Wielu go unika, ale Ci, którzy wiedzą jak… cenią to drewno bardziej niż grab czy buk
Wybór odpowiedniego drewna opałowego to kluczowy element komfortowego ogrzewania w chłodne dni. Choć wiele osób stawia na klasyczne gatunki, warto zastanowić się nad innymi opcjami. Jednym z takich mniej popularnych, ale wartym uwagi jest wiąz. Czy to drewno sprawdzi się w Twoim kominku lub piecu? Dowiedz się, jakie ma właściwości, jakie daje ciepło, a także jakie ma wady i zalety w porównaniu do innych rodzajów drewna opałowego.
Z tego artykułu dowiesz się:
Charakterystyka drewna wiązowego – co warto wiedzieć?
Wiąz to liściaste drzewo rosnące na terenie Europy i Azji, cenione za swoją wytrzymałość oraz elastyczność. Jego drewno ma stosunkowo dużą masę, a gęsta struktura sprawia, że jest trwałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Te właściwości mają wpływ na jego zachowanie podczas spalania – wiąz uchodzi za jeden z bardziej wymagających gatunków opałowych.
Świeże drewno wiązu zawiera sporo wilgoci, dlatego przed użyciem musi być dobrze wysuszone. Proces schnięcia może trwać nawet dwa lata, zanim drewno osiągnie optymalny poziom wilgotności. W przeciwnym razie spalanie będzie nieefektywne – pojawi się dużo dymu i sadzy, a ilość uzyskanego ciepła będzie niewielka.
Rozpalanie wiązu może być trudne, zwłaszcza jeśli drewno nie zostało odpowiednio wysuszone. Nawet suche polana często wymagają dodatkowej podpałki, by skutecznie się zapaliły. Z tego względu nie jest to najlepszy wybór do kominków i pieców, gdzie liczy się łatwość rozpalania i szybki efekt grzewczy.
Wartość opałowa wiązu – ile ciepła można uzyskać?
Kaloryczność drewna, czyli ilość energii cieplnej uwalnianej podczas spalania, to istotny czynnik przy wyborze opału. Drewno wiązowe charakteryzuje się średnią kalorycznością, wynoszącą około 14–16 MJ/kg. Choć nie osiąga wyników takich jak buk czy dąb, przewyższa pod tym względem gatunki iglaste, jak sosna czy świerk.
Czas spalania wiązu jest dość długi, zwłaszcza gdy drewno jest odpowiednio wysuszone. Ze względu na dużą twardość i gęstość potrafi żarzyć się przez długi czas, co czyni go przydatnym przy podtrzymywaniu ognia. Należy jednak pamiętać, że nie wytwarza tak żywego płomienia jak brzoza czy sosna, dlatego nie zawsze sprawdzi się jako główne paliwo grzewcze.
Wiąz nie zapewnia tak intensywnego i stabilnego ciepła jak np. grab czy dąb. Z tego względu najlepiej używać go w połączeniu z innym drewnem – jako uzupełnienie opału bardziej kalorycznego, co pozwoli dłużej utrzymać temperaturę w piecu lub kominku.
Zalety i wady drewna wiązowego jako opału
Do atutów drewna wiązu można zaliczyć jego stosunkowo dobrą dostępność – w wielu miejscach łatwo znaleźć go jako drewno z wycinki lub pozyskane z usuwanych drzew rosnących przy drogach. Dzięki wysokiej gęstości spala się powoli, co pozwala na dłuższe utrzymanie ciepła – szczególnie docenią to właściciele pieców przystosowanych do długiego żarzenia.
Wiąz nie jest jednak pozbawiony wad. Duża zawartość wilgoci sprawia, że przed użyciem musi być przez dłuższy czas sezonowany – świeże drewno nie nadaje się do palenia. Podczas spalania może też powodować intensywniejsze osadzanie się sadzy, co wiąże się z koniecznością częstszego czyszczenia komina.
Drewno wiązowe jest również trudniejsze do rozpalenia. W porównaniu do gatunków takich jak brzoza czy sosna, wymaga więcej wysiłku i często dodatkowej rozpałki, dlatego nie jest idealne dla tych, którzy szukają łatwego i szybkiego sposobu na rozpalenie ognia.
Jak wiąz wypada na tle innych rodzajów drewna opałowego?
Na tle innych popularnych gatunków drewna opałowego, wiąz prezentuje się następująco:
- Dąb – charakteryzuje się wysoką kalorycznością (około 18 MJ/kg), spala się długo i stabilnie, lecz wymaga długiego okresu suszenia.
- Buk – uznawany za jeden z najlepszych surowców opałowych, łatwy w rozpalaniu, efektywny cieplnie i niemal bezdymny.
- Brzoza – doskonała do rozpalania, szybko się zapala i intensywnie płonie, ale nie zapewnia długiego utrzymania ciepła.
- Sosna – szybko się rozpala i daje intensywny ogień, jednak tworzy sporo sadzy, dlatego nie sprawdza się jako główne źródło ciepła.
- Olcha – ma przeciętną wartość opałową, pali się czysto, ale krótko – nie zapewnia długiego efektu grzewczego.
Wiąz wypada przy nich przeciętnie – nie jest złym wyborem, jednak ze względu na pewne ograniczenia, rzadko bywa pierwszym wyborem przy zakupie drewna na opał.
Podsumowanie – kiedy warto sięgnąć po drewno wiązowe?
Wiąz może znaleźć swoje miejsce jako materiał opałowy, jednak najlepiej sprawdza się w zestawieniu z innymi gatunkami drewna. Nie jest idealnym wyborem jako główne źródło ciepła – jego rozpalanie bywa trudne, a płomień niezbyt intensywny. Zaletą pozostaje długotrwałe żarzenie, co sprawia, że może skutecznie podtrzymywać ogień.
Dla osób mających dostęp do tego surowca i gotowych poczekać na jego odpowiednie wysuszenie, wiąz może być praktycznym uzupełnieniem w kominku czy piecu. Jeśli jednak priorytetem jest łatwość użytkowania i szybki efekt cieplny, lepszym wyborem będą takie gatunki jak buk, dąb czy brzoza.
Podsumowując – drewno wiązowe cechuje się umiarkowaną kalorycznością, długim czasem spalania i wysoką wilgotnością, przez co wymaga sezonowania. Odpowiednio przygotowane, może stanowić wartościowy dodatek do bardziej energetycznych rodzajów drewna opałowego.