A roślina zmienia kolor kilka razy w roku – a i tak mało kto ją zna!
Pieris japoński to efektowna, choć wciąż mało popularna w Polsce roślina wrzosowata, która potrafi zachwycić swoim wyglądem przez cały rok. Jej znak rozpoznawczy to zimozielone liście, które zmieniają barwę w zależności od pory roku. Poniżej znajdziesz najważniejsze informacje o jego uprawie, odmianach, chorobach oraz cięciu.
- Jak wygląda pieris japoński?
- Najciekawsze odmiany pierisa japońskiego
- Najlepsze stanowisko dla pierisa japońskiego
- Pielęgnacja pierisa
- Przycinanie pierisów krok po kroku
- Najpowszechniejsze choroby pierisów
Jak wygląda pieris japoński?
Naturalnym środowiskiem pierisa japońskiego są cieplejsze rejony Azji, gdzie krzew ten potrafi dorastać nawet do 5 metrów. W polskich ogrodach osiąga zazwyczaj około 2 metrów – choć wszystko zależy od wybranej odmiany. Rośnie wolno, a pełną wysokość osiąga po kilkunastu latach.
To, co przyciąga uwagę w pierisie, to jego zimozielone liście oraz kwiaty. Młode listki często mają intensywnie czerwone lub różowe zabarwienie, które z czasem przechodzi w odcienie zieleni, a czasem nawet brązu. Liście rosną na szczytach pędów, tworząc efektowną koronę.
Wiosną krzew zakwita – w zależności od odmiany kwiaty mogą być białe, różowe lub czerwone. Co ciekawe, zawiązki kwiatów pojawiają się już jesienią, by w pełni rozwinąć się dopiero wiosną i utrzymują się bardzo długo. Na tle innych krzewów ogrodowych pieris wyróżnia się intensywnością kwitnienia.
Najciekawsze odmiany pierisa japońskiego
Wybór konkretnej odmiany ma ogromny wpływ na wygląd, wielkość i sposób wzrostu krzewu. Oto najpopularniejsze z nich:
- Pieris japoński 'Forest Flame' – jedna z najczęściej sadzonych odmian. Młode liście są jaskrawo czerwone, potem brunatnieją i w końcu zielenieją. Krzew ma elegancki pokrój, a wiosną pokrywa się białymi kwiatami.
- Pieris japoński 'Mountain Fire' – bardzo podobny do 'Forest Flame', jednak liście mają bardziej bordowy odcień. Również kwitnie na biało.
- Pieris japoński 'Little Heath' – karłowa odmiana o różowych, a później zielonych liściach z białymi obwódkami. Kwiaty są białe, ładnie kontrastujące z kolorystyką ulistnienia. Idealna do uprawy w donicach, także na balkonach.
- Pieris japoński 'Red Mill' – o luźniejszym pokroju i intensywnie czerwonych młodych liściach, które z czasem stają się zielone. Dorasta do 2 metrów i dobrze znosi cięcie formujące, choć nie jest ono konieczne.
- Pieris japoński 'Flaming Silver' – karłowy krzew o zielonych liściach, które z czasem ciemnieją. Kwiaty pojawiają się już w kwietniu. Odmiana szczególnie polecana do uprawy w pojemnikach.
- Pieris japoński 'Variegata' – niewysoka, osiąga 0,5–1 m. Liście najpierw są różowopomarańczowe, później zielenieją i mają kremowe obwódki. Kwitnie wczesną wiosną białymi, drobnymi kwiatami.
- Pieris japoński 'Debutante' – krzaczasta odmiana o jasnych, młodych liściach, które z czasem ciemnieją. Kwitnie w kwietniu, a wysokość dorosłego krzewu to około 1 metr. Dobrze znosi przycinanie.
W sprzedaży można też znaleźć mniej znane, ale równie ciekawe odmiany, takie jak:
- 'Little Heath Green' – niska roślina o ciemnozielonych liściach.
- 'Katsura' – o półkolistym pokroju, zielonych liściach i różowych kwiatach.
- 'Bonfire' – z ciemnozielonymi liśćmi, prostym pokrojem i kwiatami w odcieniach różu lub bieli.
Najlepsze stanowisko dla pierisa japońskiego
Pieris to roślina o szerokim zastosowaniu. Karłowe odmiany świetnie prezentują się przy oczkach wodnych, ścieżkach ogrodowych czy w donicach na balkonach.
Szczególnie dobrze wyglądają w osłoniętych przed wiatrem miejscach – przy tarasach, w zakątkach ogrodu czy na północnych balkonach. Rośliny te można uprawiać zarówno w gruncie, jak i w donicach. Ich powolny wzrost i niewielki system korzeniowy sprawiają, że idealnie nadają się do pojemnikowej uprawy.
Pieris świetnie wpisuje się w różne style aranżacji – od ogrodów japońskich, przez śródziemnomorskie, aż po bardziej nowoczesne projekty. Zimozielone liście i wiosenne, delikatnie pachnące kwiaty są piękną ozdobą przez cały rok.
Pielęgnacja pierisa
Choć pierisy nie są trudne w uprawie, wymagają odpowiedniego stanowiska i dbałości o glebę. Najlepiej czują się w miejscach półcienistych, osłoniętych przed silnym wiatrem. Niektóre odmiany znoszą też więcej słońca, jednak wtedy trzeba dbać o utrzymanie odpowiedniej wilgotności gleby – przesuszenie może prowadzić do poparzeń liści.
Podłoże powinno być żyzne i kwaśne – najlepiej sprawdza się gleba próchnicza o pH 4,5–5,5. Dobrym pomysłem jest ściółkowanie korą – pomaga to zatrzymać wilgoć, ograniczyć chwasty i utrzymać kwaśny odczyn.
W czasie upałów warto podlewać roślinę codziennie. Regularne nawożenie nawozami do roślin wrzosowatych pozwoli zachować intensywne kolory liści i bujne kwitnienie.
Co ważne – pieris nie przechodzi w pełni w stan spoczynku, dlatego wymaga podlewania także jesienią, a czasem nawet zimą, jeśli gleba nie jest zamarznięta.
Przycinanie pierisów krok po kroku
Pierisy mają naturalnie luźny pokrój, więc nie wymagają formowania. Warto jednak regularnie wykonywać cięcie sanitarne – najlepiej wczesną wiosną, jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji. Usuwamy wtedy przemarznięte, uszkodzone lub nieestetycznie rosnące pędy.
Jeśli zauważysz objawy choroby – np. plamy na liściach czy zamierające pędy – konieczne będzie cięcie chorych części oraz zastosowanie odpowiednich środków ochrony roślin.
Najpowszechniejsze choroby pierisów
Pierisy japońskie należą do roślin raczej odpornych, jednak nawet przy prawidłowej uprawie mogą czasami ulec osłabieniu i stać się podatne na infekcje. Jedną z najpoważniejszych chorób, z jakimi można się spotkać, jest fytoftoroza. To groźne schorzenie grzybowe objawia się najczęściej zamieraniem wierzchołków pędów po jednej stronie krzewu. Na liściach pojawiają się brunatne przebarwienia, które mogą postępować w głąb rośliny. Fytoftoroza prowadzi do stopniowego osłabienia, a w skrajnych przypadkach nawet do obumarcia całych fragmentów rośliny. Szybka interwencja polegająca na usunięciu porażonych pędów i zastosowaniu odpowiednich preparatów ochronnych może uchronić resztę krzewu przed dalszym rozwojem choroby.
Innym zagrożeniem, na które warto zwrócić uwagę, jest szara pleśń. Jej rozwój zazwyczaj sprzyja zbyt duża wilgotność powietrza i niedostateczna cyrkulacja powietrza w obrębie rośliny. Choroba objawia się pojawieniem się nalotu na liściach i pędach, a także widocznym gniciem zainfekowanych części. W przypadku wystąpienia szarej pleśni konieczne jest natychmiastowe usunięcie porażonych fragmentów oraz zastosowanie fungicydów. Regularna obserwacja rośliny, unikanie nadmiernego podlewania i zachowanie właściwego rozstawu w nasadzeniach ogranicza ryzyko wystąpienia infekcji.