziane | ok. 50 lat |
| Rury z tworzyw sztucznych | ok. 50-70 lat |
| Rury stalowe nieocynkowane | ok. 20 lat |
| Rury żeliwne | nawet do 100 lat |
| Rury ołowiane | nawet do 100 lat |
Oznaki zużycia instalacji wodnej w domu
Wyeksploatowana instalacja wodna w obiekcie zwykle wykazuje łatwo dostrzegalne oznaki. Szybka reakcja umożliwi wymianę systemu hydraulicznego i zapobiegnie awarii, której konsekwencje mogą być kosztowne.
Niepokojąca barwa wody
Wszelkie nietypowe zmiany w barwie wody wskazują na rdzawe lub zanieczyszczone osadami rury. Woda może przybierać odcień od żółtego, przez rudy, aż po brązowy.
Nieprzyjemna woń wody
Nieprzyjemna woń wody nie tylko obniża komfort jej użytkowania, ale może oznaczać korozję systemu wodnego w budynku.
Słabe ciśnienie wody
Obniżone ciśnienie wody często jest rezultatem zatorów i osadów gromadzących się wewnątrz rur. To zjawisko występuje w starszych systemach, funkcjonujących bez przerwy od wielu lat.
Częste przecieki
Pojedyncze przecieki nie są jeszcze powodem do zastanawiania się nad wymianą systemu wodnego, jednak powtarzające się problemy mogą wskazywać, że rury są uszkodzone. Naprawy punktowe w takich przypadkach często okazują się nieskuteczne.
Wilgoć na ścianach
Wszelkie ślady wilgoci na przegrodach lub sufitach to oznaka, że rury są nieszczelne, uszkodzone i przeciekają. W takim przypadku nagromadzona wilgoć może prowadzić do rozwoju grzybów i pleśni, które niekorzystnie wpływają na samopoczucie i zdrowie mieszkańców.
Zagrożenia zdrowotne związane z jakością wody
Niska jakość wody może być powodem aż 80% znanych dolegliwości. Jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku rury i złącza często wytwarzano z ołowiu. Wiele budynków w starszym budownictwie nadal posiada ołowiane instalacje hydrauliczne, które negatywnie wpływają na zdrowie. Ołów z wewnętrznych powierzchni rur może dostawać się do wody.
Zgodnie z danymi WHO – Światowej Organizacji Zdrowia – dopuszczalna ilość ołowiu w 1 litrze wody wynosi 10 mikrogramów. Spożycie większej ilości jest szkodliwe dla zdrowia – szczególnie dla kobiet w ciąży, niemowląt i dzieci do siódmego roku życia. Spożycie wody zawierającej ołów może prowadzić do problemów z mózgiem, ciśnieniem krwi i nerkami, a nawet przewlekłych dolegliwości układu krążenia.
Stare, skorodowane rury w instalacjach hydraulicznych przyczyniają się do wzbogacenia wody w żelazo. W wodzie do picia żelazo nie powinno przekraczać 0,2 mg na 1 litr wody. Nadmiar tego pierwiastka chemicznego skutkuje pogorszeniem stanu włosów, skóry i paznokci, przedwczesnym starzeniem się oraz uszkodzeniem układu trawiennego.