10 najpiękniejszych kwiatów wiosennych w Polsce – zachwycają po zimie!

Kwiaty wiosenne w ogrodzie zakwitające w marcu i kwietniu

Tulipan (Tulipa L.)

Kwiaty cebulowe z rodziny liliowatych o długiej i burzliwej miejscami historii. Uprawiane od wieków w Persji, trafiły w XVI wieku do Europy powodując prawdziwe tulipanowe szaleństwo. Cebulki kwiatowe stały się w Holandii przedmiotem spekulacji i wielu kupców doprowadziły do ruiny. Chociaż nadal kojarzą się z Niderlandami, ich największym eksporterem i hodowcą, to cebulki kwiatowe tulipanów są dzisiaj powszechnie dostępne w tysiącach odmian i prawie każdym możliwym kolorze.

Charakterystyczne kwiaty, u wielu hybryd rozwijające się pojedynczo na łodygach, otwierają się z czasem coraz bardziej, aż w końcu płatki opadną. Gatunki botaniczne osiągają zaledwie 15 cm wysokości, natomiast niektóre hybrydy hodowlane dorastają do ponad 70 cm. Dla orientacji w wielotysięcznym gąszczu przeróżnych odmian, te kwiaty cebulowe zostały podzielone na 15 klas, od pojedynczych i pełnych tulipanów przez wielokwiatowe do dzikich. Bez względu na to, czy ktoś lubi subtelny róż, żółte albo brzoskwiniowe kwiatki, czy też woli nasyconą czerwień – z tulipanami jest wszystko możliwe.

Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum)

Te kwiaty cebulowe z rodziny amarylkowatych znane są jako pierwsze wiosenne kwiaty, które oczarowują swoją subtelną urodą. Wzniesione łodygi dorastają do 30 cm, liście równowąskie mają szerokość do 1 cm. Na szczytach łodyg rozwijają się dzwonkowate, zwieszone kwiatki. Są białe z zieloną plamką i pachnące. Często są mylone ze śnieżyczką.

Nazwy kwiatów wiosennych i nie tylko mają często ciekawą etymologię. Nazwa rodzajowa śnieżycy pochodzi od greckich słów leukos = biały i ion = fiołek (kwiatki mają zapach fiołków), epitet gatunkowy zaś od łacińskiego ver = wiosna. Są to najwcześniej zakwitające kwiaty wiosenne w ogrodzie. Preferują wilgotne, żyzne, umiarkowanie kwaśne gleby gliniaste.

Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis)

Hiacynt jest rodzajem byliny z rodziny szparagowatych. Trudno wyobrazić sobie ogród wiosną, w którym nie kwitnie hiacynt. Dzwonkowate kwiatki zebrane w gęste grona są ozdobą każdego ogrodu. W marcu i kwietniu hiacynt pokazuje pełnię swojej urody i roztacza wokół intensywny, słodkawy i trochę ciężki aromat. Te wieloletnie kwiaty kwitnące wiosną cieszą się wielką popularnością również ze względu na różnorodność barw. Hiacynty są dostępne w każdym niemal odcieniu: od bieli przez róż i czerwień do pomarańczu, błękitu i fioletu. Także pszczołom i trzmielom ogród wiosną z kwitnącymi hiacyntami zapewnia cenne źródło pożywienia.

Komu podoba się wiosna w ogrodzie w hiacyntowych barwach, powinien dla tych bylin zarezerwować słoneczny i ciepły zakątek. Podłoże powinno być dobrze przepuszczalne, przewiewne, mineralne. Hiacynty rosną też na próchnicznej i żyznej ziemi, o ile nie jest zbyt wilgotna. Mogą być uprawiane jako rośliny doniczkowe. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o najlepszych kwiatach ogrodowych.

Szafran wiosenny, krokus wiosenny (Crocus vernus)

Każdy zna krokusy, pierwsze kwiaty wiosenne w ogrodzie, tworzące już w marcu barwne dywany. Małe kielichy kwiatów krokusa są prawie tak kolorowe jak tulipany. Niewielka wysokość (do 15 cm) tych roślin bulwiastych z rodziny kosaćcowatych sprawia, że tworzą idealny akcent barwny w ogrodzie. Przeważnie liliowe, niebieskie, białe albo żółte kielichy krokusa nie tylko cieszą oczy właściciela ogrodu, ale też są ważnym źródłem pożywienia dla trzmieli i pszczół w tym niezbyt jeszcze bogatym w kwiaty okresie.

Krokusy rozwijające kwiaty na wiosnę rosną najlepiej na stanowiskach słonecznych. Preferują gleby dobrze przepuszczalne, ponieważ zastoje wody powodują zgniliznę bulw. Pielęgnując krokusy i inne rośliny wiosenne trzeba pamiętać, aby nie ścinać liści zaraz po przekwitnieniu kwiatów. Usuwa się je dopiero wtedy, gdy same zwiędną, inaczej spowoduje się mocne osłabienie roślin. z tego powodu należy wstrzymać się z koszeniem trawnika, na którym kwitły krokusy do czasu, aż liście bylin zżółkną.

Sasanka zwyczajna (Pulsatilla vulgaris)

Nie tylko kwiatki, ale też owocostany tej byliny z rodziny jaskrowatych stanowią niezwykłą ozdobę ogrodowej rabaty. W okresie kwitnienia wczesną wiosną sasanka rozwija czarujące, niepowtarzalne kwiaty, a potem tworzy puchate kule zebranych w owoc zbiorowy niełupek. Duże, fioletowe kwiaty zwieszają się w dół. Mają charakterystyczne filcowate owłosienie na zewnętrznej stronie. Czasem bywają białe, różowe albo czerwone.

Ze zdrewniałych kłączy sasanka rozwija podobne doi paproci liście. Kwiaty są osadzone na wyprostowanych łodygach. Podczas kwitnienia roślina osiąga wysokość 15-20 cm. Filigranowe owocostany rosną i mają wysokość 15-40 cm. Są równie atrakcyjne jak kwiaty sasanki.

Sasanki są sadzone jako rośliny wiosenne na słonecznych ogrodach skalnych. Nadają się też na rabaty kwiatowe i do ogrodów naturalnych. Odpowiednim dla nich towarzystwem są trawy ozdobne, znana szarotka albo wilczomlecz.

Śnieżnik (Chionodoxa)

Śnieżnik jest rośliną cebulową z rodziny szparagowatych. Z białych, okrągławych cebulek rozwijają się wiosną po dwa-trzy bardzo wąskie liście. Z jednej cebulki może wyrosnąć kilka pędów kwiatowych. Roślina ma wysokość 15-25 cm. Kwiaty w formie gwiazdek są zwykle zebrane w niewielkie grono. Mają kolor niebieski, biały albo lilioworóżowy.

Śnieżnik robi szczególne wrażenie posadzony w grupach albo tworząc rozległy kwiatowy dywan w jasnym półcieniu pod krzewami ozdobnymi. Nadaje się też do ogrodów skalnych. Lubi glebę żyzną i wilgotną, latem powinna być raczej sucha. Na glebach piaszczystych albo ciężkich gliniastych śnieżnik źle rośnie i słabo rozwija kwiaty.

Kwiaty wiosenne w ogrodzie zakwitające w maju

Konwalia majowa (Convallaria majalis)

Nie tylko krzewy ozdobne, a szczególnie krzewy kwitnące wiosną, tworzą nastrój w ogrodzie; konwalia majowa, kłączowa bylina z rodziny szparagowatych, potrafi oczarować swoimi śnieżnobiałymi dzwonkami kwiatów i niepowtarzalnym aromatem. Z kłączy konwalii wyrastają parami liście lancetowate do eliptycznych, ostro zakończone. Mają długość ok. 20 cm i szerokość do 8 cm. Kwiaty konwalii w liczbie 5-15 sztuk są zebrane w jednostronne grono. Niektóre odmiany mają kwiaty delikatnie różowe. Po przekwitnieniu tworzą się czerwone jagody o średnicy ok. 10 mm.

Konwalia majowa rośnie w naturalnym środowisku w lasach liściastych; posadzona w ogrodzie lubi stanowiska półcieniste do cienistych. Gleba powinna być wilgotna, ciepła i próchniczna. Idealne podłoże zawiera trochę gliny i trochę piasku i ma wartość pH 4,5-6. Ogrodowe krzewy ozdobne mogą być dla konwalii osłoną od słońca.

Serduszka okazałe (Lamprocapnos spectabilis)

Te kwiaty ogrodowe z rodziny makowatych ze swoimi wiszącymi serduszkami wyglądają szczególnie romantycznie, a nawet melancholijnie. Kwiaty mają kształt serca, bylina osiąga wysokość do 80 cm, są to klasyczne kwiaty kwitnące wiosną.

Delikatne, ale gęste liście są potrójnie pierzaste. Mają kolor jasnej, świeżej zieleni. Po przekwitnieniu liście zwracają składniki odżywcze do korzeni i obumierają. Kwiaty tworzą jednostronne grono na wygiętej łodydze.

Ze względu na swoje pochodzenie z jasnych lasów, serduszka okazałe lubią stanowiska lekko zacienione i osłonięte. Do bujnego kwitnienia potrzebują okresu mrozu. Ziemia typowa dla lasu powinna być próchniczna i wilgotna. Pastelowe kolory kwiatów najpiękniej prezentują się wiosną na tle ciemnej zieleni. Ponieważ po przekwitnieniu w ich miejscu powstają mało estetyczne luki, powinno się je komponować z innymi roślinami letnimi i jesiennymi.

Niezapominajka (Myosotis)

Podobnie popularna i lubiana jak konwalia jest również niezapominajka. Roślina z rodziny ogórecznikowatych jest symbolem miłości i romantycznych uczuć. Co ciekawe, ta wiosenna roślina jest nazywana w różnych językach zadziwiająco jednakowo: niemiecki – Vergissmeinnicht, angielski - forget-me-not, szwedzki – förgätmigej, duński – forglemmigej, rosyjski – незабудка i tak dalej. Według jednej z ludowych legend, para zakochanych młodych ludzi spacerowała wzdłuż rzeki. Kiedy dziewczyna zauważyła na brzegu piękne niebieskie kwiatki, jej towarzysz zszedł na dół, aby je zerwać. Wpadł jednak do wody, nurt go porwał i zdążył tylko zawołać: „nie zapomnij mnie!”. Jest jedno z wyjaśnień nazwy niebieskiego wiosennego kwiatka ze złotym oczkiem.

Niezapominajka potrzebuje słonecznego miejsca z przepuszczalną, świeżą glebą. Jest piękną rośliną rabatową i może być z powodzeniem łączona z innymi kwiatami wiosennymi, jak na przykład fiołki i tulipany.

Bodziszek czerwony (Geranium sanguineum)

Jeśli chodzi o sadzenie, pielęgnowanie i wymagania stanowiskowe, bodziszek czerwony – wiosenna bylina z rodziny bodziszkowatych – jest bardzo skromny. Od dawna obecny w ogrodach skalnych, może znaleźć również szersze zastosowanie. Łodyga bodziszka czerwonego wyrasta z grubego kłącza, ma wysokość do 50 cm. Okrągławe liście dolne są dłoniasto podzielone, górne są całobrzegie i lancetowate. Liście niektórych odmian przybierają jesienią kolor czerwieni albo żółci. Kwiaty o średnicy do 40 mm mają kolor krwistoczerwony i rozwijają się pojedynczo na szypułkach. Roślina lubi podłoże kamieniste albo żwirowe, dobrze przepuszczalne, żyzne. Stanowisko powinno być słoneczne, a przynajmniej półcieniste.