Kwiat hibiskus (ketmia syryjska) – odmiany, uprawa, pielęgnacja, kwitnienie

Opublikowano: 01.12.2023Autor: Katarzyna BarczykDrukujUdostępnij

Hibiskus ogrodowy lub ketmia syryjska

Ketmia syryjska – charakterystyka

Ketmia syryjska zwana również hibiskusem lub ślazowcem syryjskim jest krzewem zaliczającym się do rodziny ślazowatych. Wywodzi się z dalekiej Azji, chociaż w Europie znalazł się całkiem późno, bo dopiero w XVI wieku. Nie bez znaczenia jest również nazwa krzewu, ponieważ rzeczywiście przywędrował on z Syrii. Hibiskus ogrodowy dorasta nawet do 3 metrów wysokości. Pędy pokrywane są zielonymi liśćmi o długości około 9 cm o kształcie romboidalnym.

Jednak największą ozdobą krzewów są kwiaty, które mogą osiągać nawet do 12 cm średnicy. Ich kształt przypomina dzwonka, które składają się z 6-7 płatków. Kwiaty osadzone są w kątach liści. Okres kwitnienia przypada od lipca lub sierpnia i trwa aż do późnej jesieni. Hibiskus w ogrodzie przypomina malwy, której w rzeczywistości krzewy ketmii są kuzynostwem. Po przekwitnięciu na miejscu kwiatów pojawiają się owoce w postaci tzw. torebki, w której znajdują się liczne nasiona.

Hibiskus syryjski (ketmia syryjska) – odmiany

Nie sposób wymienić wszystkich odmian ketmii syryjskiej, ponieważ obecnie dostępnych jest ponad 300 krzewów, które cechują się różnymi kolorami kwiatów, a także formą wzrostu. Wśród nich znajdują się również krzewy pienne, które doskonale sprawdzą się na pergolach, tarasach oraz przy altanach. Zachwyt hibiskusem jest na tyle duży, iż kolejne odmiany powstają już na całym świecie. Dzięki temu są one również dostosowane do przeróżnych warunków klimatycznych.

Do najpopularniejszych odmian hibiskusa syryjskiego można zaliczyć takie krzewy, jak:

• Hibiskus syryjski diana – pochodzi z Ameryki Północnej. Krzew obsypany jest białymi kwiatami o średnicy dochodzącej do 12 cm. Zaletą tej odmiany jest późny okres kwitnienia, dzięki czemu krzew obsypany jest kwiatami do późnej jesieni. Dodatkowo ketmia syryjska diana kwitnie przez całą dobę.
• Hibiscus syriacus Lady Stanley – przepiękna róża chińska, która jest obsypana półpełnymi kwiatami w kolorze białym z jasnoróżowymi plamami. Natomiast od środka wzdłuż nerwów rozchodzą się bordowe promienie. Hibiskus w ogrodzie tej odmiany dorośnie do 1,5 metra wysokości. Okres kwitnienia przypada od lipca i trwa do późnej jesieni. Krzewy ozdobne warto zasadzić jako żywopłot lub w sąsiedztwie hortensji.
• Hibiscus syriacus Spot Pinky – jest to krzew ozdobny na pniu, dorastający do 1,2 metra wysokości. Półpełne kwiaty w kolorze białym mieniące się do jasnego różu przyozdobione są purpurowymi oczkami, które rozchodzą się na zewnątrz płatków. Hibiskus w ogrodzie pięknie prezentuje się w formie niedużego drzewka. Dlatego tak odmiana może być obsadzana w towarzystwie innych krzewów lub drzewek bądź po prostu na tle trawnika.
• Hibiscus syriacus Meehanii – róża chińska dorastająca do ok. 1,5 metra wysokości wyróżnia się fioletowo-różowymi liśćmi, które wcześniej są zwinięte w purpurowe pąki. Jednak kwiaty nie są jedyną ozdoba tej odmiany, ponieważ krzew obrastają zielone liście z charakterystyczną białą obwódką. Okres kwitnienia zaczyna się w czerwcu i trwa do późnej jesieni.
• Hibiscusc syriacus Lavender – krzewy kwitnące zaskakują swoimi kwiatami, nie tylko pod względem półpełnych kielichów z nieco postrzępionym płatkami. Na uwagę zasługuje fakt zmiany koloru kwiatów wraz z upływem czasu. Na początku swojego wzrostu kielichy przybierają słodki, lawendoworóżowy odcień, po czym wraz z kresem swojego życia przeobrażają się w niebieskie kwiaty.
• Hibiskus syryjski Duc de Brabant – to prawdziwy okaz wśród wszystkich odmian, ponieważ krzew obsypany jest pełnymi, pomponowymi kwiatami wpadającymi w odcień ciemnego różu. Hibiskus ogrodowy zaczyna kwitnąć w lipcu, a ostatnie kwiaty opadają późną jesienią.
• Hibiskus syryjski French Cavaret Red Mindour1 – pod tą dość skomplikowaną nazwą odmiany kryją się przepiękne, pełne kwiaty wpadające w słodki, malinowy odcień. Średnica kwiatów osiąga około 10 cm. Okres kwitnienia, tak jak u większości odmian przypada od lipca do jesieni.
• Hibiskus syryjski French Cabaret Pastel Mindoub1 – ketmia syryjska w tej odmianie wyróżnia się białoróżowymi kwiatami, wraz z purpurowymi oczkami, które rozchodzą się promieniście na zewnątrz płatków. Pełne kwiaty pojawiają się w lipcu i ozdabiają krzew do późnej jesieni.
• Hibiskus syryjski Blue Chiffon – ciekawa odmiana wyróżniająca się półpełnymi, niebieskimi kwiatami, które są przyozdobione purpurowymi, niedużymi oczkami. Krzewy ozdobne dorastają do 1,5 metra wysokości. Okres kwitnienia, tak jak w przypadku pozostałych odmian, zaczyna się już w lipcu i trwa do sezonu jesiennego. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kwiatach ogrodowych.

Hibiskus w ogrodzie

Uprawa hibiskusa, czyli ketmii syryjskiej

Imponujące kwiaty obsypujące hibiskusa, wcale nie obligują ogrodnika do ciężkiej pielęgnacji. Wręcz przeciwnie – uprawa hibiskusa jest naprawdę przyjemna. Warto jednak zadbać o odpowiednie stanowisko i podłoże, by móc cieszyć się przepięknymi krzewami. Przede wszystkim hibiskus w ogrodzie należy posadzić na słonecznym, aczkolwiek osłoniętym stanowisku. Jeżeli chcemy uprawiać ketmię we wschodniej lub południowej części kraju, musimy również zadbać o ochronę krzewu przed mrozami.

Uprawa hibiskusa będzie wyjątkowo satysfakcjonująca, jeżeli posadzimy ją na żyznym podłożu o odczynie lekko kwaśnym. Ważne, aby gleba była umiarkowanie wilgotna i przepuszczalna. Najlepszym podłożem okaże się gleba gliniasta wymieszana z torfem i piaskiem. Jednak sprawdzi się również ziemia ogrodowa, która będzie miała odpowiedni odczyn. Uprawa hibiskusa możliwa jest zarówno bezpośrednio w gruncie, jak i również w donicach.

Pielęgnacja hibiskusa (ketmii syryjskiej)

Hibiskus w ogrodach jest praktycznie samowystarczalny. Na pewno pielęgnacja krzewów będzie się opierać o umiarkowane nawadnianie. Jeżeli w czasie sezonie wiosennym i letnim nie brakuje opadów atmosferycznych, nie musimy jej dodatkowo podlewać. Jednak w okresie suszy należy pamiętać o systematycznym nawadnianiu. Kwiaty ketmii zachwycają swoim widokiem, dobrze jest podziwiać je z dystansu. Ponieważ dotykanie ich spowoduje, że szybko opadną.

Jak każdy krzew w ogrodach, również ketmia syryjska lubi przycinanie. Cięcie pędów powinno obywać się wczesną wiosną. Nie powinniśmy bać się drastycznego cięcia, nawet nad 2 oczkiem. Ponieważ hibiskus ogrodowy bardzo szybko odrasta. Natomiast pielęgnacja krzewu w postaci przycinania, zapewni jego obfite kwitnienie. Jeżeli uprawa hibiskusa jest jednym z naszych ulubionych zajęć, to warto zainteresować się samodzielnym rozmnażaniem krzewu. Wczesną wiosną możemy zebrać nasiona, które niemalże od razu wysiewamy do pojemników. Po pojawieniu się młodych siewek należy je od razu przesadzić do gruntu. Pielęgnacja młodych sadzonek jest identyczna, jak w przypadku dorosłych krzewów. Należy mieć na uwadze, że wysiany hibiskus ogrodowy będzie w dużej mierze różnił się od matczynej sadzonki. Wegetatywne rozmnażanie warto zaplanować od czerwca do lipca. W tym czasie możemy pobrać nowe pędy, które poddajemy ukorzenianiu w piasku. Dopiero później przesadzamy je do gruntu.

Ketmia syryjska – nawożenie roślin i choroby

Krzewy ozdobne hibiskusa powinniśmy nawozić od wiosny aż do połowy sierpnia. Nawożenie roślin nawozami do krzewów kwitnących okaże się najlepszym rozwiązaniem. Warto jednak unikać związków w wapnia w stosowanych nawozach, ze względu na to, że hibiskus syryjski dobrze czuje się na lekko kwaśnym podłożu.

Krzewy kwitnące w ogrodzie niestety narażone są na różnego rodzaju choroby i szkodniki. Jeżeli jednak uprawa hibiskusa oraz pielęgnacja będą odbywały się według wcześniejszych wskazówek, uda nam się zminimalizować ryzyko zachorowania krzewów. Wśród chorób, na które może być narażona ketmia syryjska w ogrodach, wymienić możemy bakteryjną plamistość liści ketmii, zgniliznę twardzikową czy też szarą pleśń. Tutaj kluczową rolę odgrywa pielęgnacja, a dokładniej odpowiednie nawadnianie. Nie należy zraszać róży chińskiej wodą, ponieważ w wyniku wilgoci łatwo możemy doprowadzić do pojawienia się patogenów grzybów.