Nawet 3000 zł więcej za ogrzewanie? Tyle mogą kosztować te błędy
Właściwa izolacja cieplna poddasza może obniżyć roczne koszty ogrzewania budynku nawet o kilka tysięcy złotych — szacuje się, że aż 30% energii cieplnej ucieka z domu właśnie przez dach. Istotne jest więc, by izolacja została wykonana poprawnie i jak najbardziej ograniczała straty ciepła. Jakie są najczęstsze błędy, popełniane przy ocieplaniu poddasza?
- Niewłaściwy dobór materiału izolacyjnego
- Zbyt cienka warstwa materiału izolacyjnego
- Brak lub nieprawidłowy montaż folii paroizolacyjnej
- Mostki termiczne i brak ciągłości izolacji
- Brak wentylacji połaci
Niewłaściwy dobór materiału izolacyjnego
Jednym z najczęściej popełnianych błędów podczas montażu izolacji cieplnej na poddaszu jest wybór nieodpowiedniego materiału izolacyjnego, który nie uwzględnia specyfiki skomplikowanej konstrukcji dachu.
Poddasza zazwyczaj wymagają materiałów elastycznych — zwłaszcza te zlokalizowane pod dachami skośnymi o skomplikowanej, wielopołaciowej bryle. Jednym z takich materiałów jest bardzo popularna, w kontekście ocieplania poddasza, wełna mineralna, która dobrze wypełnia przestrzenie między krokwiami, dopasowując się do kształtu dachu. Wełna mineralna charakteryzuje się również wysoką paroprzepuszczalnością — dzięki czemu zapobiega zawilgoceniu i rozwojowi pleśni lub grzybów — oraz jest materiałem niepalnym, co znacznie podnosi bezpieczeństwo.
Stosowanie sztywnego styropianu na skomplikowanych poddaszach jest często problematyczne, ponieważ mogą pojawić się trudności w dopasowaniu go do nierównych powierzchni. Skutkuje to powstawaniem mostków termicznych, przez które ucieka ciepło — przyczynia się to do wzrostu kosztów ogrzewania.
Zbyt cienka warstwa materiału izolacyjnego
Grubość warstwy izolacji cieplnej to jeden z najważniejszych czynników wpływających na ograniczanie strat ciepła i utrzymanie komfortu cieplnego w budynku. Normy budowlane określają, że współczynnik przenikania ciepła (U) dla dachów nie powinien przekraczać 0,15 W/(m²·K). Jest to wartość graniczna dla dachów, stropodachów i stropów pod nieogrzewanymi poddaszami lub nad przejazdami, gdy temperatura w pomieszczeniach wynosi co najmniej 16°C.
Aby osiągnąć ten standard, określony przez normy, konieczne jest stosowanie materiałów o odpowiednio niskim współczynniku przewodzenia ciepła i właściwie dobranej grubości. W przypadku popularnej wełny mineralnej stosuje się dwie warstwy izolacji, np. 15 cm wełny między krokwiami i 15 cm pod nimi. Zbyt cienka warstwa izolacji cieplnej nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej ochrony termicznej i zapobiec utracie ciepła.
Brak lub nieprawidłowy montaż folii paroizolacyjnej
Folia paroizolacyjna służy zapobieganiu gromadzenia się wilgoci w warstwie izolacyjnej. Jest to szczególnie istotne w poddaszach użytkowych, gdzie różnica temperatur między wnętrzem budynku a zewnętrzem jest znaczna. Paroizolacja podczas zimnych miesięcy zatrzymuje przepływ wilgoci z pomieszczeń do konstrukcji dachu.
Brak folii lub jej nieprawidłowy montaż może prowadzić do zawilgocenia materiału izolacyjnego, co z kolei obniża jego cenne wartości izolacyjne nawet o 50% oraz sprzyja rozwojowi pleśni i grzybów. Obniżone właściwości izolacyjne to większe straty ciepła i wyższe rachunki za ogrzewanie, a naprawa zawilgoconej konstrukcji dachu i wymiana izolacji stanowią wydatek rzędu kilku lub kilkunastu tysięcy złotych.
Zaleca się układanie folii z zakładkami na połączeniach — brzegi powinny nachodzić na siebie z ok. 15-20 cm zakładem. Następnie tak utworzone połączenia należy starannie zakleić specjalną taśmą. Ważne jest także zaklejenie styków folii paroizolacyjnej z innymi elementami, takimi jak ściany, sufit, konstrukcja połaci itd.
Mostki termiczne i brak ciągłości izolacji
Izolacja termiczna nie będzie skutecznie spełniała swojej funkcji, jeśli nie zostanie położona szczelnie i z zachowaniem ciągłości. Wszelkie nieszczelności w izolacji termicznej to punkty, w których powstaną mostki termiczne, przyczyniające się do zwiększenia strat ciepła oraz ryzyka zawilgocenia warstwy ocieplenia.
Miejsca, na które przede wszystkim warto zwrócić uwagę to styk dachu ze ścianami, okolice murłaty, połączenia połaci dachowych, obwody okien dachowych oraz wszelkie styki warstwy ocieplenia z elementami konstrukcyjnymi.
Brak wentylacji połaci
Szczeliny wentylacyjne między izolacją a pokryciem dachowym są niezbędne zwłaszcza przy zastosowaniu materiałów izolacyjnych o wysokiej higroskopijności. Szczeliny takie zapewniają odpowiednią cyrkulację pomiędzy poszczególnymi warstwami połaci, zapobiegają kondensacji pary wodnej oraz wspomagają odprowadzanie wilgoci.
Normy budowlane oraz wytyczne producentów materiałów izolacyjnych wskazują, że zastosowanie szczelin wentylacyjnych jest konieczne przy ociepleniu z wełny mineralnej, celulozy wdmuchiwanej oraz płyt PIR z utwardzonego materiału z rodziny pianek poliuretanowych. Stosowanie szczelin wentylacyjnych zaleca się także przy pełnym deskowaniu.
Minimalna szerokość szczeliny wentylacyjnej to 2 cm dla dachów o nachyleniu powyżej 20 stopni oraz 3-4 cm dla dachów o mniejszym spadku, ponieważ w ich przypadku przepływ powietrza jest wolniejszy. Szczelina musi zapewniać ciągłość przepływu powietrza. Przestrzeń dla szczeliny wentylacyjnej między warstwami dachu zapewnia się dzięki kontrłatom układanym między izolacją a deskowaniem dachu.
Brak szczeliny wentylacyjnej lub jej zablokowanie przyczynia się do gromadzenia wilgoci w konstrukcji dachu, a to z kolei tworzy warunki sprzyjające rozwojowi pleśni, grzybów i biodegradacji elementów konstrukcyjnych oraz utracie wartości izolacyjnych materiałów.