Difenbachia krok po kroku - uprawa, pielęgnacja, kwitnienie

Kwiat difenbachia - czym charakteryzują się kwiaty doniczkowe

Kwiaty o ozdobnych liściach - pochodzenie

Difenbachia - Dieffenbachia, jest rośliną uprawną, która pochodzi z rodziny obrazkowatych - Araceae. Do tej rodziny zaliczane są głównie rośliny zielne, choć czasem możemy również spotkać tu krzewy. Jest to dość obszerna roślina, ponieważ zaliczanych jest do niej 115 rodzajów roślin, w których znajduje się około 4025 gatunków, w tym i difenbachia.

Warto wiedzieć, że charakterystyczną cechą morfologiczną roślin tu występujących, jest to, że ich kwiatostan występuje w formie kolby, przy której występuje z reguły podsadka. Rośliny naturalnie rosną w tropikalnych lasach, ale również i w klimacie umiarkowanym. Trzeba wiedzieć, że większość z nich, wprowadzona została do uprawy i tak właśnie możemy je spotkać jako kwiaty doniczkowe lub ogrodowe.

Przejdźmy jednak do tego, skąd właściwie pochodzi kwiat difenbachia. Zacznijmy więc od tego, że difenbachia - Dieffenbachia, to rodzaj roślin, do którego zalicza się aż 57 gatunków, pochodzących z obszarów tropikalnej Ameryki, głównie od Meksyku do Paragwaju i Argentyny.

Difenbachia trująca - charakterystyka rośliny

Zanim przejdziemy do tego, jak wygląda kwiat difenba chia, powinniśmy wiedzieć, że jest on rośliną wieloletnią i wiecznie zieloną, która zalicza się do roślin zielnych. Pamiętajmy także o tym, że pojawiają się one na zacienionych i wilgotnych nizinnych stanowiskach w wilgotnych lasach równikowych.

Difenbachia może występować zarówno w postaci niskich roślin zielnych, jakimi są między innymi Diefenbachia humilis, która dorasta zaledwie do 10 cm wysokości, ale także może być ona w postaci drzewiastych i dużych roślin, jak np. Diefenbachia cannifolia, która jest znacznie wyższa, bo może dorosnąć do nawet 2 m wysokości. Łodyga tych roślin może być zarówno wzniesiona, jak i płożąca. Warto wspomnieć, że u starszych roślin jest ona pniopodobna i gruba.

Liście właściwe ogonkowe w przypadku starszych już roślin, zebrane są w szczytową koronę. Mogą być one krótkie, jak i długie. Krótkie ogonki liściowe, dorastające do około 5 cm długości, występują u Diefenbachia daguensis i Diefenbachia parvifolia. Natomiast ogonki, dorastające do około 45 cm długości, występują u gatunku Diefenbachia brittoni. Same blaszki liściowe mają kształt od sercowatego do lancetowatego, w zależności od gatunku. Liści z reguły mają zielony kolor, są skórzaste i gładkie, choć czasem możemy się spotkać również z gatunkami o barwnych liściach.

Difenbachia trująca wytwarza również kwiaty, które tak jak u innych roślin z tej rodziny, są one w formie kolbiastego pseudancjum. Dodatkowo są to rośliny jednopienne, które mogą wytworzyć od 1 do nawet 7 kwiatostanów. Kwiat difenbachia pojawia się na kilkucentymetrowej szypułce i wyrasta z wierzchołka łodygi. Jeśli chodzi o sam wygląd kolb, możemy zauważyć bardzo duże podobieństwo do tego, jak wyglądają kwiaty skrzydłokwiatów, które również uznawane są za rośliny doniczkowe, które mogą znaleźć się zarówno w domu, jak i w ogrodzie. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kwiatach domowych.

Difenbachia trująca - jak wygląda jej uprawa

Kwiat difenbachia - jakie wymagania zapewnić roślinie, by nie pojawiły się choroby

Cała uprawa rośliny jest rzeczą bardzo ważną. Mowa tu o tym, jak prawidłowo powinna być przeprowadzona pielęgnacja, przesadzanie, nawożenie i rozmnażanie rośliny. Natomiast by na naszej roślinie nie pojawiły się choroby już w pierwszej fazie rozwoju, musimy zadbać o to, by rosła ona w odpowiednich warunkach.

Pierwszym niewiarygodnie ważnym elementem jest to, w jakim podłożu będzie rosła difenbachia - Dieffenbachia. Otóż kwiat difenbachia najlepiej czuje się w glebie, której odczyn jest lekko kwaśny. Dlatego też najlepiej dobierać podłoże w postaci mieszanki torfu i kompostu.

Poza tym musimy zwrócić uwagę na stopień nasłonecznienia, w jakim ma rozwijać się difenbachia trująca. Tutaj ważne jest to, by kwiat difenbachia znajdował się w jasnym miejscu, w którym będzie umiarkowane światło. Natomiast difenbachia poradzi sobie również w miejscu zacienionym, lecz wtedy musimy liczyć się z tym, że nie zakwitnie.

Warto pamiętać również o tym, że difenbachia najlepiej rozwija się w temperaturze od 15 do 24 ^oC. Musimy zwracać też uwagę, by latem temperatura w naszym pomieszczeniu nie przekraczała 30 ^oC, natomiast zimą nie może być ona niższa niż 12 ^oC. Pamiętajmy, że gdy temperatura spadnie poniżej 10^oC, możemy spotkać się z obumieraniem liści, które jest bardzo niebezpieczne. Co więcej, powinniśmy zapewnić roślinie dość dużą wilgotność powietrza i nie możemy narażać jej na spaliny samochodowe oraz przeciąg.

Jak pielęgnować difenbachię - zasady

Jeśli wiemy, jak pielęgnować i uprawiać naszą roślinę, wtedy będzie mniejsze prawdopodobieństwo, że pojawią się choroby i inne problemy, np. to, że żółkną liście. W pierwszej kolejności powinniśmy więc zadbać o odpowiednią wilgotność powietrza. Dlatego pod doniczkę powinniśmy ustawić podstawek ze żwirem lub keramzytem, który będzie napełniony wodą.

Kolejnym elementem jest podlewanie, do którego powinniśmy używać miękkiej wody w temperaturze pokojowej. Podlewanie wykonuje się dopiero wtedy, gdy wierzchnia warstwa podłoża przeschnie. Zbyt częste podlewanie może skończyć się gniciem korzeni, natomiast przez zbyt rzadkie podlewanie żółkną liście.

Nie możemy zapominać, że kwiat difenbachia wymaga również innych zabiegów niż podlewanie, a mianowicie ważne jest przesadzanie i rozmnażanie. Kwiaty w domu lub w doniczce w ogrodzie, powinno się przesadzać do doniczki większej o 2 rozmiary. Przesadzanie wykonujemy wtedy, gdy doniczka jest już za mała. Dodatkowo pielęgnacja powinna zawierać usuwanie uschniętych liści i nawożenie nawozem wieloskładnikowym w okresie od późnej wiosny do jesieni.

Rozmnażanie przeprowadza się nie tylko dlatego, by uzyskać nowe rośliny, ale również odmłodzić nasze rośliny doniczkowe. Difenbachia trująca rozmnażana jest poprzez ścięcie łodygi na wysokość około 10 cm. Ze starej łodygi wyrośnie nowy pęd, natomiast starą łodygę używa się jako sadzonkę.