„Mój dom to koszmar! Codzienne patrzenie na parkiet sprawia, że chce mi się wymiotować”

Kiedy marzenie przeradza się w koszmar

Azyl, bezpieczna przystań, upragnione miejsce do życia, oaza spokoju – zwykle z tym kojarzy nam się dom. Oprócz domu w angielskim znaczeniu „home”, dom to także „house”, czyli budynek, który niekoniecznie musi wpisywać się w nasze oczekiwania i pierwotne wyobrażenia, co nierzadko ciężko zaakceptować.

- Nic nie zapowiadało katastrofy, jaką okazał się nasz dom – opowiada Anna, 36-latka spod Warszawy. – Do tej pory, choć od przeprowadzki minęło już kilka miesięcy, uważam nie bez przesady, że mój dom to koszmar, a codzienne patrzenie na parkiet sprawia, że chce mi się wymiotować. Owszem, przyznaję się bez bicia, że jestem perfekcjonistką i chciałabym, żeby wszystko było dopracowane i dopięte na ostatni guzik, ale jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nigdy nie jest to w 100% możliwe. Jednak codzienne patrzenie na krzywo ułożony parkiet z lukami przy listwach jest ponad moje siły. Walczyliśmy z ekipą długie tygodnie, jednak nasza sytuacja życiowa zmuszała nas do szybkiej przeprowadzki. Tak też zrobiliśmy, ale niedoróbek było całe mnóstwo. Do dzisiaj „tymczasowe rozwiązania” trwają w najlepsze. Tym sposobem w pokoju naszej córki wciąż nie są pomalowane ściany, gdyż poddaliśmy się w walce o właściwie położone gładzie. Mieszka „tymczasowo” w pokoju gościnnym. Staramy się po kolei naprawiać błędy, ale raz, że terminy są odległe, a dwa, że trudno w naszym mieście o rzetelnych wykonawców. Marzę o dniu, kiedy wszystko będzie na swoim miejscu i tak, jak o tym marzyłam.

Kwestie wykończeniowe to jedno, ale problemy mogą pojawić się na etapie budowy, a te zdecydowanie trudniej wyeliminować, a nierzadko wymaga to sporych nakładów finansowych.

- Kiedy opady deszczu trwają dłużej niż dzień czy dwa, do naszej piwnicy dostaje się woda – opowiada Bożena, mieszkanka okolic Torunia. – Nie ma jej dużo, ale już drżymy, co by się stało, kiedy intensywne opady potrwałyby dłużej. Było już u nas kilku „fachowców” i żaden nie był w stanie wskazać przyczyny. Żałuję, że zdecydowaliśmy się na podpiwniczenie, miało to być miejsce do przechowywania, a ze względu na wilgoć i tak prawie niczego tam nie przechowujemy. Powoli już tracę nadzieję, że uda się rozwiązać problem, a najbardziej boimy się konieczności sprawdzania izolacji fundamentów, co sugerował ostatni z budowlańców. Koszty naprawy czyjegoś błędu, który pewnie trudno byłoby udowodnić, mogą być ogromne. Ale jak długo można żyć w strachu o zalanie domu? Jestem załamana.

Nie da się ukryć, że nasze wyobrażenie rzadko kiedy odpowiada jeden do jednego gotowej realizacji. Do wielu rzeczy z pewnością można się przyzwyczaić i z czasem zaakceptować. Jednak ewidentne błędy będą raziły nawet mimo opatrzenia.

- Kiedy byliśmy w trakcie budowy, moim marzeniem i wyobrażeniem, które pozwalało mi przetrwać ten ciężki okres, był moment, w którym zasiądę na tarasie z widokiem na podwórko i wypiję pierwszą poranną kawę. Wezmę głęboki oddech i poczuję ogarniające mnie szczęście. Dokładnie tak sobie to wyobrażałam – opowiada Monika, 42-letnia mieszkanka podwarszawskiej miejscowości. – Tak też się stało! Mąż wiedział, jak bardzo mi na tym zależy. Kiedy zasiedliśmy za tarasie na nowych meblach z prawdziwego rattanu, wszystko wydawało się być jak w moim wyobrażeniu, ale coś nie dawało mi spokoju. Wrażenie, że coś nie do końca jest dobrze. Sprawy wyjaśniły się, kiedy nasz synek postawił samochodzik na stole, a ten zamiast stać w miejscu, stoczył się ze stołu. Okazało się, że taras nie jest prawidłowo wypoziomowany. Niby nic wielkiego, ale spadek jest na tyle znaczny, że mnie nie pozwala o sobie zapomnieć. Nienawidzę niedoróbek i fuszerki! Niestety koszty poprawek są na tyle wysokie i po prostu bezsensowne, że jesteśmy skazani na życie z krzywym tarasem. Przynajmniej do czasu jego gruntownego remontu.

Od razu po wykończeniu przydałby się remont

Niedoróbki, błędy, tymczasowe rozwiązania – to wszystko sprawia, że przeprowadzka nie może cieszyć w 100%, chociaż moment wejścia do upragnionego domu chciałoby się mieć na zawsze w pamięci jako niczym niezmącone wspomnienie.

- Śmiejemy się z mężem (chociaż to zdecydowanie śmiech przez łzy), że od razu po wprowadzeniu przydałoby się rezerwować termin ekipy remontowej, biorąc pod uwagę to, ile trzeba czekać – opowiada Monika, mieszkanka województwa dolnośląskiego. – W kuchni mamy meble robione na wymiar, które – uwaga, uwaga – mają szczelinę szeroką na kilka centymetrów obok lodówki. No tak się akurat panom zmierzyło, jak widać, a konkretnych winnych brak. Pod zlewem syfon uniemożliwia wstawienie kosza na śmieci, gdyż wówczas wysuwana szafka nie chce się zamknąć. Kiedy chcę zrobić pranie, muszę przeciągnąć przez łazienkę przedłużacz i dopiero podłączyć pralkę, gdyż gniazdko nie zostało odpowiednio wcześniej obniżone, a dotychczasowe zasłoniła szafka w zabudowie. Takich niedociągnięć i „tymczasowych rozwiązań” jest całkiem sporo, a mieszkać trzeba. Z pewnymi rzeczami już się pogodziłam, ale marzę o usunięciu tych drobnych niedogodności. Chyba nie wspomniałam, że przy schodach na piętro działa nam tylko jeden włącznik? Ten na dole. Czyli po schodach trzeba wchodzić i schodzić w ciemności, bo nijak nie ma sposobności zgaszenia światła. Niby drobna rzecz, a czekamy już kilka tygodni na naprawę.

Na szczęście bywają także sytuacje, że problemy da się szybko rozwiązać i zapomnieć o niedociągnięciach.

- W naszym domu zdecydowaliśmy się na montaż klimatyzacji w salonie – mówi Marek, 42-letni mieszkaniec Warszawy. Oczywiście prace były tak zaplanowane, żeby wszystko miało ręce i nogi – najpierw klima, potem wykańczanie ścian i malowanie. Wszystko pięknie, ładnie, ale po kilku uruchomieniach z klimatyzatora zaczęła przeciekać woda, która tworzyła radosną smużkę na naszej nowej, nieskazitelnej ścianie. Okazało się, że to kwestia błędu monterów i konieczne okazało się kucie. Firma podeszła profesjonalnie i pokryła całkowicie koszty, jednak takie prace w nowo wykończonym domu po upragnionej przeprowadzce chwilę wcześniej to nic miłego.

Niektórzy jednak nie są w stanie zaakceptować błędów w wykończeniu i starają się doprowadzić dom do upragnionego stanu za wszelką cenę.

- W naszym przypadku przeprowadzka opóźniła się o prawie dwa miesiące. Na ten czas byliśmy zmuszeni wprowadzić się do moich rodziców, gdyż nasze mieszkanie zostało sprzedane, a nie chcieliśmy płacić dłużej za wynajem tymczasowy – mówi Bartek, 36-latek z Będzina. – Walka z ekipą wykończeniową zaczęła się jeszcze na etapie standardowych prac, a potem już po rzekomym ich zakończeniu. Najgorzej było w łazience, w której łatanie podłogi z maleńkich kawałków płytek było najgorsze. Wyglądało to okropnie! Nie wiem, jak ktoś mógł uznać tę radosną twórczość „mozaikową” za udany efekt końcowy. Nie odpuściłem i część płytek (a raczej ich kawałków) została zerwana i położona na nowo tak, by fragmenty dobrze oddawały wzór. Wybraliśmy do sypialni ciemne kolory ścian, więc nie był to najłatwiejszy odcień, a efekt zadowalający udało się osiągnąć dopiero po kilku poprawkach. Generalnie niektóre prace trzeba było wykonać kilkukrotnie lub usuwać i zaczynać od nowa, by można było uznać dom za właściwie wykończony. Woleliśmy poświęcić na to więcej czasu niż potem męczyć się patrzeniem na niedociągnięcia. Sprawdź także ten artykuł: „Przez budowę domu prawie rozpadło się nasze małżeństwo”.