Klej do płytek - rodzaje i zastosowanie

Wybór odpowiedniego kleju do płytek jest jedną z najważniejszych decyzji. To od niego zależy, czy podłoga będzie trwała. Na rynku jest wiele różnego rodzaju gotowych klejów do płytek, jednak każdy z nich może mieć innego rodzaju zastosowanie. Inny rodzaj zaprawy klejowej jest przeznaczony do różnych podłoży, niemniej znajdują one zastosowanie zarówno jako kleje do płytek podłogowych, jak i ściennych w różnych pomieszczeniach, w zależności od ich przeznaczenia i eksploatacji.

Wyróżnia się trzy rodzaje kleju do płytek. Najczęściej wybieranym jest rodzaj C, czyli klej cementowy. Jest bardzo uniwersalny i nadaje się do różnego rodzaju powierzchni i materiałów. To klej do kafelek, jest także wyjątkowo trwałym klejem do płytek gipsowych. Klej rodzaju C jest suchy, należy wymieszać go z wodą w odpowiedniej proporcji. Gotowy klej do płytek to klej rodzaju D, czyli dyspersyjny. Jest to wygodna w użyciu zaprawa klejowa. Idealnie sprawdza się jako klej do płytek gipsowych, można także używać go do naklepania płytek na drewnie, metalu, świetnie sprawdza się do gresu. To także idealny klej do glazury.

Kolejnym rodzajem kleju do kafelek jest R, czyli klej na bazie żywic reaktywnych. Jego najważniejszą zaletą jest maksymalna i całkowita wodoodporność. To najlepszy klej do glazury, nadaje się także do terakoty położonej w łazience lub kuchni. Świetnie zabezpiecza przed przeciekaniem wody, jest więc w pełni odporny na wysoką wilgotność powietrza w tych pomieszczeniach. Można wykorzystać go także do gresu montowanego na zewnątrz.

Dodatkowe właściwości kleju do kafelek

Każdy klej do płytek ma także dodatkowe właściwości, dla których przewiduje się kolejne oznaczenia. Informacje o nich znajdują się zazwyczaj na opakowaniu i są opatrzone konkretnym symbolem. Zaprawa klejowa o standardowej szybkości wiązania będzie opisana jako C1, C2 natomiast to kleje o podwyższonych parametrach trwałości. Kleje do płytek oznaczone literą S to takie o bardzo dużym wskaźniku odkształcalności. Jeśli zależy ci na kleju do płytek, który będzie wiązał bardzo szybko, musisz rozejrzeć się za takim oznaczonym literą F. T natomiast oznacza zmniejszony spływ.

Tego rodzaju oznaczenia dotyczą wszystkich producentów i rodzajów klejów do płytek. Wobec tego łatwiej możesz porównać na przykład kleje Mapei, Atlas i mniej znanych producentów. Dzięki symbolom błyskawicznie znajdziesz klej, którego potrzebujesz i będziesz mógł ustalić, czy jego cena jest współmierna do jakości i parametrów.

Klej elastyczny lub półelastyczny

Wszystkie wymienione wyżej kleje można podzielić na dwie kategorie. Kleje elastyczne i kleje półelastyczne różnią się między sobą zdolnością do dopasowania się do rodzaju podłoża. Klej elastyczny jest bardziej trwały i nie musi być zastosowany na gładkim i równym podłożu. Można używać go na przykład do gresu na starych płytkach lub do terakoty zakładanej na nieoczyszczone podłoże. Świetnie znosi także ruchy płytek i podłoża pod wpływem niskiej lub wysokiej temperatury, dlatego idealnie nadaje się na zewnątrz. Klej półelastyczny jest mniej tolerancyjny na nierówności i zmiany temperatur, dlatego jest bardziej narażony na potencjalne uszkodzenia.

Zarówno kleje elastyczne, jak i półelastyczne znajdują się w ofercie wszystkich bardziej znanych producentów, jak Atlas czy Mapei. Różnią się często ceną, klej elastyczny kosztuje około 30 zł za 25 kg, podczas gdy zaprawa klejowa o mniejszej elastyczności to cena około 15 zł za 22 kg.

Przed układaniem płytek podłogowych przeważnie skupiamy się nad ich fakturą i wyglądem. Jednak okazuje się, że równie ważny jest wybór odpowiedniego kleju. W ofertach handlowych znajdziemy wiele dobrych jakościowo zapraw klejowych, które należy dobrać do własnych, indywidualnych potrzeb. Warto zapoznać się z ich oznaczeniami, a także z ogólnymi zasadami ich doboru.

Najważniejsze oznaczenia widniejące na opakowaniach klejów do glazury

Rodzaj zapraw klejowych

C – to klej cementowy do płytek, który cieszy się największą popularnością. Jest uniwersalny, nadaje się do stosowania na różnych powierzchniach.  W jego skład wchodzą spoiwa wiążące hydraulicznie, kruszywa oraz dodatki organiczne. Klej cementowy jest dostępny w suchej postaci. Przed układaniem płytek należy go rozrobić z odpowiednią ilością wody.

D – klej dypresyjny składa się ze spoin organicznych oraz wypełniaczy mineralnych. Świetnie nadaje się do naklejania płytek na płytach drewnopodobnych, płytach z karton gipsu oraz na powierzchniach, które są już pokryte glazurą. Klej dypresyjny jest sprzedawany w gotowej postaci, zatem nie musimy rozrabiać go z wodą.

R – klej na bazie żywic reaktywnych. Charakteryzuje się całkowitą wodoszczelnością. Składa się z syntetycznych żywic połączonych z wypełniaczami mineralnymi oraz dodatkami organicznymi. Klej na bazie żywic reaktywnych należy stosować na podłożach z poliestru, PCV, na podłożach metalowych oraz na wykonanych już płytkach ceramicznych.

Oznaczania klas i parametrów dodatkowych klejów do płytek

1 – oznacza klej zwykły o normalnym czasie wiązania.

2 – to kleje o zwiększonych parametrach (szybszym lub dłuższym czasie wiązania oraz o dodatkowych właściwościach).

F – oznacza klej do terakoty szybkowiążący. Tego typu zaprawy umożliwiają wykonanie szybkich prac glazurniczych i są szczególnie polecane w przypadku możliwości wystąpienia niższych temperatur.

T – zaprawy tiksotropijne o zmniejszonym spływie. Dobrze sprawdzają się podczas montażu płytek ściennych. Zaprawy tiksotropijne posiadają tzw. pamięć kształtu, przez co zmniejszają spływanie płytek. Maksymalny spływ wynosi zaledwie 0,5 milimetra.

E – zaprawy o wydłużonym czasie otwartym. Ich zastosowanie daje nam możliwość korygowania lokalizacji płytek po ich ułożeniu.

S1 – jest oznaczeniem zapraw odkształcalnych. Stosuje się je na elementach zewnętrznych oraz w miejscach podatnych na naprężenia. Klej typu S1 jest odporny na naprężenia w zakresie 2, 5 - 5 mm.

S2 – to klej do płytek wysoko odkształcalny. Wytrzymuje duże naprężenia w zakresie powyżej 5mm. Nie kruszy się i nie pęka pod wpływem odkształceń. Przeważnie jest stosowany na dużych powierzchniach, które są narażone na działanie silnych promieni słonecznych.

Rodzaj powierzchni, a wybór kleju do płytek

Z powyższych danych jasno wynika, że klej do glazury powinien być dobrze dobrany do rodzaju podłoża. W przypadku powierzchni murowanych z pewnością wystarczy zastosowanie kleju cementowego (C1 lub C1T w przypadku ścian). Jeśli nasza powierzchnia znajduje się na zewnątrz i istnieje ryzyko spadku temperatury wówczas najlepiej wybrać zaprawę C1F lub C1TF. Szybsze związanie zaprawy zabezpieczy ją przed działaniem niepożądanych warunków pogodowych.

Nieco inaczej wygląda wybór kleju do podłoży odkształcalnych (np. z płyt kartonowo gipsowych). Musimy wtedy dobrać zaprawę klejową o podwyższonej elastyczności. Dobrym rozwiązaniem będzie zakup preparatu typu C2TE. Jeszcze inaczej dobieramy zaprawę do podłoży trudnych, będą to kolejno:

Podłoże drewniane – Na tego tupu powierzchni możemy stosować kleje dypresyjne, które bardzo dobrze zespalają płytki z drewnianym podłożem. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie zaprawy cementowej klasy C2. Jednak warto pamiętać by nie stosować jej bezpośrednio na drewno. Przed naklejeniem płytek warto zagruntować drewnianą powierzchnię specjalnym preparatem, który będzie odpowiednią bazą kontaktową pomiędzy drewnem, a zaprawą.

Podłoże metalowe – Należy stosować specjalne zaprawy na bazie żywic reaktywnych. Są to produkty wodoszczelne, które doskonale przylegają do metalu oraz różnego typu tworzyw sztucznych. Warto pamiętać, że zaprawy na bazie żywic reaktywnych nadają się do niemal każdej powierzchni, jednak są dość drogie w użyciu.

Balkony i tarasy zewnętrzne – zaprawa musi być odporna na działanie naprężeń. W przypadku nienasłonecznionych tarasów i balkonów o mniejszej powierzchni wystarczy zastosować klej z oznaczeniem C2S1. Z kolei na dużych nasłonecznionych powierzchniach na których mogą występować silne naprężenia, warto zastosować zaprawę klejową typu C2S2. Pamiętajmy, że zaprawa klejowa do stosowania na zewnątrz musi posiadać właściwości mrozoodporne.

Ogrzewanie podłogowe – układanie płytek na powierzchni z ogrzewaniem podłogowym (przeważnie na jastrychu) wiąże się z koniecznością zastosowania wysoko elastycznej zaprawy klasy C2S2. Stosowanie zwykłej zaprawy odkształcalnej S1 nie zabezpieczy powierzchni przed pękaniem, ani przed odpadaniem płytek.

Stare warstwy wykończeniowe – przed wyborem kleju powinniśmy ocenić stan podłoża. Musi być ono stabilne i wytrzymałe. Wszelkie odwarstwienia i złuszczenia należy usunąć. Na oczyszczoną powierzchnię możemy stosować klej cementowy o podwyższonych parametrach. Dobrym pomysłem jest także zastosowanie kleju dypresyjnego klasy D2 lub D2T.