Drzewa iglaste

Z czym kojarzy się hasło „iglaki ozdobne”? Z pewnością wiele osób odpowie, że z popularnymi krzewami. Na przykład tujami wykorzystywanymi do tworzenia żywopłotów. To oczywiście słuszny trop, ale nie należy na nim poprzestawać. Do ogrodu można także sprowadzić drzewa iglaste. Zarówno te pospolite jak i pochodzące z różnych zakątków świata. Jakie zatem rodzaje roślin mamy do wyboru? Jakie potrzeby stanowiskowe i pielęgnacyjne wykazują?

Opis i wymagania drzew iglastych

Drzewa iglaste nazywane również szpilkowymi są roślinami należącymi do gromady nagonasiennych. Ta liczna grupa składa się z przeszło 600 gatunków. Znakiem rozpoznawczym tych drzew są szpilkowate lub łuskowate liście. Powszechnie zwane są igłami i przeważnie utrzymują się na gałęziach przez cały rok. Tylko nieliczne gatunki zrzucają je wraz z nadejściem zimy. Iglaki w wielu przypadkach osiągają duże rozmiary. Niektóre z nich dorastają do 100 metrów wysokości. Poza tym wykształcają szyszki. To w najprostszym ujęciu organy służące do rozmnażania, będące odpowiednikami kwiatów.

Polska jest naturalnym środowiskiem różnych iglaków. Te rośliny spotyka się w całej Europie i na innych kontynentach. Nic nie stoi na przeszkodzie by uprawiać je w ogrodzie. Jest to nawet polecane rozwiązanie. Dlatego, że te drzewa mają różne zastosowania. Dobrze wywiązują się z roli soliterów, ale bywają też tłem dla innych organizmów. Odmiany karłowate świetnie pasują do ogrodów skalnych. Natomiast większe okazy tworzą szpalery i skuteczne osłony przeciwwiatrowe. Trzeba też dodać, że iglaki są sadzone w parkach, na cmentarzach i w przestrzeni miejskiej. Jednakże każde z tych miejsc musi spełniać pewne kryteria.

Potrzeby drzew iglastych zależą od gatunku. Istnieją jednak pewne cechy wspólne. Chodzi tu o to, że:

• Większość gatunków iglaków lubi stanowiska nasłonecznione i półcieniste. Tylko cisy i mikrobionty syberyjskie są w stanie poradzić sobie w pełnym cieniu,
• Iglaki zazwyczaj nie mają wysokich wymagań w stosunku do gleby. Bardzo dobrze rosną na ziemiach naturalnie występujących w naszym kraju. Szczególnie lekko kwaśnych i kwaśnych,
• Opisywane drzewa przeważnie preferują ziemie umiarkowanie wilgotne.

Dokładniejsze informacje o potrzebach stanowiskowych iglaków można znaleźć na naszym portalu.

Znane i nieznane nazwy drzew

Polska jest krajem, w którym sporą popularnością cieszą się cisy pospolite. Rosną stosunkowo powoli i osiągają 20 metrów wysokości. Mają kolumnowy lub stożkowaty pokrój. Te piękne drzewa maja luźno rozmieszczone, zielone szpilkowate liście. Sprowadzając cisy do ogrodu trzeba pamiętać o ważnej kwestii. Wytwarzają ładne czerwone owoce, które są dla człowieka trujące. Mogą je zjadać tylko ptaki. Kolejne chętnie wybierane rośliny ogrodowe to świerki pospolite. W dobrych warunkach dorastają do 40 metrów wysokości. Spełnienie ich wymagań nie jest trudne. Ponadto te iglaki nie potrzebują szczególnej pielęgnacji.

Do ciekawych drzew iglastych należy sosna limba. W naturalnym środowisku może osiągnąć 20-25 metrów wysokości. Jednakże posadzona poza terenami górzystymi jest znacznie niższa. Dorasta jedynie do 3-4 metrów. Nadaje się, zatem do małych ogrodów. Jej igły są dość długie, szaro lub sinozielone i delikatnie piłkowane na brzegach. Opisywana sosna do prawidłowego rozwoju potrzebuje nasłonecznionego stanowiska. Preferuje gleby żyzne, próchniczne i przepuszczalne. Ważne jest to, że limbie nie szkodzi zanieczyszczone powietrze. W związku z tym można bez problemu sadzić ją i uprawiać w przestrzeni miejskiej.

Czas na mniej znane nazwy iglaków. Drzewa ozdobne nadające się do przydomowej uprawy to też:

• Świerk srebrny – co już można wywnioskować po nazwie wykształca ładne, srebrzyste igły,
• Świerk serbski – jego największym walorem dekoracyjnym jest strzelisty, stożkowaty pokrój,
• Jodła kaukaska – to najpierw stożkowaty a później kolumnowy iglak o wysokości 10 metrów,
• Jodła kalifornijska – idealna do małych ogrodów. W Europie zazwyczaj dorasta do 6 metrów,
• Sosna czarna – szybko rośnie, może osiągań nawet 25 metrów. Pasuje do dużych ogrodów.

Dokładne opisy i zdjęcia wspomnianych i wielu innych iglaków można znaleźć na naszej stronie.

Jak pielęgnować drzewa iglaste?

W większości różne gatunki iglaków i ich odmiany nie potrzebują skomplikowanej pielęgnacji. Nie oznacza to jednak, że należy zostawić je samym sobie. Rośliny wrażliwe na brak wody trzeba podlewać. Natomiast wszystkie drzewa wymagają tego w czasie suszy. Trzeba przy tym pamiętać, że podlewanie musi być rzadkie, ale obfite. Woda powinna wnikać w glebę na głębokość 20-30 cm. Natomiast rośliny żyjące na jałowych glebach będą potrzebować nawożenia. Nie musi być częste. Wystarczy zasilić je raz w roku. Najlepiej działają nawozy wieloskładnikowe rozkładane w maju. Istotnym zabiegiem jest także przycinanie.

Kwestię częstotliwości cięcia regulują indywidualne cechy gatunku. Idąc tym tropem okaże się, że:

• Świerki pospolite można formować. Najlepszym do tego terminem jest wczesna wiosna,
• Sosny czarne i limby przycina się w maju i czerwcu. Usuwa się wtedy starsze pędy,
• Cisy znakomicie znoszą cięcie sanitarne i formujące. Zbiegi wykonuje się wiosną i jesienią,
• Jodły właściwie nie potrzebują przycinania a do tego nie reagują na nie zbyt dobrze. Jednakże wiosną można usunąć pędy ale tylko i wyłącznie chore, przemarznięte i uszkodzone.

Na koniec pozostało sprawdzić czy różne rodzaje iglaków są wrażliwe na choroby.

Jeśli chodzi o choroby to iglaki są przez nie rzadko atakowane. To sprawia, że nie potrzebują zabiegów ochronnych. Nieco większym zagrożeniem dla drzew są szkodniki. Popularne odmiany świerków mogą cierpieć z powodu działalności przędziorków. Te owady pojawiają się podczas bardzo ciepłego i suchego lata. Dla cisów zagrożeniem są miseczniki cisowce. Pojawiają się pod postacią brązowych tarczek i hamują rozrój roślin. Natomiast na ogrodowych okazach jałowców spotykany jest tarcznik jałowcowy. Zignorowany może doprowadzić do uschnięcia drzewa. Informacje rozwijające powyższe zagadnienia i zdjęcia iglaków znajdują się na naszej stronie.