To dlatego przepłacasz za ogrzewanie! Jeden błąd przy cięciu drewna kosztuje cię fortunę
Cięcie i składowanie drewna opałowego to podstawa dla utrzymania ciepła i oszczędności na ogrzewaniu w domu. Niemniej jednak, niepoprawne cięcie lub układanie drewna może prowadzić do szybszego wygaśnięcia ognia i wyższych rachunków. Zapoznaj się ze skutecznymi technikami, które ułatwią pracę oraz zapewnią efektywne i czyste spalanie przez całą zimę!
- Jak przygotować drewno opałowe do kominka?
- Jak wybrać pilarkę do cięcia drewna?
- Ochrona i bezpieczeństwo przy pracy pilarką
- Jak właściwie sezonować drewno opałowe?
Jak przygotować drewno opałowe do kominka?
Zakupione w leśnictwie drewno opałowe często ma postać wałków o różnorodnych średnicach. Zgodnie z obowiązującymi normami technicznymi minimalna średnica cienkiego końca wynosi 5 cm (bez kory), natomiast największa średnica grubszego końca nie ma ograniczeń. Typowa długość wałków układanych w stos to około 1 metra, choć akceptowalne są długości od 1 do 3 metrów. Drewno pozyskane samodzielnie może mieć dowolną długość.
Cięcie wałków na krótsze fragmenty to pierwszy krok w przygotowywaniu drewna do rozłupywania i suszenia. Najczęściej wybiera się do kominka gatunki liściaste, które najłatwiej łupli się na świeżo, gdy są jeszcze wilgotne. Po wyschnięciu, szczególnie fragmenty z nasady i mocno sękate, mogą być trudne do rozłupania. Natomiast gatunki iglaste, takie jak sosna czy świerk, łatwiej jest rąbać dopiero po dokładnym wysuszeniu.
Odpowiednia długość kawałków drewna ma kluczowe znaczenie dla efektywnego i czystego spalania oraz maksymalnego wykorzystania jego ciepła. Zbyt długie lub zbyt krótkie kawałki mogą negatywnie wpływać na działanie kominka. Długość ciętego drewna powinna być dostosowana do rozmiarów paleniska, a zazwyczaj zaleca się długość od około 25 do 40 cm. Najwygodniej do cięcia używać specjalnego stojaka, zwanego koziołkiem.
Jak wybrać pilarkę do cięcia drewna?
Aby ciąć długie kłody na wygodne kawałki do rozłupywania, zazwyczaj używa się piły łańcuchowej. Dobór właściwego napędu zależy od ilości drewna i lokalizacji pracy – czy to w pobliżu domu, czy w lesie. Przed przystąpieniem do cięcia warto sprawdzić, czy wszystkie części piły są dobrze dokręcone, hamulec bezpieczeństwa działa poprawnie, a łańcuch tnący jest ostry i właściwie naciągnięty na prowadnicy. Generalnie wyróżnia się trzy typy pił:
- Piła akumulatorowa
Piła na baterie o odpowiedniej mocy jest lekka, efektywna i dodatkowo chroni słuch przed hałasem. Jest doskonałą alternatywą dla modeli z silnikiem spalinowym, zwłaszcza przy cięciu drewna w ogrodzie. Jest także przyjazna dla środowiska, ponieważ nie emituje szkodliwych spalin. Baterie o dużej pojemności pozwalają na długotrwałą pracę, nawet przy cięciu grubych kłód.
- Piła spalinowa
Piła z silnikiem spalinowym wyróżnia się dużą mocą – zarówno jej silnik, jak i ilość obrotów są wyższe niż w piłach elektrycznych. Główna zaleta to niezależność od źródła prądu, co umożliwia pracę w dowolnym miejscu. Minusem jest jednak wysoki poziom hałasu.
- Piła elektryczna
W odróżnieniu od innych, jest łatwa w obsłudze – wystarczy podłączyć ją do gniazdka i regularnie uzupełniać olej do smarowania łańcucha. Nie wydziela spalin i jest stosunkowo tania w utrzymaniu. Niemniej jednak, w miejscach bez łatwego dostępu do prądu, jest mniej praktyczna. Dodatkowo przewód zasilający może stwarzać ryzyko potknięcia się lub przypadkowego przecięcia podczas pracy.
Ochrona i bezpieczeństwo przy pracy pilarką
Używanie pilarki łańcuchowej wymaga nie tylko działającego sprzętu, ale także stosownego stroju ochronnego.
- Spodnie chroniące przed przecięciem zabezpieczają nogi przed zranieniem przez łańcuch, niezależnie od tego, czy korzysta się z pilarki spalinowej czy elektrycznej.
- Buty odporne na przecięcie wyposażone są w specjalną wkładkę chroniącą przed przecięciem, antypoślizgową podeszwę oraz membranę chroniącą przed wilgocią.
W skład niezbędnego wyposażenia wchodzą także rękawice ochronne, a przy pracy z pilarką spalinową zaleca się użycie ochronników słuchu. W lesie dodatkowo sugeruje się noszenie kasku ochronnego, który zabezpiecza przed spadającymi gałęziami. Takie gałęzie mogą nieoczekiwanie spaść z dużej wysokości – dzieje się tak, ponieważ podczas wycinki drzew łamią się i zaczepiają o korony pobliskich drzew.
Jak właściwie sezonować drewno opałowe?
Po pocięciu na drobne części i rozłupaniu za pomocą siekiery lub młota z klinami, drewno należy właściwie ułożyć do sezonowania. Może się wydawać, że „układanie drewna” to łatwe zadanie, jednak sposób jego przechowywania jest bardzo istotny. Nikt przecież nie chce zimą palić w kominku zbutwiałym lub spleśniałym drewnem, które szkodzi nie tylko urządzeniu, ale również zdrowiu mieszkańców.
Bez względu na typ i konstrukcję kominka, odpowiednio wysuszone drewno zapewnia czyste spalanie oraz przyjemne ciepło. Drewno jest dobrze wysuszone, gdy jego wilgotność obniży się do poziomu około 15–18%, co wymaga odpowiedniego czasu sezonowania. Okres ten zależy od gatunku drewna oraz metody jego układania. Właściwe ułożenie chroni drewno przed wilgocią z podłoża i umożliwia swobodny przepływ powietrza między kawałkami. Błędem jest zbyt ciasne układanie polan, które ogranicza wentylację, oraz magazynowanie drewna w pomieszczeniach bez cyrkulacji powietrza.
Nawet jeśli drewno leży w doskonale przewiewnym miejscu, musi sezonować od dwóch do trzech, a nawet czterech lat, zanim będzie gotowe do palenia. Obniżenie zawartości wilgoci z około 60% do poniżej 20% wymaga odparowania setek, a nawet tysięcy litrów wody. Biorąc pod uwagę korzyści z posiadania własnego kominka, warto uzbroić się w cierpliwość i przygotowywać drewno z wyprzedzeniem, na zapas.