Powojnik górski - opis, występowanie, wymagania, pielęgnacja

Powojnik górski – charakterystyka pnącza

Powojnik górski (łac. Clematis montana) to bardzo szybko rosnące pnącze, dorastające nawet do 8 metrów długości. W naturze spotykany na terenie Azji. Charakteryzuje go wyjątkowa obfitość kwitnienia od maja do czerwca oraz piękny zapach przypominający aromat wanilii. Chcąc go porównać do popularniejszego powojnika wielkokwiatowego, ma delikatniejszy wygląd, z powodu mniejszych kwiatów, które mierzą do 5 cm średnicy.

Kwiaty pojawiają się na zeszłorocznych pędach. Mają cztery płatki w kolorze różowym, białym, liliowym lub kremowym i żółty środek.Dekoracyjne są także jego pierzaste owocostany pojawiające się w sierpniu. Osiągają wielkość około 7 cm. Jego liście zbudowane są z trzech mniejszych liści i mierzą do 10 cm. Na jesień przebarwiają się na żółtawe. Jest dekoracyjny niemal przez cały rok za sprawą ogromu kwiatów w czasie kwitnienia, a następnie puchatych owocostanów.

Zastosowanie powojnika górskiego

Powojnik górski to roślina silnie pnąca zatem ma zastosowanie okrywające np. płoty, ogrodzenia, drabinki, pergole, altany, kraty i wiele innych. Tworzy niezwykłą ścianę kwiatków. Najbardziej wpasuje się do przestrzeni nawiązujących do natury, ponieważ swoim wyglądam, przypomina dziko rosnącą roślinę.

Uprawa oraz pielęgnacja powojnika górskiego

Dla bujnego wzrostu i kwitnienia należy zapewnić mu słoneczne stanowisko. Na zacienionym miejscu wzrost i kwitnienie powojnika będzie słabe. Najlepiej będzie kiedy jego dolna część, czyli korzenie będzie znajdował się w cieniu. Powojnik górski jest mrozoodporny, jednak dobrze kiedy stanowisko będzie osłonięte od wiatrów, szczególnie od strony wschodniej. Z tej strony zimą dociera do Polski najmroźniejsze powietrze. W ostrzejsze zimy pąki kwiatowe młodych okazów mogą przemarznąć, co ograniczy kwitnienie wiosną. Lepiej uprawia się go w cieplejszych rejonach kraju.

Gatunek preferuje średnio żyzną oraz umiarkowanie wilgotną glebę. Przy gorszej glebie, szczególnie zbyt lekkiej, należy ją użyźnić. Odczyn gleby powinien być od obojętnego do lekko kwaśnego.

Podlewanie powojnika górskiego to najistotniejszy element uprawy tego gatunku, gdyż to pnącze jest niezwykle wrażliwe na niedostatki wody. Musi być podlewane regularnie. To ważne zwłaszcza u młodych okazów. Podczas bezdeszczowej i letniej pogody podlewanie wykonuje się codziennie. Trzeba uważać, aby nie zmoczyć liści i kwiatów, bo może je spalić przy upalnej pogodzie. Przy przeciętnej pogodzie podlewanie wykonujemy 2 razy na tydzień. Niedostatki wilgoci wody spowodują słabe kwitnienie, jak również przysychanie pędów. W celu ograniczenia odparowywania wody poleca się ściółkowanie lub wysypanie kamyczków przy podstawie pnia. Ponadto można posadzić w pobliżu niskie byliny, która także zatrzymają wodę.

Powojnik górski nie wymaga regularnego cięcia, gdyżjego kwiaty pojawiają się na pędach zeszłorocznych. Wykonać można tylko tzw. cięcie sanitarne, które ma na celu pozbycie się suchych pędów. Kiedy powojnik nadmiernie się rozrośnie, można go przyciąć w okresie po kwitnieniu.

Roślina jest mrozoodporna jednak przyda jej się solidne okrycie na zimę. Podstawę pnącza warto kopczykować ściółką. Zaś nadziemną część można okryć agrowłókniną, która przepuszcza powietrze. To istotne u młodych okazów.

Rozmnażanie tego gatunek jest bardzo szybkie i nie wymaga specjalnych umiejętności. Wystarczy pobierać szczytowe pędy z matecznika i umieścić je np. w torfie zmieszanym z perlitem. Regularnie podlewając, efekt osiągniemy po około 5 tygodniach.

A jak uprawia się powojnik pnący? Poznaj go bliżej. Sprawdź także ten artykuł: Powojnik pnący - charakterystyka, wymagania, uprawa, ciekawostki.

Sadzenie i nawożenie powojnika górskiego

Sadzenie powojnika górskiego powinno odbywać się na wiosnę, ponieważ musi on zdążyć dobrze się ukorzenić przed nadejściem mroźnych dni. Glebę dobrze odchwaszczamy oraz przekopujemy.

Jeśli chwasty nie zostaną usunięte, nie pozwoli to na rozwój korzeni. W czasie pielenia gleba staje się rozluźniona, co ułatwia przenikanie wilgoci.

Zbyt ciężkie gleby np. gliniaste warto rozluźnić piaskiem i torfem, a zbyt przepuszczalne użyźnić. Polecanym zabiegiem jest zmieszanie ziemi jesienią roku poprzedzającego sadzenie z obornikiem. Sadzonkę najlepiej posadzić w dołku o wymiarach 60 x 60 x 60 cm. Na dno wysypać drenaż z kamyków lub keramzytu.

W sytuacji, gdy jesienią przed sadzeniem zastosowano na glebę obornik, można pominąć nawożenie na około 2 lata, ponieważ ten gatunek nie lubi zbyt dużego wzbogacania gleby. Gdy nie zdecydowaliśmy się na jesienny obornik, warto wybrać nawóz mineralny, wolnodziałający z zawartością potasu i fosforu.

Sadzonki kupujmy tylko u zaufanych sprzedawców. Pędy tego pnącza powinny być mocne i mieć elastyczne, zielone liście, bez żadnych oznak choroby. Najlepiej kupować je w donicach z zamkniętym systemem korzeniowym.