Piękny i szalenie kolorowy, a do tego wspomaga rozwój innych roślin. Nie może go zabraknąć w ogrodzie
Łubin zalicza się do najbarwniejszych członków rodziny bobowatych i zyskał dużą popularność, zwłaszcza w wiejskich ogrodach. Jego efektowne kwiatostany stanowią doskonałe tło na rabatach, a także cieszą oko nawet po zakończeniu kwitnienia. Roślina ta nie sprawia problemów w uprawie – poza nasłonecznionym stanowiskiem nie potrzebuje specjalnych warunków ani zabiegów pielęgnacyjnych.
- Skąd pochodzi i co kryje w sobie łubin
- Różnorodność nazw i odmian łubinu
- Jak i kiedy sadzić łubin w ogrodzie
- Pielęgnacja i sadzenie – proste zasady
- Zielony nawóz z łubinu – naturalne wsparcie gleby
Skąd pochodzi i co kryje w sobie łubin
Rodzaj Lupinus obejmuje ponad 200 gatunków i należy do tej samej rodziny co fasola, soja, groch, ciecierzyca czy orzech ziemny. Większość gatunków pochodzi z Ameryki Północnej, skąd trafiły do Europy na początku XIX wieku. Przykładem gatunku, który zadomowił się w Polsce, jest łubin trwały (Lupinus polyphyllus L.), klasyfikowany jako kenofit.
Łubiny różnią się znacznie między sobą – większość to wieloletnie byliny osiągające wysokość od 30 cm do 1,5 metra, choć spotkać można także rośliny jednoroczne i niskie krzewy dorastające do 4,5 m. Wyjątkiem jest Lupinus jaimehintoniana – jedyny gatunek drzewa w tym rodzaju, pochodzący z meksykańskiego stanu Oaxaca, dorastający do 8 m.
Poznaj także inne najpiękniejsze rośliny na działkę
Różnorodność nazw i odmian łubinu
Nazewnictwo związane z łubinem bywa mylące, zwłaszcza gdy w obiegu funkcjonują zarówno terminy botaniczne, jak i lokalne czy handlowe. Warto więc uporządkować tę różnorodność, by świadomie wybierać odpowiednie gatunki i odmiany do swojego ogrodu. W polskich nazwach łubinu panuje pewne zamieszanie. Dlatego warto znać różnice:
- Gatunki botaniczne: łubin żółty, biały, trwały, wąskolistny
- Synonimy: łubin niebieski to to samo co łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius)
- Łubin słodki: odmiany bez toksycznych alkaloidów
- Nazwy handlowe: np. ‘Mister’ (odmiana łubinu żółtego), ‘Sonet’ i ‘Oscar’ (odmiany wąskolistne)
- Łubin ogrodowy: mieszańce Lupinus polyphyllus i L. arboreus, oznaczane jako Lupinus hybridus
Pojęcie „rodzaje łubinu” jest błędne – istnieje tylko jeden rodzaj, a mówimy o jego gatunkach lub odmianach.
Popularne odmiany łubinu pochodzą często od L. polyphyllus, krzyżowanego w XX wieku z innymi gatunkami. Znaczący wkład miał angielski ogrodnik George Russell, który przez 20 lat selekcjonował łubiny według własnych, bardzo rygorystycznych kryteriów. Dzięki niemu powstała linia efektownych, odpornych roślin z dużymi kwiatostanami. Więcej o mniej popularnych odmianach łubinu przeczytasz tutaj.
Przykładowe odmiany:
- ‘Polar Princess’ – białe kwiaty od połowy czerwca, wysokość ok. 75 cm
- ‘Manhattan Lights’ – fioletowo-żółty, 90 cm, kwitnie od czerwca
- ‘Desert Sun’ – złotożółty, kwitnie w czerwcu i lipcu, 75 cm
- ‘Masterpiece’ – kwitnie od połowy maja, purpurowy, 75 cm
- ‘Red Rum’ – różowoczerwony, wczesna odmiana kwitnąca od połowy maja
Jak i kiedy sadzić łubin w ogrodzie
Najczęściej spotykane w ogrodach mieszańce osiągają wysokość od 80 do 120 cm. Ich motylkowate kwiaty tworzą długie, zwarte grona w kolorach bieli, fioletu, żółci, różu i ich kombinacji. Kwitnienie rozpoczyna się od końca maja i trwa nawet do sierpnia. Dekoracyjne liście mają kształt dłoniasty i składają się z wielu lancetowatych listków.
Łubin nie wymaga dużego nakładu pracy – potrzebuje słonecznego, osłoniętego od wiatru stanowiska. Miejsce narażone na podmuchy może prowadzić do łamania się łodyg i zdeformowania rośliny. Kwiaty najlepiej wysiewać od marca do maja bezpośrednio do gruntu lub wcześniej w doniczkach zimą. Wówczas sadzonki można przesadzić do ogrodu w czerwcu. Kwiaty pojawią się w kolejnym sezonie. Koszt sadzonki to około 5 zł, za zestaw 5 sztuk – około 25 zł.
Pielęgnacja i sadzenie – proste zasady
Sadzenie najlepiej przeprowadzać wiosną – w kwietniu lub maju. Wcześniejsze zakupienie sadzonek, jeszcze przed kwitnieniem, pozwala cieszyć się dłuższą dekoracją rabaty. Należy pamiętać o namoczeniu bryły korzeniowej przed posadzeniem oraz o zachowaniu odstępu około 30 cm między roślinami. Idealnie sprawdza się jako tło dla innych roślin jak róże, ostróżki czy astry.
Dorosłe łubiny nie wymagają podlewania ani nawożenia. Jedynie młode egzemplarze powinny być pielęgnowane przez pierwsze tygodnie. Rośliny te same zaopatrują się w azot dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi. Prace pielęgnacyjne ograniczają się do usunięcia przekwitłych kwiatostanów oraz przycięcia roślin jesienią. Zimują bardzo dobrze – odporność do -25°C, a niektóre odmiany nawet do -35°C.
Zielony nawóz z łubinu – naturalne wsparcie gleby
Łubin doskonale nadaje się jako zielony nawóz, zwłaszcza w warzywniku. Można go siać po zbiorach, a jego zdolność do wiązania azotu poprawia strukturę i żyzność gleby. Szczególnie efektywne są łubin żółty, biały i niebieski – ich głębokie systemy korzeniowe spulchniają ziemię. Rośliny jednoroczne ścina się po zimie i mieszają z glebą, tworząc warstwę humusu. Po około 4 tygodniach można zacząć uprawę kolejnych roślin.