Jałowiec sabiński w ogrodzie - sadzenie, pielęgnacja, uprawa, odmiany, choroby

Jałowiec sabiński Juniperus sabina - charakterystyka

Jałowiec sabiński (Juniperus sabina) nazywany również jałowcem Sawina, zalicza się do rodziny cyprystowatych. W naturalnych warunkach krzewy ozdobne tego gatunku porastają tereny górzyste na granicy Europy i Azji. Jest to również gatunek polski, który bardzo rzadko spotykano wyłącznie w Pieninach. Ogólnie krzew jałowca sabińskiego dorasta maksymalnie do 1,5 metrów wysokości. Sadzonki bardzo mocno rozrastają się na boki, osiągając nawet do 4 metrów średnicy.

Liście jałowca przybierają kształt jajowaty. Igły przybierają kolor jasnozielony, osiągając do 4 mm długości. Natomiast jesienią na pędach pojawiają się szyszkojagody o szarym zabarwieniu. Należy pamiętać o tym, że jałowiec sabiński jest trujący. Toksycznym związkiem jest sabinol, czyli olejek eteryczny, który znajduje się nie tylko w liściach, ale również w owocach krzewu. Spożycie zbyt dużej dawki tego związku może doprowadzić nawet do śmierci. Dlatego warto zastanowić się nad uprawą jałowca sabińskiego, gdy będą miały do niego dostęp małe dzieci.

Odmiany jałowca sabińskiego

Poszczególne odmiany jałowca sabińskiego różnią się między sobą przede wszystkim pokrojem, kolorem igliwia, a także maksymalną wysokością sadzonek. Okazuje się, że niektóre z nich są całkiem młode, a inne odmiany wyhodowano już wiele lat temu. Praktycznie wszystkie doskonale sprawdzają się w przydomowych ogrodach, a szczególnie na skalniakach, do obsadzeń wrzosowisk, czy też wykorzystując je jako rośliny okrywowe.

Do popularnych odmian jałowca sabińskiego zalicza się przede wszystkim:

• Jałowiec sabiński Arcadia - jest to niewysoki, ale jednocześnie bardzo rozłożysty krzew. Krzewy ozdobne tej odmiany osiągają maksymalnie do 50 wysokości, przy czym ich średnica może wynieść nawet do 3 metrów rozpiętości. Liście jałowca Arcadia o zabarwieniu jasnozielonym, wydzielają trujący olejek eteryczny.
• Juniperus sabina Blaue Donau - średnie krzewy ozdobne, które dorastają do ok. 1 metra wysokości, przy zachowaniu podobnej rozpiętości pędów. Liście jałowca Blue Donau wyróżniają się zielonym zabarwieniem wpadającym w niebieskawy odcień. Cechą charakterystyczną odmiany jest jej wysoka odporność na choroby i szkodniki.
• Juniperus sabina Calgary Carpet Monna - jest to odmiana, która przywędrowała do Polski ze Stanów Zjednoczonych. Niezbyt wysokie krzewy ozdobne dorastają maksymalnie do 50 cm wysokości, przy zachowaniu 2 metrów średnicy.
• Juniperus Tamariscifolia - krzew określany również jak jałowiec tamaryszkowy. Odmiana ta dorasta do 1 metra wysokości. Jednak sadzonki wyróżniają się bardzo wolnym przyrostem, osiągając po 10 latach wysokość zaledwie 30 cm. Natomiast pokrój krzewu jest niezwykle rozłożysty, osiągając do 2 metrów średnicy. Liście jałowca przybierają ciemnozielone zabarwienie wpadające w szaroniebieski odcień.
• Juniperus sabina Tam No Blight - wyjątkowo dekoracyjna odmiana, która wkracza do Polski z coraz większym zainteresowaniem ze strony odbiorców. Liście jałowca wpadają w odcień srebrzysto-niebieskawy. Odmiana jest odporna na choroby i szkodniki. Jednocześnie jest to krzew, który nie stwarza większych problemów uprawowych.
• Juniperus sabina Variegata - jest to kolejna popularna odmiana, która dorasta maksymalnie do 1 metra wysokości, osiągając identyczną średnicę. Jest to odmiana, która do Polski jest sprowadzana coraz częściej, ze względu na jej charakterystyczne pstre zabarwienie liści. Wynika to z fragmentów pozbawionych chlorofilu, przez co na igliwiu tworzą się białe plamy.
• Juniperus sabina Glauca - odmiana dorastająca do 1 metra wysokości. Przy czym są to jedne z najbardziej rozłożystych sadzonek jałowca sabińskiego, ponieważ ich pokrój może sięgać nawet do 5 metrów szerokości. Liście jałowca Glauca zawierają w sobie trujący olejek eteryczny. Dlatego należy uważać z uprawą tej odmiany przy małych dzieciach. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł z TOP 3 polecanych iglaków na balkon.

Juniperus sabina - uprawa i sadzenie

Jałowiec sabiński jest gatunkiem jałowca, który ma naprawdę niewielkie wymagania uprawowe. Oczywiście warto stworzyć sadzonkom odpowiednie stanowisko, dzięki czemu liście jałowca będą się pięknie przebarwiać. Można zobaczyć liczne zdjęcia konkretnych odmian, na których widać zmieniające się zabarwienie igliwia. Juniperus sabina preferuje przede wszystkim stanowiska słoneczne. Dobrze jest zadbać, aby podłoże było nie tylko przepuszczalne i lekkie, ale również wyróżniało się lekko kwaśnym odczynem.

Krzewy ozdobne jałowca sabińskiego możemy sadzić przez cały okres wegetacyjny. Jednak najlepiej uczynić to od końca marca, aż do początku maja lub we wrześniu i na początku października. Ponieważ w tym czasie młode sadzonki mają zapewnioną najwyższy poziom wilgotności. Jałowiec sabiński nie wymaga specjalnego nawożenia w czasie sadzenia. Należy jednak pamiętać o obfitym podlewaniu. Przy młodych sadzonkach dobrze jest zadbać o ściółkowanie z igliwia lub kory.

Krzewy ozdobne jałowca sabińskiego - zabiegi pielęgnacyjne

Zarówno jałowiec tamaryszkowy, jak i również inne odmiany, bardzo dobrze znoszą suszę. Oczywiście pomijając młode sadzonki, które trzeba intensywnie podlewać, starsze krzewy już poradzą sobie doskonale w czasie upalnych i bezdeszczowych dni. Poszczególne odmiany jałowca sabińskiego są sprowadzane do Polski również ze względu na doskonałą odporność gatunku na mrozy. W związku z tym krzewy nie wymagają zabezpieczania przed sezonem zimowym.

Jednym z najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych, o jakim należ pamiętać, jest regularne przycinanie krzewu. Sanitarne cięcie wykonać możemy już pod koniec lutego, ale nie później niż pod koniec marca. W tym czasie usuwamy wszystkie uschnięte lub uszkodzone pędy. Patrząc na zdjęcia, aby rozpoznać chore części rośliny, również nie powinniśmy mieć problemu z ich zidentyfikowaniem, a także usunięciem. Wczesną wiosną również przycinamy pędy, formując je w odpowiednią bryłę.

Kolejne przycinanie planujemy w czerwcu lub na początku lipca. W tym czasie przycinamy nowo utworzone pędy. W ten sposób nie będą one przyrastać na długość, ale rozrastając się na boki, utworzą mocno zagęszczona koronę.

Jałowiec sabiński - choroby i szkodniki

Jałowiec sabiński jest krzewem ozdobnym, który wyróżnia się bardzo wysoką odpornością na choroby i szkodniki. Jednak przy niewłaściwej pielęgnacji, a także niesprzyjających warunkach pogodowych, możemy spodziewać się zainfekowania sadzonek. Do najczęściej występujących chorób, z którymi mogą borykać się jałowce, zalicza się przede wszystkim:

• Rdza jałowcowa - choroby tego typu objawiają się pojawieniem się plam o kolorze rdzawo-pomarańczowym. Niestety patogen grzybowy ostatecznie prowadzą do zamierania sadzonek. W celu pozbycia się choroby należy zastosować dedykowane środki chroniące.
• Fytoftoroza - jest to kolejny przykład choroby grzybowej, która niestety w pierwszej kolejności atakuje korzenie. Dlatego zbyt późne dostrzeżenie objawów w postaci przebarwiającego się igliwia, może doprowadzić do całkowitego zamierania sadzonek. Warto przejrzeć zdjęcia zainfekowanych iglaków, aby móc jak najszybciej wdrożyć odpowiednie preparaty.

Wśród szkodników, które atakują jałowce abisyńskie, najczęściej wystąpić mogą:

• Mszyce - zdjęcia zaatakowanych roślin przez mszyce pokażą nam zdeformowane igliwie, a także pojawienie się charakterystycznych owadów po spodniej stronie pędów. Na mszyce można początkowo stosować naturalne środki, które przy zaawansowanej pladze szkodnikami, lepiej jest zastąpić chemicznymi opryskami.
• Przędziorki - w celu zidentyfikowania szkodników, dobrze jest zobaczyć zdjęcia, na których występują szkodniki. Są to charakterystyczne dla Polski szkodniki, ponieważ atakują one szczególnie w czasie upalnych i bezdeszczowych dni.