20 najlepszych kwiatów doniczkowych – są piękne i proste w hodowli

Piękne i efektowne kwiaty domowe

Eustoma wielkokwiatowa (Eustoma russellianum) – goryczka preriowa z Gór Skalistych

Jako kwiat cięty eustoma cieszy się od dawna niesłabnącą popularnością. Nie wszyscy wiedzą jednak, że te rośliny mogą być również uprawiane jako kwiaty doniczkowe. Przez wiele miesięcy zapewnia w mieszkaniu barwne akcenty. Ciemnozielone liście mają czasem lekki odcień błękitu, są lancetowate i dorastają do 8-10 cm. Od lipca do sierpnia, a przy odrobinie szczęścia aż do września, eustoma rozwija swoje wielkie, pojedyncze lub pełne dzwonkowe kwiaty w kolorze fioletu i błękitu, ale też czystej bieli, delikatnej żółci, wielu odcieniach różu, a nawet dwubarwne. Eustoma wielkokwiatowa potrzebuje stanowiska jasnego, ale nie w pełnym słońcu. Rośnie dobrze w normalnej pokojowej temperaturze. Do uprawy w doniczce nadaje się zwykła ziemia do kwiatów o wartości pH 5-6. Ważne jest, aby była dobrze przepuszczalna i z wysoką zawartością humusu.

Krasnokwiat Katarzyny (Scadoxus multiflorus subsp. katherinae) – rarytas doniczkowy

Krasnokwiat z rodziny amarylkowatych jest niezwykłą rośliną o jaskrawoczerwonych albo pomarańczowych kulistych kwiatostanach. Osiąga wysokość 50-60 cm. Liście i mocny pęd kwiatowy wyrastają z okrągłej cebuli. Pokrój krasnokwiatu jest wyprostowany i luźny. Lancetowate liście mają długość 35-45 cm i szerokość ok. 10 cm. Nazwa pochodzi od czerwonego koloru kwiatowych kul, które często są raczej pomarańczowe, co w niczym nie umniejsza ich urody. Kwiatostany składają się filigranowych, gwiazdkowych, pojedynczych kwiatów, których pręciki wyrastają daleko poza kwiat, tworząc niezwykły widok. Egzotyczna roślina z Afryki Środkowej potrzebuje jasnego stanowiska bez nadmiernego nasłonecznienia. Substrat powinien być dobrze przepuszczalny i żyzny.

Brunfelsia (Brunfelsia pauciflora var. calycina) – efektowna krewniaczka pomidora

Brunfelsia należy do rodziny psiankowatych i pochodzi z Brazylii. Ta naturalna odmiana gatunku Brunfelsia pauciflora jest niewielkim krzewem o ciemnozielonych liściach. Są one skórzaste, lancetowate i dorastają do 7-10 cm długości. Od wiosny do sierpnia pojawiają się na końcach pędów niebieskofioletowe kwiaty. Mają średnicę około 5 cm i z każdym dniem ich barwa staje się jaśniejsza. Kwiaty nie utrzymują się na pędach zbyt długo, jednak roślina rozwija wciąż nowe pąki. Od marca do września trzeba roślinę regularnie podlewać. Zimą dawkę wody należy zredukować, bryła korzeniowa nie może jednak wyschnąć.

Goryczka tropikalna (Exacum affine) – indyjski fiołek z wyspy Sokotra

Pochodzi z wyspy na Oceanie Indyjskim. Goryczki, jako pokojowe kwiaty w doniczkach, są w uprawie doniczkowej od około 100 lat.  Roślina ma gęsty, krzaczasty pokrój. Osiąga w doniczce wysokość 15-30 cm. Na mięsistych łodygach, rozgałęzionych od podstawy, siedzą niewielkie jajowate liście. Są połyskujące w kolorze oliwkowozielonym. Od lata do jesieni tworzy wciąż nowe kwiaty. Niewielkie, miseczkowate kwiaty są przeważnie błękitne, mają wyraźne żółte pylniki w środku i roztaczają delikatny zapach. Istnieją też odmiany białe, różowe fioletowe. Idealnym miejscem dla goryczki tropikalnej jest jasne, ciepłe ale nie nazbyt słoneczne stanowisko w temperaturze pokojowej. W zasadzie można też te rośliny doniczkowe wystawiać latem na taras albo balkon.

Eonium drzewiaste(Aeonium arboretum) – sukulent z rodziny gruboszowatych

Oddzielnie czy w kombinacji z innymi sukulentami, eonium zawsze tworzy swoimi rozetkami liści ciekawe akcenty w mieszkaniu. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa aionios, co znaczy „trwały, wieczny” i odnosi się do długowieczności rośliny. Pochodzi z Wysp Kanaryjskich i Maroka. Eonium drzewiaste tworzy wysokie do 100 cm pnie. Mięsiste, łopatkowate liście wyrastają w rozetkach na szczycie pędu. Średnica rozetki wynosi 18-25 cm. Istnieją też odmiany o pasiastych liściach. Wiosną i latem rozwijają się ze środka rozety liczne małe kwiatki w żółtym kolorze (bywają kultywary o czerwonych kwiatach). Są zebrane w stożkowy kwiatostan o długości do 30 cm. Duża liczba kwiatów wysysa stopniowo rozety liści. Przekwitłe grona nie należy natychmiast usuwać, aby mogły się rozwinąć ewentualne boczne pąki. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o roślinach doniczkowych.

Echmea wstęgowata (Aechmea fasciata) – zakwita tylko raz, ale efektownie

Pochodząca z Brazylii echmea należy do rodziny bromeliowatych. Jej nazwa rodzajowa wywodzi się od greckiego słowa aechme = „ostrze lancy”. Przywieziona na początku XIX wieku do Anglii, dzisiaj jest popularną rośliną doniczkową. Echmea tworzy wysoką na około 60 cm i szeroką 40-50 cm rozetę mocnych liści. Mają one do 50 cm długości, 8-10 cm szerokości, kolczaste krawędzie i białe smugi i marmurkowe wzory. Tworzą rodzaj lejkowatego zbiornika. Od lipca do października względnie listopada echmea zakwita. Kwiatostan tworzą drobne, fioletowe kwiaty oraz fioletowe, różowe albo czerwone przysadki i to one dają największy efekt. Roślina ma zdolność oczyszczania powietrza.

Męczennica błękitna (Passiflora caerulea) – pnącze z rodziny męczennicowatych

Uderzająco piękne kwiaty męczennicy błękitnej czynią ją gwiazdą pośród letnich roślin doniczkowych. Kwiaty domowe tego gatunku są prawdziwymi Amerykankami z Południa. Ojczyzną passiflory jest Brazylia, a trochę osobliwa nazwa rodzajowa, tłumaczona jako „kwiat męki pańskiej” nawiązuje do skojarzeń misjonarzy z pewnymi symbolami religijnymi. Cienkie, giętkie pędy pozwalają męczennicy piąć się w swoich ojczystych lasach na wysokość kilku metrów. Od wiosny do jesieni rozwijają się wciąż nowe, grube pąki passiflory w spektakularne kwiaty. Stanowisko powinno być bardzo jasne i słoneczne. Podłoże należy stale utrzymywać w stanie wilgotnym. Ze względu na mocny wzrost i intensywne kwitnienie roślina potrzebuje stosunkowo dużo składników odżywczych.

Oplątwa niebieskawa (Tillandsia cyanea) – egzotyczna przedstawicielka rodziny bromeliowatych

W naturalnym środowisku rośnie w lasach deszczowych Ekwadoru i Peru. Niebieskozielone liście mają długość 30-45 cm, szerokość 1-2 cm i tworzą luźną rozetę. Na dolnej stronie liści widać czerwonawe smugi. W naturze lejkowata rozeta służy jako zbiornik na wodę.  Wachlarzowaty płaski kwiatostan oplątwy wznosi się pośrodku rozety. Ma on wysokość 10-20 cm, składa się z ciasno nachodzących na siebie różowo zabarwionych przykwiatków, pośród których rozwijają się fioletowoniebieskie kwiaty właściwe. Otwierają się pojedynczo na krawędzi kwiatowego kłosa. Kwiatostan utrzymuje się na roślinie przez półtora miesiąca. Oplątwa powinna mieć miejsce jasne albo w jasnym półcieniu. Nie musi stać bezpośrednio przy oknie.

Skrętnik (Streptocarpus) – bliski kuzyn sępolii fiołkowej

Roślina z rodziny ostrojowatych, której owoce tworzą się w formie skręconych torebek nasiennych – stąd też nazwa rodzajowa. Ojczyzną skrętników jest południowa i wschodnia Afryka, Madagaskar oraz Azja. Szczególną popularność jako kwiaty doniczkowe zdobyły sobie liczne hybrydy. Liście tworzą odziomkową rozetkę. Rozmaite odmiany i hybrydy skrętnika rozwijają kielichowate kwiaty w szerokiej palecie barw; można zobaczyć u nich błękit, fiolet, odcienie czerwieni oraz biel. Istnieją też fantastyczne, dwukolorowe odmiany ze wzorami na płatkach. Podziwiać urodę kwiatów skrętnika można w marcu i kwietni oraz we wrześniu i październiku. Niektóre odmiany mają kwiaty roztaczające intensywny, podobny do miodu zapach.

Iksora szkarłatna (Ixora coccinea) – kwiaty poświęcone hinduskiej bogini

Roślina z rodziny marzanowatych nosi nazwę rodzajową Ixora, będącą portugalską wersją Isvari, imienia hinduskiej bogini, której ofiarowano kwiaty tej rośliny. Pochodzi ona z tropikalnych lasów Indii i Sri lanki. Bez kwiatów przypomina wiecznie zielony krzew cytrusowy, ale latem w okresie kwitnienia, zmienia całkowicie swój wygląd: stroi się w jaskrawoczerwone kule kwiatów. Pojedynczy kwiat ma formę rurki z czterema płatkami. Kilkanaście do pięćdziesięciu kwiatów tworzy okrągły baldach o średnicy do 15 cm. Okres kwitnienia rozciąga się od kwietnia do września. Hybrydy mogą też mieć kwiaty w kolorze pomarańczowym, łososiowym albo żółtym. Iksora lubi przez cały rok stanowisko jasne, ciepłe i z wilgotnym powietrzem.

Piękne rośliny doniczkowe liściaste

Kalatea Makoya (Calathea makoyana) – liście z rysunkiem rośliny

Bardzo dekoracyjna bylina z rodziny marantowatych pochodząca z lasów deszczowych Brazylii. U nas wnosi do mieszkania egzotyczny nastrój tropikalnej roślinności. Kalatea Makoya rośnie szeroko i raczej nisko, z reguły osiąga wysokość ok. 30 cm, rzadziej 50 cm. Szczególny urok mają jej liście z pięknym rysunkiem. Są zielone, biało albo kremowo paskowane lub pstrokate. Podłużnie owalne mają długość do 15 cm, są osadzone na długich ogonkach, krawędzie lekko falowane. W domowej uprawie rzadko pojawiają się żółte kłosy kwiatostanów. Przez cały rok kalatea wymaga bardzo ciepłego miejsca w domu o temperaturze 23-25°C (zimą. Poza tym wilgotność powietrza powinna być powyżej 60%. Najlepiej spełnić te warunki w mieszkaniu w witrynie.

Wilczomlecz trójżebrowy (Euphorbia trigona) – sukulent o kandelabrowym pokroju

Przedstawiciel licznej rodziny wilczomleczowtych z grupy sukulentów. Wilczomlecz trójżebrowy pochodzi z Afryki, głównie z Namibii. Upał i suszę zna doskonale. Rośnie kolumnowo, każdy pęd jest ciemnozielony i posiada trzy wyraźne krawędzie. Z czasem pojawiają się rozgałęzienia, a roślina nabiera przestrzennego wyglądu. Liście o długości do 5 cm stoją skośnie na krawędzi żeber, obok nich wyrastają też krótkie kolce. W mieszkaniu ten wilczomlecz raczej nie zakwitnie.

Chlebowiec właściwy (Artocarpus altilis) – powiew tropików w mieszkaniu

Gatunek z rodziny morwowatych pochodzi z wysp południowo-wschodniego Pacyfiku. Roślina jest uprawiana od tak dawna, że trudno dzisiaj dokładnie określić jej pierwotną ojczyznę. W tropikach wyrasta chlebowiec na okazałe drzewo, ale nawet w miniaturze, jaki roślina doniczkowa, zdobi mieszkanie i na dodatek poprawia stan powietrza. Niezwykle wyglądają już szorstko owłosione pąki liściowe. Mają do 20 cm długości i rozwijają się z nich liście szerokie na 50 cm i prawie dwa razy dłuższe. Wyglądają jak skrzyżowanie monstery z dębem czerwonym. Są głęboko wycięte i siedzą na krótkich ogonkach. Z drobnych, rozdzielnopłciowych kwiatów rozwijają się ogromne kuliste lub owalne owoce – naturalnie w tropikach, nie w mieszkaniu. Chlebowiec właściwy lubi przez cały rok miejsce słoneczne i ciepłe.

Figowiec dębolistny (Ficus lyrata) – niepowtarzalny urok liści

Chociaż należy do znanego rodzaju z rodziny morwowatych, ten gatunek figowca jest wciąż mało popularny wśród miłośników roślin doniczkowych. Pochodzi z tropikalnych regionów Afryki Zachodniej i odznacza się nadzwyczaj malowniczym pokrojem i wspaniałymi, dużymi liśćmi w kolorze nasyconej zieleni. W uprawie doniczkowej nie rozwinie raczej kwiatów. Lubi stanowiska jasne, ale bez nadmiaru słońca. Nie znosi przeciągów. Raz ustawionego w odpowiednim miejscu figowca nie należy obracać ani przestawiać – szybko może stracić liście.

Palma orzechowa (Caryota mitis) – liście niczym płetwy rybie

Palma orzechowa albo kariota z rodziny arekowatych ma charakterystyczne liście w formie rybiego ogona. Pochodzi z regionów tropikalnych Azji Południowo-Wschodniej. W mieszkaniu wyrasta na efektowną roślinę ozdobną. Kwiaty palmy orzechowej są małe i zebrane w gęste kłosy. W uprawie doniczkowej roślina raczej nie zakwitnie. Potrzebuje dużo światła.

Pokrzywiec szorstki (Acalypha hispida) – „kocie ogonki” z rodziny wilczomleczowatych

Tworzy długie do 50 cm, czerwone kwiatostany. Istnieje też odmiana kremowobiała. Hybrydy i kultywary rozwijają czerwonozielone albo marmurkowe liście. Okres kwitnienia przypada na okres od kwietnia do października. Lubi jasne stanowisko z temperaturą powyżej 20°C. Zbyt suche powietrze powoduje zwijanie się liści.

Cibora papirusowa (Cyperus papirus) – starożytny papirus egipski

Gatunek trawy z rodziny ciborowatych. W zasadzie jest rośliną bagienną, uprawianą w mieszkaniu ze względu na ozdobne, filigranowe źdźbła trawy. W starożytnym Egipcie z gąbczastego rdzenia wytwarzano słynne zwoje papirusowe do pisania. Rośnie tworząc kępy, rozrasta się przez mocne kłącza. Jako roślina doniczkowa osiąga cibora papirusowa wysokość około metra. Na smukłych łodygach są osadzone parasolowato delikatne, wąskie liście. Na szczytach pędów wyrastają zielonkawobrązowe kwiaty, tworząc duże baldachy. Lubi miejsca jasne i słoneczne, ciepłe i wilgotne.

Szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola) – promienista aralia z Tajwanu

Egzotyczna roślina z rodziny araliowatych o charakterystycznych, promieniście złożonych liściach. Słabo się rozgałęzia, dlatego dobrze jest do jednej doniczki posadzić kilka sadzonek. W uprawie doniczkowej szeflera kwitnie bardzo rzadko. Rozwija wtedy gwiaździste, zielonożółte grona kwiatów. Lubi jasne stanowiska, ale rośnie dobrze również w półcieniu.

Lipka afrykańska (Sparrmannia africana) – lipka pokojowa spokrewniona z malwą

Należy do rodziny malwowatych i pochodzi z Afryki. Sprowadzona do Europy pod koniec XVIII wieku szybko zyskała popularność. Po pewnym okresie zapomnienia, lipka afrykańska jest ponownie odkrywana jako atrakcyjna roślina doniczkowa. Ma pokrój małego drzewa. Dla zachowania właściwych rozmiarów, roślina wymaga cięcia formującego. Główną ozdobę stanowią duże, jasnozielone liście, sercowate i miękkie w dotyku. Duże, białe kwiaty na długich szypułkach rozwijają się z pąków, które na początku są zwieszone na dół, a otwarte kwiaty kierują się potem ku górze.

Ginura pomarańczowa(Gynura aurantiaca) – liście kolorowe niczym kwiaty

Pochodząca z Jawy i Celebes przedstawicielka rodziny astrowatych jest barwną rośliną doniczkową. Delikatne, liliowe włoski nadają ciemnozielonej roślinie aksamitny i połyskujący wygląd. Poza tym rozwija jaskrawe, pomarańczowożółte kwiaty, które wraz z fioletowym połyskiem tworzą atrakcyjną kombinację barw. Kwiaty nie są jednak szczególnie efektowne. Stanowisko dla ginury powinno być stale bardzo jasne i z wilgotnym powietrzem.