Tynk cienkowarstwowy — wewnętrzny i zewnętrzny — ceny, opinie, porady

Opublikowano: 01.12.2023Autor: Maciej PolubiewskiDrukujUdostępnij

Czym jest tynk cienkowarstwowy?

Tynkowanie jest najłatwiejszą, a przy tym również najszybszą metodą wykończenia elewacji. Poza tradycyjnymi tynkami często korzysta się tu z tynków cienkowarstwowych. Od kiedy pojawiały się one w ofercie, szybko zyskały na znaczeniu i obecnie zdominowały tynkowanie.

Nic w tym dziwnego, ponieważ nakładanie tynków cienkowarstwowych metodą lekko mokrą jest dość proste. Jednak tynk cienkowarstwowy może być nakładany nie tylko w sposób ręczny, ale również mechaniczny, czyli natryskowy. W ten sposób masami można wykańczać ściany zewnętrzne ocieplane według systemu ETICS (tynk cienkowarstwowy na siatce), jak również powierzchniach pokrytych tynkami tradycyjnymi, na ścianach jednowarstwowych oraz w pomieszczeniach znajdujących się wewnątrz budynków.

Opinie o tynkach w tej formie są niemal tylko i wyłącznie pochlebne. Nie tylko z uwagi na ceny tynków cienkowarstwowych oraz mniejszą grubość tynku cienkowarstwowego. Nie sposób nie wspomnieć o szerokiej gamie kolorów i faktur. Oczywiście wyróżniamy też bardzo różne rodzaje tynków cienkowarstwowych.

Rodzaje tynków cienkowarstwowych

Tynk cienkowarstwowy wewnętrzny i zewnętrzny

Najważniejsze, aby rodzaj tynku cienkowarstwowego był dostosowany do konstrukcji budynku, a przy tym również jego lokalizacji. Ważne są też warunki środowiskowe, ponieważ tynk cienkowarstwowy musi wykazywać odporność na czynniki atmosferyczne czy rozwój grzybów i pleśni.

Na odporność i trwałość powłoki tynkarskiej wpływ mają między innymi rodzaj ocieplenia i warunki eksploatacyjne. Poszczególne rodzaje tynków cienkowarstwowych różnią się bowiem nie tylko ceną, ale również składem.

W związku z tym przyjęło się uważać, że wewnątrz stosuje się tynki mineralne czy akrylowe, natomiast przy elewacjach budynków tynki, które zapewniają lepszą ochronę przed czynnikami zewnętrznymi. Dlatego wyższa jest cena tynków cienkowarstwowych bardziej odpornych na zawilgocenie — tynków silikatowych i silikonowych. Te ostatnie rodzaje tynków wykorzystuje się również w obiektach, w których panują warunki wymagające dodatkowego zabezpieczenia powierzchni wewnętrznych przed nadmierną wilgocią i substancjami o działaniu chemicznym. Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o tynkach.

Tynk akrylowy, mineralny, silikonowy, silikatowy

Rodzaje tynków cienkowarstwowych różnią się między innymi typem użytego spoiwa. Pewne różnice w proporcjach, cenie czy ciężarze występują również w zależności od producenta. To wszystko wpływa na ostateczne parametry, ciężar czy grubość tynku cienkowarstwowego. Jeżeli jednak spojrzymy na podstawowy rodzaj tynków cienkowarstwowych, wymienić należy:

• tynk cienkowarstwowy mineralny — tej rodzaj tynku zawiera w sobie cement i wapno, a więc składniki stosowane w tradycyjnych tynkach grubowarstwowych. Tynk mineralny wewnętrzny charakteryzuje się wysoką paroprzepuszczalnością, dzięki czemu jest stosowany na styropianie i wrażliwej na wilgoć wełnie mineralnej. Do innych plusów tynków mineralnych należy odporność na działanie glonów i grzybów, ale i brak właściwości elektrostatycznych, dlatego nie przyciągają one kurzu czy drobnych cząsteczek zabrudzeń. Podstawą kolorystyczną dla tynków mineralnych jest kolor szary lub biały, ale są one dostępne również jako barwiona masa, choć w ograniczonej palecie barw.
• tynk cienkowarstwowy akrylowy — również powłoki akrylowe cechuje niska paroprzepuszczalność, przez co stosuje się je na ociepleniach z wełny mineralnej. To masy ze spoiwem w postaci żywic akrylowych, które są elastyczne i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Tynk akrylowy nie wykazuje jednak tak dobrych właściwości elektrostatycznych, a więc powłoka jest narażona na zabrudzenia i zagrzybienie. Dlatego producenci do tynków akrylowych stosują dodatki poprawiające ich parametry użytkowe.
• tynk cienkowarstwowy silikatowy — ten rodzaj tynku bazuje na bazie krzemianów i żywic syntetycznych. Poza wysoką paroprzepuszczalnością cechuje je duża przyczepność do podłoża oraz odporność na zabrudzenia i korozję biologiczną. Tynk silikatowy jest barwiony w masie, choć w węższej palecie kolorów niż tynk cienkowarstwowy mineralny. Nakładanie mas z krzemianami zmusza do spełnienia wymagań dotyczących temperatury i wilgotności.
• tynk cienkowarstwowy silikonowy — to tynki stworzone na bazie żywic syntetycznych, które mają wysoką paroprzepuszczalność, niską chłonnością wody i są odporne na osadzanie się zanieczyszczeń. Dodatkowo tynk silikonowy zewnętrzny zawiera w sobie dodatek w postaci środków grzybobójczych, dzięki czemu jest odporny na korozję biologiczną. Jako że to tynki o najlepszych parametrach użytkowych, nie dziwią ich dobre opinie. Przekłada się to jednak na wyższą cenę tynków cienkowarstwowych.
• tynk cienkowarstwowy silikatowo-silikonowy — tynk będący połączeniem dwóch poprzednich. Tynki silikatowo-silikonowe charakteryzują się wysoką dyfuzyjnością i naturalną odpornością na korozję biologiczną. Ponadto są odporne na nasiąkliwość i warunki zewnętrzne, a podłoże cechuje zwiększona wytrzymałość początkowa i odporność na uszkodzenia mechaniczne. To tynki gwarantujące wysoką jakość przez wiele lat eksploatacji.
• tynk cienkowarstwowy polimerowo-krzemianowy — masa będąca połączeniem najlepszych cech tynków polimerowych i silikatowych. Można je stosować na podłożach mineralnych i powierzchniach pokrytych farbami dyspersyjnymi. Ponadto dzięki dużej zawartości krzemianów zachowują one wysoką paroprzepuszczalność i niską termoplastyczność, są też odporne na zabrudzenia i działanie wody, ale wykazują niższą odporność na korozję biologiczną niż tynki silikatowo-silikonowe.

Faktura tynków cienkowarstwowych — baranek i kornik

Wybierając tynki, wybór dotyczy nie tylko ich rodzajów i kolorów, ale również faktury. Jako że elewacja stanowi wizytówkę domu, warto poświęcić jej odrobinę uwagi, zwłaszcza że faktura nie zależy tylko od narzędzia użytego przy zacieraniu. Faktura może być wyrazista lub delikatna, co zależy od ilości i wielkości ziaren kruszywa, które znajdują się w masie. Ważny jest też sposób nakładania materiału. Wyróżnia się między innymi faktury nakrapiane (np. baranek) czy rustykalne (np. kornik).

• Faktura baranka — efekt mniejszych lub większych grudek w zależności od wielkości kruszywa, które powinno mieć granulację od 1,5 do 3 mm. Zacieranie powinno odbywać się ruchami okrężnymi w jedną stronę. Warto pamiętać, że przy fakturze baranka, dzięki odpowiedniej wielkości kruszywa i grubości tynku cienkowarstwowego, można stworzyć strukturę gruboziarnistego grysu i ukryć drobne nierówności podłoża.
• Faktura kornika — efekt wyżłobienia, który przypomina sieć kanalików tworzonych przez korniki. Również w tym przypadku stosuje się masę tynkarską o granulacji 1,5-3 mm. Większa dowolność występuje jednak w sposobie nakładania, gdyż zacieranie tynku dla uzyskania tej faktury odbywa się za pomocą ruchów poziomych, pionowych, ukośnych lub okrężnych.

Nie ulega więc wątpliwości, że tynki cienkowarstwowe to masy warte bliższego zainteresowania. Opinie o nich są pochlebne. Mniejszy ciężar, prostota nakładania, a przy tym kluczowe parametry przemawiają za korzystaniem z nich wewnątrz i na zewnątrz budynków.