Ketmia bagienna (hibiskus bagienny) – sadzenie, uprawa, przycinanie

Hibiskus bylinowy o imponujących kwiatach

Pochodzenie i wygląd Hibiscus moscheutos

Ten gatunek ketmii jest jednym z ponad 220 należących do tego samego rodzaju botanicznego Hibiscus. Krewnymi z tej samej rodziny ślazowatych są występujące w Polsce ślazy, ślazówki i prawoślazy. Hibiskus błotny ma swoją ojczyznę w południowo-wschodniej Ameryce Północnej, gdzie ma naturalne stanowiska na obszarach bagnistych i marszowych (osuszone nadmorskie tereny błotniste). W wielu częściach świata – na Hawajach, we Francji, Włoszech i Hiszpanii – występuje jako neofit, czyli znalazł się tam za sprawą człowieka.

Hibiskus bagienny w ogrodzie jest próżnym egoistą i chce skupiać uwagę wyłącznie na sobie. Trzeba więc zapewnić mu odpowiedni odstęp od innych roślin, aby mógł się w pełni rozwinąć i zaprezentować niezwykłą urodę swoich ogromnych kwiatów. Uprawiane rośliny są z reguły odmianami hodowlanymi, a nie formą botaniczną. Są oferowane w handlu jako hibiskus bylinowy albo hibiskus błotny. Jako wieloletnia roślina zielna każdej wiosny na nowo rozwija pędy i liście, a przed zimą jej część nadziemna obumiera.

Ketmia bagienna dorasta do 2 m wysokości i potrzebuje również wiele miejsca dookoła. Liście mają długość 15-20 cm i szerokość 5-7 cm. Dolna strona liści jest delikatnie owłosiona, górna zaś gładka. Imponujących rozmiarów kwiaty rozwijają się od lipca do września. Są obupłciowe, a ich średnica wynosi od 15 cm do 30 cm. Wprawdzie utrzymują się tylko jeden dzień, jednak z wiekiem hibiskus rozwija ich tak wiele, że zapewniony jest długi czas kwitnienia. Kwiaty przybierają różne kolory od uroczej bieli, poprzez odcienie jasnego różu do atrakcyjnego ciemnego różu z karminowym sercem w środku.

Stanowisko i wymagania glebowe hibiskusa bagiennego

Uprawa hibiskusa nie jest szczególnie skomplikowana, trzeba jednak zapewnić mu podstawowe warunki do wzrostu i kwitnienia. Ważne jest przy wyborze stanowiska, aby było ciepłe i osłonięte od wiatru. Wiatr łatwo niszczy wielkie i delikatne kwiaty, które tracą wygląd i smutno zwisają potem z gałązek. Słońce i ciepło to warunki konieczne do kwitnienia i zimowania hibiskusa. Miejsce powinno być:

• słoneczne do półzacienionego,
• osłonięte od wiatru, który strzępi duże kwiaty,
• ciepłe, aby roślina bujnie kwitła,
• idealny jest ciepły zakątek w ogrodzie, gdzie słońce świeci przez wiele godzin dziennie.

Podłoże dla hibiskusa musi być koniecznie przepuszczalne, ale zdolne do gromadzenia pewnej ilości wody. Hibiskus bagienny nie lubi suchej ziemi, ale nie znosi też zastoju wody. Szczególnie dobrze rosną te rośliny na obrzeżach zbiorników wodnych. Żyzna gleba zapewnia mocny wzrost byliny oraz bogactwo kwiatów. W bezpośrednim sąsiedztwie hibiskusa nie należy sadzić okrywowych roślin zielnych, również takich jak na przykład pierwiosnek (prymulka) błotny(Primula helodoxa) o podobnych wymaganiach glebowych.

Uprawa hibiskusa wymaga, aby podłoże było stale równomiernie wilgotne. Nie należy czekać z podlewaniem, aż ziemia zacznie wysychać. Duża wilgotność jest warunkiem rozwijania przez roślinę licznych i okazałych kwiatów. Aby hibiskus bagienny miał dosyć czasu na ukorzenienie, powinien być wcześnie sadzony do gruntu. Im dłużej korzenie mogą się rozwijać, tym mocniejsza będzie roślina przed nadejściem mrozów i lepiej zniesie zimowanie. Z tego powodu jesień nie jest odpowiednią porą do sadzenia w ogrodzie hibiskusa. jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł na temat uprawy ketmii bylinowej.

Pielęgnacja i rozmnażanie hibiskusa bagiennego

Podlewanie i nawożenie

Sadzenie hibiskusa nie wymaga specjalnych umiejętności; wystarczy, że zostanie wybrane odpowiednie miejsce, a dołek będzie odpowiednio duży. Dobrze jest bryłę korzeniową sadzonki przed sadzeniem umieścić w wiadrze z wodą, a potem regularnie roślinę podlewać. Podłoże nigdy nie powinno zupełnie wyschnąć. Oznaką niedoboru wilgoci jest zrzucanie przez ketmię liści i kwiatów. Z drugiej strony nadmiar wody też jest niepożądany. W uprawie doniczkowej wodę, która zebrała się w podstawce trzeba od razu wylewać. Rośliny doniczkowe wymagają naprawdę wiele wilgoci i latem muszą być regularnie i obficie podlewane.

Nawożenie prowadzi się w okresie wegetacyjnym od maja do końca czerwca. Po tym okresie zasilanie nawozami należy wstrzymać, aby uniknąć przemarznięcia rośliny. Kwiaty hibiskusa przekwitają szybko i wyglądają mało efektownie. Poza tym deszcz wszystko skleja, więc lepiej jest resztki na bieżąco usuwać. Kto jednak chciałby mieć własne nasiona, powinien zostawić przekwitłe kwiaty na roślinie. Wcześniej jednak trzeba chwycić za pędzelek i zapylić je.

Przycinanie hibiskusa bagiennego ogranicza się do ścięcia pędów jesienią albo na wiosnę, ponieważ roślina każdego roku w pełni odbudowuje swoją część nadziemną. Poza tym żadne zabiegi przycinania nie są potrzebne. Chociaż można pędy ściąć dopiero po zimie, to jednak ich mało efektowny widok skłania raczej do jesiennego cięcia.

Rozmnażanie hibiskusa bagiennego

Nowe sadzonki roślin można uzyskać poprzez wysiew nasion, ukorzenianie sadzonek pędowych albo podział bryły korzeniowej. Jeśli chodzi o rozmnażanie z nasion, czyli generatywne, trzeba zwrócić uwagę na fakt, że większość roślin uprawianych w ogrodach to hybrydy i kultywary, a nie formy botaniczne. Problem może polegać na tym, że siewki wyhodowane z takich nasion nie odziedziczą pożądanych cech rośliny macierzystej.

● Rozmnażanie z nasion

Wysiew nasion jest możliwy w ciągu całego roku, niemniej jednak najkorzystniej jest wykonać ten zabieg od stycznia do lutego. Nasiona wysiewa się do pojemników z substratem i lekko przykrywa ziemią, ale bez uciskania. Pojemnik ustawia się w ciepłym pomieszczeniu. Po krótkim czasie nasiona zaczynają kiełkować. Kiedy siewki mają około centymetra wysokości, można je popikować do oddzielnych doniczek. Posadzone do gruntu późną wiosną będą miały dosyć czasu, aby do zimy dobre się ukorzenić i już w następnym roku po raz pierwszy zakwitnąć. 

● Rozmnażanie z sadzonek pędowych

Wiosną ścina się odcinki pędów o długości ok. 15 cm z co najmniej trzema oczkami. Umieszcza się je w wilgotnej ziemi ogrodowej. Można wcześniej zanurzyć pędy w ukorzeniaczu. Pojemnik należy ustawić w ciepłym i jasnym miejscu. Po 5-8 tygodniach tworzą się pierwsze korzenie.

● Rozmnażanie przez podział

Starszą roślinę można wykopać i bryłę korzeniową podzielić na mniejsze części. Każdy kawałek sadzi się w nowym miejscu. Po roku albo dwóch nowe rośliny powinny po raz pierwszy zakwitnąć.

Choroby i szkodniki hibiskusa bagiennego

Hibiscus moscheutus jest bardzo odporny i mocny. Nie ma żadnych specyficznych chorób. Błędy w uprawie mogą roślinę osłabiać i czynić bardziej podatną na choroby. Wrogiem numer jeden jest mróz, a poza tym nie łatwo jest tej roślinie zagrozić.

Także szkodniki występują raczej sporadycznie. Zawsze może się pojawić mszyca, chociaż hibiskus nie należy do jej ulubionych roślin. Podczas zimowania w pojemniku mogą się pojawić przędziorki, zwłaszcza jeśli temperatura powietrza jest wysoka, a wilgotność niewielka.