Chińska róża w domu - wymagania kwiatu, pielęgnacja, podlewanie
Róża chińska czy innymi słowy popularny hibiscus rosa to efektowna roślina doniczkowa, która świetnie radzi sobie w naszych domach i mieszkaniach. Pielęgnacja róży chińskiej nie jest trudna, dzięki czemu mogą pokusić się o nią nawet osoby z niewielkim doświadczeniem. Jakie są najważniejsze wymagania kwiatu i jak wygląda pielęgnacja róży chińskiej? Odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania.
Jeśli planujesz zlecić opiekę nad swoim ogrodem, skorzystaj z usługi Szukaj Wykonawcy, dostępnej na stronie Kalkulatory Budowlane. Po wypełnieniu krótkiego formularza zyskasz dostęp do najlepszych ofert.
Z tego artykułu dowiesz się:
Chińska róża – ogólna charakterystyka uprawy
Jak wygląda i skąd pochodzi róża chińska?
Chińska róża należy do rodziny malwowatych i pochodzi z tropikalnych rejonów Chin. Jej największymi walorami ozdobnymi są piękne kwiaty, których średnica może dochodzić do 20 cm. Niektóre odmiany do uprawy w ogrodzie prezentują jeszcze bardziej imponujące rozmiary kwiatów, jednak jest to trudne do osiągnięcia. Co równie ważne, chińska róża kwitnie od wczesnej wiosny aż do późnej jesieni. Długi okres kwitnienia to bez wątpienia jeden z powodów, dla których ketmia syryjska zyskała wielu zwolenników. Kwiaty kwitną przez zaledwie jeden dzień, jednak zapewniają wyjątkowe walory dekoracyjne. Kolejnym atutem rośliny są duże, ozdobne liście. Hibiscus rosa wygląda efektownie nawet w okresie zimowym.
Roślina dobrze sprawdza się w uprawie domowej, nie jest szczególnie wrażliwa na zmiany temperatur czy przeciągi. W ofercie sprzedaży znajdziemy odmiany do uprawy w doniczce i na parapecie oraz odmiany do uprawy w ogrodzie. Do uprawy w domu nadaje się wspomniana hibiscus rosa. Natomiast w ogrodzie możemy hodować jej najbliższą kuzynkę, którą jest ketmia syryjska (zwana także hibiskusem ogrodowym).
Piękny wygląd i ulotność kwiatów sprawiły, że chińska róża stała się przedmiotem zainteresowania wielu artystów. Do owego grona zaliczał się między innymi Paul Gauguin. Był to ceniony francuski malarz, który malował kwiat chińskiej róży przy uszach swoich modelek. Róża chińska rosa sinensis oraz ogrodowa ketmia syryjska doczekały się także złej sławy, a na ich temat narosły liczne legendy i przesądy. W latach sześćdziesiątych dominowały przesądy mówiące o tym, że róża chińska jest rośliną, która przynosi pecha. Przypisywano jej różne choroby, a nawet działanie rakotwórcze. Jak łatwo się domyślić, dawne przesądy nie odnalazły potwierdzenia w nauce, a z biegiem lat kwiat hibiskusa zaczął kojarzyć się w sposób bardziej pozytywny. Dziś pielęgnacja róży chińskiej kojarzy się z przyjemnością, a sama roślina z ulotną ozdobą.
Pielęgnacja róży chińskiej – wybór stanowiska i optymalnej temperatury uprawy
Jak już wiemy róża chińska chętnie rośnie w doniczce. Wybór odpowiedniego stanowiska może zadecydować o sukcesach w uprawie. Hibiscus rosa lubi słoneczne ekspozycje, jednak najlepiej przypadnie jej do gustu światło rozproszone. Umieszczenie rośliny bezpośrednio na parapecie od strony południowej nie jest najlepszym pomysłem. Znacznie lepiej sprawdzi się lokalizacja około 1 metra od okna. Dzięki temu uzyskamy dobre nasłonecznienie światłem rozproszonym.
Jeśli róża chińska będzie ustawiona w pomieszczeniu ulokowanym od strony zachodniej lub południowo zachodniej, możemy umieścić ją bezpośrednio na parapecie okna. W sezonie najsilniejszych upałów regularnie kontrolujemy stan rośliny, a w razie poparzenia promieniami słonecznymi, przestawiamy w bardziej zacienione stanowisko.
Pielęgnacja róży chińskiej nie jest skomplikowana, ale musimy pamiętać o jednej ważnej zasadzie. Roślina nie lubi przestawiania z miejsca na miejsce, dlatego jeśli planujemy uprawę w doniczce, wybierzmy jedną docelową lokalizację. Dzięki temu chińska róża nie będzie gubiła pąków, co umożliwi piękne kwitnienie i uzyskanie najlepszych efektów dekoracyjnych.
Aby dowiedzieć się, jak pielęgnować hibiscus rosa w doniczce, należy określić także idealną temperaturę uprawy. Zarówno ketmia syryjska jak i róża chińska dobrze radzą sobie przy względnie wysokich temperaturach. Optymalną temperaturą uprawy jest 20 0C, ale roślina poradzi sobie także przy ponad 25 stopniach. Po zakończeniu kwitnienia warto zapewnić roślinie nieco niższą temperaturę. Za optymalne temperatury w okresie od listopada do stycznia uważa się przedział 15 – 19 0C. Obniżenie temperatury umożliwi roślinie przejście w stan spoczynku. W tym samym czasie pielęgnacja róży chińskiej ogranicza się do podlewania. Rośliny nie nawozimy jednak delikatnie podlewamy aby nie dopuścić do zbytniego przesuszenia bryły. Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o różach.
Czy róża chińska lubi wysoką wilgotność i podlewanie?
Z pewnością tak. Znajdująca się w doniczce chińska róża lubi wysoką wilgotność powietrza. Jeśli uprawiamy ją w domu, możemy raz dziennie zrosić roślinę wodą ze spryskiwacza. Bardzo istotny okazuje się tutaj wybór godziny spryskiwania. Należy unikać godzin z najsilniejszą ekspozycją słoneczną, ponieważ może to doprowadzić do poparzenia liści. Rosa sinensis może być spryskiwana bardzo wczesnym porankiem lub w godzinach wieczornych. W celu poprawy mikroklilmatu wokół rośliny, możemy umieścić na parapecie kilka innych kwiatów, które lubią intensywne podlewanie. W ten sposób delikatnie podniesiemy poziom wilgotności powietrza wokół chińskiej róży.
Pielęgnacja róży chińskiej bazuje na regularnym podlewaniu rośliny. Kwiaty rosnące w doniczce i w ogrodzie nie lubią przesuszenia. Podlewanie powinno być obfite i nasilone w okresach zwiększonych temperatur. Róża chińska lubi stale wilgotne podłoże, ale nie służy jej woda zalegająca w doniczce. Dlatego podlewanie wykonujemy w stałych odstępach czasowych unikając przelewania rośliny.
Po zakończeniu kwitnienia musimy mocno ograniczyć podlewanie, by umożliwić roślinie przejście w stan spoczynku. Po zmniejszeniu temperatury należy podlewać roślinę raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie (w zależności od temperatury panującej w pomieszczeniu).
Jak pielęgnować kwiat jednego dnia? Chińska róża w uprawie domowej
Rozmnażanie i możliwe choroby róży chińskiej
Chińska róża nie ma zbyt dużych wymagań, ale nie toleruje dużych błędów w uprawie. Jednym z najczęstszych błędów uprawowych okazuje się przelewanie rośliny. Zbyt wilgotne podłoże może doprowadzić do gnicia bryły korzeniowej. Konsekwencją będzie opadanie liści, a w niektórych przypadkach nawet obumieranie całej rośliny. Ketmia chińska negatywnie reaguje także na nadmierne przesuszenie. Efektem przesuszenia jest zazwyczaj opadanie pąków i zaprzestanie kwitnienia.
Roślina doniczkowa może także cierpieć na choroby liści. Brązowienie brzegów liści jest zazwyczaj spowodowane opryskiwaniem podczas silnej ekspozycji słonecznej. Podobne choroby liści pojawiają się przy opryskiwaniu zbyt zimną wodą. Roślinie mogą także zagrażać drobne szkodniki, a w tym mszyce, przędziorki i wełnowce.
Na szczęście prawidłowo pielęgnowana chińska róża jest dość odporna na choroby. Zdrowa, dobrze ukorzeniona roślina nadaje się do rozsadzenia. Rozmnażanie chińskiej róży następuje przez półzdrewniałe sadzonki wierzchołkowe. Pobieramy je z rośliny matecznej wraz z dwoma lub trzema liśćmi.
Rozmnażanie rośliny wymaga zastosowania ukorzeniacza. Moczymy w nim przygotowaną sadzonkę, a następnie umieszczamy ją w mieszaninie żyznego torfu z piaskiem. Aby umożliwić dobre ukorzenienie, sadzonkę należy ustawić w miejscu lekko zacienionym i w temperaturze oscylującej wokół 25 0C. Rozmnażanie, a właściwie ukorzenianie sadzonek trwa około trzech tygodni. Po tym czasie możemy wysadzić sadzonkę w doniczce docelowej.
Intensywnie kwitnąca róża chińska – sekret w prawidłowym nawożeniu rośliny
Wszystkie obficie kwitnące rośliny wymagają odpowiedniego nawożenia. Jest to warunek udanej uprawy i uzyskania dużych, imponujących kwiatów. Nawożenie rozpoczynamy po wypuszczeniu pierwszych pąków kwiatowych. Najlepiej sprawdzą się nawozy wieloskładnikowe, które dostarczamy roślinie raz w tygodniu.
Nawóz wieloskładnikowy mieszamy z wodą do podlewania. Stosujemy się tutaj do proporcji podanych na etykiecie nawozu. Poszczególne nawozy mineralne posiadają różny stopień skoncentrowania, dlatego warto zapoznać się z instrukcją zawartą na opakowaniu.
Nawożenie wykonujemy regularnie raz w tygodniu aż do zakończenia sezonu kwitnienia. Na początku listopada rezygnujemy z nawożenia i intensywnego podlewania. Ograniczenie substancji mineralnych i zmniejszenie poziomu wilgoci skłoni roślinę do przejścia w stan spoczynku. Kolejne nawożenie rozpoczynamy w następnym sezonie. Trzymamy się tu zasady mówiącej, że pierwsze sezonowe nawożenie stosuje się po pojawieniu się pierwszych pąków kwiatowych. Dzięki temu uzyskamy najlepsze efekty uprawowe.