Świdośliwa w ogrodzie - wymagania, uprawa, rozmnażanie, cięcie
Świdośliwa jest dość młodym gatunkiem rośliny, który dopiero zyskuje popularność w Polsce. Ze względu na kształt owoców, często nazywa się ją także drzewkiem rodzynkowym lub gołębią jagodą. Z pewnością warto poznać jej największe walory i wymagania. Poniżej podpowiemy, jak powinna wyglądać prawidłowa uprawa w ogrodzie.
Jeśli planujesz zlecić opiekę nad swoim ogrodem, skorzystaj z usługi Szukaj Wykonawcy, dostępnej na stronie Kalkulatory Budowlane. Po wypełnieniu krótkiego formularza zyskasz dostęp do najlepszych ofert.
Z tego artykułu dowiesz się:
Świdośliwa w Polsce – wygląd, odmiany, walory zdrowotne
Jak wygląda świdośliwa? Rośliny ozdobne
Świdośliwa czy innymi słowy amelanchier canadensis jest rośliną z rodziny różowatych i podrodziny jabłkowatych. W Polsce to coraz popularniejsze drzewka ozdobne, które wytwarzają smaczne, jadalne owoce. Świdośliwa pochodzi z terenów Ameryki Północnej i jest szczególnie popularna w Kanadzie. Tak zwana świdośliwa kanadyjska występuje w wielu ciekawych odmianach. Bez trudu spotkamy niewielkie krzewy owocowe, które dorastają do pół metra wysokości, jak i drzewka ozdobne, które osiągają do kilku metrów.
W ofercie sprzedaży znajdziemy ciekawe sadzonki do uprawy w ogrodzie. Sadzonki dzielą się ze względu na odmiany i walory dekoracyjne. Poniżej omówimy najpopularniejsze odmiany, które dobrze radzą sobie w naszych warunkach klimatycznych.
- Świdośliwa kanadyjska amelanchier Forestburg – to ciekawe odmiany prowadzone na drzewka ozdobne. Świdośliwa kanadyjaka Forestburg dorasta do czterech metrów wysokości. Młode drzewka ozdobne intensywnie rosną ku górze, a z czasem rozrastają się na boki. Wybierając sadzonki, warto uwzględnić docelowe rozmiary rośliny. Tego rodzaju odmiany najlepiej sprawdzają się w dużych ogrodach. Do ważnych atutów odmiany należy także intensywne owocowanie. Świdośliwa tworzy duże, zebrane w grona owoce, których średnica może wynosić około 12 mm.
- Świdośliwa olcholistna Smoky – to najpopularniejsza w Polsce świdośliwa Kanadyjska. Wyhodowana w Kanadzie dorasta do 4 metrów wysokości i wyróżnia się wysoką plennością. Uprawa odmiany Smoky nie jest skomplikowana ze względu na dużą żywotność sadzonki. Do dużych atutów odmiany Smoky należy intensywne kwitnienie. Świdośliwa olcholistna intensywnie owocuje tworząc grona po dziesięć sztuk. Średnica jednego owocu zazwyczaj przekracza 12 mm. Co ciekawe świdośliwa olcholistna jest rośliną wyjątkowo żywotną, mogącą owocować nawet przez 70 lat.
- Świdośliwa ukraińska Bluemoon – to ciekawe odmiany wyhodowane na Ukrainie. Są to niewielkich rozmiarów krewy owocowe, osiągające do 2,5 metra. Atutem odmiany Bluemoon jest niewielki rozmiar, który dobrze sprawdzi się w ogrodach o mniejszej przestrzeni. Uprawa odmiany nie jest skomplikowana ze względu na dużą odporność.
Ciekawostką są również różne gatunki świdośliwy. W tym świdośliwa lamarcka i świdośliwa jajowata. Świdośliwa lamarcka charakteryzuje się wysokim wzrostem i może osiągać nawet do 10 metrów wysokości. Jej cechą charakterystyczną jest wczesne kwitnienie oraz łatwe prowadzenie sadzonki. Świdośliwa jajowata to z kolei niewielki krzew, dorastający do 2,5 metra wysokości. Świdośliwa jajowata to innymi słowy odmiana europejska Amelanchier ovalis.
W ofercie sprzedaży odnajdziemy dobrze ukorzenione sadzonki, które charakteryzują się szybkim wzrostem. Sadzonki zaczynają owocować już w trzecim roku po posadzeniu w ogrodzie i zyskują coraz większą popularność w Polsce. Warto także dodać, że świdośliwa jajowata nie zajmuje tak dużej przestrzeni jak świdośliwa lamarcka. Dzięki temu możliwa jest uprawa w ogrodzie o niewielkiej, wolnej powierzchni użytkowej. Niektórzy hodują także krzewy ozdobne w pojemnikach.
Świdośliwa kanadyjska i świdośliwa lamarcka – rośliny ozdobne i ich właściwości zdrowotne
Owoce świdośliwy mogą przypominać owoce borówki amerykańskiej, stąd też świdośliwa jest niekiedy nazywana borówką kanadyjską. Trzeba przy tym podkreślić, że owoce świdośliwy posiadają większe walory zdrowotne.
Według badań, w owocach świdośliwy znajduje się do siedmiu razy więcej wapnia i żelaza niż w owocach popularnej borówki amerykańskiej. Drzewka ozdobne tworzą więcej owoców, co umożliwia bardziej obfite zbiory. Co więcej, poszczególne odmiany mogą wytwarzać owoce o dużej zawartości białka oraz potasu. Szacuje się, że zawartość białka w owocach świdośliwy jest dwukrotnie wyższa w porównaniu z owocami borówki amerykańskiej.
Do ciekawych właściwości zdrowotnych warto zaliczyć także wysoką zawartość antocyjanów. Są to cenne flawonoidy, którym przypisuje się właściwości wspomagające walkę z rozwojem cukrzycy, a także przypisuje pozytywny wpływ na układ krążenia. W uprawianych w ogrodzie owocach świdośliwy odnajdziemy także wysoką zawartość witaminy C oraz witamin z grupy A i B.
Świdośliwa – uprawa i wymagania sadzonki
Jakie stanowiska preferuje świdośliwa kanadyjska i świdośliwa lamarcka?
Amelanchier canadensis i świdośliwa lamarcka to rośliny o niewielkich wymaganiach. Ich uprawa na jednym stanowisku trwa przez kilkadziesiąt lat, dlatego warto zapewnić odpowiednie warunki. Wszystkie dostępne w Polsce i w Kanadzie odmiany rośliny lubią stanowiska słoneczne. Świdośliwa olcholistna może także rosnąć w miejscu z delikatnym zacienieniem, jednak prawdopodobnie wpłynie to na mniejszą smakowitość owoców i delikatniejsze kwitnienie.
Uprawa świdośliwy powinna uwzględniać także prawidłowe podłoże dla sadzonki. Krzewy i drzewka ozdobne z rodziny amelanchier canadensis są bardzo tolerancyjne na odczyn pH gleby. Najlepiej sprawdza się uprawa na glebach o odczynie 6,2 do 7,5 pH. Świdośliwa lamarcka i świdośliwa kanadyjska rosną także w glebach o innym odczynie, jednak roczne przyrosty rośliny okażą się nieco mniejsze.
Młode sadzonki możemy wysadzać na dowolnie wybranym podłożu. Roślina nie jest kłopotliwa w uprawie i wyrośnie nawet na mało zasobnym podłożu. Największym zagrożeniem są dla niej tereny zalewowe i podłoża gliniaste z wysokim poziomem wód gruntowych. Zbyt duży poziom wilgoci może doprowadzić do gnicia sadzonki. Warto także dodać, że świdośliwa jajowata czy świdośliwa olcholistna najlepiej rosną w glebie próchniczej i zasobnej w składniki mineralne. Im lepsza gleba w ogrodzie, tym lepsze zbiory i większe owoce. Ze względu na to, zaleca się coroczne nawożenie rośliny. Świdośliwa kanadyjska, świdośliwa lamarcka czy świdośliwa jajowata mogą być nawożone obornikiem.
Młode krzewy owocowe nadają się do uprawy w pojemnikach. Należy zapewnić im dużo miejsca do rozwoju korzeni, drenaż na spodzie donicy oraz dostateczną dawkę promieni słonecznych. Do uprawy w pojemnikach możemy wykorzystać mniejsze odmiany świdośliwy. Pielęgnacja nie jest skomplikowana i ogranicza się do regularnego podlewania oraz nawożenia sadzonki.
Jak wsadzać sadzonki? Świdośliwa w pierwszym roku uprawy
Uprawę amelanchier canadensis rozpoczynamy od zakupu sadzonki. Świdośliwa jest coraz popularniejsza, dzięki czemu zakup zdrowego egzemplarza nie powinien stanowić problemów. Wyrastająca w Kanadzie roślina często osiąga imponujące rozmiary i warto wziąć to pod uwagę w przydomowej uprawie.
Pierwszą czynnością będzie wykopanie dołka o średnicy około 70 - 80 cm. Głębokość dołka nie musi być zbyt duża i w zupełności wystarczy o około 10 cm więcej niż wysokość doniczki z bryłą korzeniową.
W kolejnym etapie wystarczy umieścić sadzonkę w przygotowanym dołku i obsypać ziemią. Ważne, aby podłoże było dobrze spulchnione. Niewłaściwą praktyką jest zasypywanie korzeni zbitą ziemią, która może uszkadzać roślinę. Podłoże może być dodatkowo wzbogacone o przekompostowaną ziemię, co przyspieszy wzrost rośliny po posadzeniu i pozwoli na dostarczenie jej wszystkich niezbędnych składników odżywczych.
Sadzonki w doniczkach musimy umieścić w dołku tak, aby górna warstwa ziemi znajdowała się na takim samym poziomie jak gleba gruntowa. W przypadku sadzonki z odsłoniętym systemem korzeniowym, możemy wsadzić ją nieco głębiej w dołku. Wraz z delikatnym zasypywaniem, podciągamy sadzonkę do góry. Dzięki temu wyprostujemy korzenie i umożliwimy prawidłowy wzrost rośliny.
Po wkopaniu sadzonki sprawdzamy jej położenie i ewentualnie lekko poziomujemy. Następnie ubijamy ziemię i mocno nawadniamy teren wokół rośliny. Kolejne sadzonki umieszczamy we właściwych odległościach. Zaleca się, by rośliny sadzone w rzędzie znajdowały się nie bliżej niż 1,5 metra obok siebie, a odmiany o większych rozmiarach minimum 2 metry. Odległość pomiędzy rzędami wynosi średnio 4 metry.
W pierwszym roku uprawy musimy szczególnie dbać o sadzonki. Świdośliwa nie posiada jeszcze rozwiniętego systemu korzeniowego, dlatego warto ją podlewać w okresie przedłużających się upałów. Świdośliwa kanadyjska jest bardzo odporna na działanie ujemnych temperatur, dzięki czemu nie wymaga zabezpieczania przed zimą.
Czy świdośliwa wymaga przycinania?
Świdośliwa przybiera ładny, naturalny pokrój, dzięki czemu jej przycinanie nie jest wymagane. Warto pamiętać, że roślina owocuje na zeszłorocznych pędach, dlatego regularne ścinanie nowych gałązek może ograniczyć intensywność owocowania.
W pierwszych latach uprawy świdośliwa nie wymaga przycinania. Możemy wykonywać jedynie cięcie sanitarne i usuwać uszkodzone fragmenty rośliny. W kolejnych latach możemy nadawać preferowany kształt krzewów oraz drzewek (szczególnie tych formowanych na żywopłoty).
Kilkuletnia świdośliwa kanadyjska i świdośliwa lamarcka bardzo dobrze reagują na przycinanie pędów. Delikatne przycinanie może doprowadzić do lepszego rozkrzewienia, a w późniejszych latach umożliwi uzyskanie optymalnych zbiorów owoców. Przycinanie wykonujemy jeszcze przed wiosną, gdy roślina nie rozpoczęła sezonu wegetacji. Specyfika oraz zakres przycinania są uzależnione od wieku rośliny, odmiany oraz oczekiwanych efektów.