Zawilec grecki - charakterystyka, występowanie, uprawa, wymagania, opinie

Anemone blanda – opis byliny

Zawilec grecki (łac. Anemone blanda) nazywany też powabnym, to bylina bulwiasta z rodziny jaskrowatych, charakteryzująca się kępiastym pokrojem i niskim wzrostem (dorasta do około 15-20 cm wysokości). Gatunek w naturze występuje w liściastych lasach na obszarze Grecji, Azji Mniejszej i na Kaukazie.

Kwiaty zawilca greckiego pojawiają się na wiosnę, zazwyczaj od marca do maja i rozwijają się pojedynczo na szczycie sztywnych łodyg. Kwiaty zawilców greckich przypominają kształtem kwiaty stokrotek. Mierzą 3-4 cm średnicy, czyli nieco więcej niż stokrotki. Kwiaty zawilca greckiego wyróżniają się intensywnym kolorem i delikatnym zapachem. W zależności od odmiany, mogą być niebieskie, fioletowe, różowe lub białe. Zawilec grecki posiada mocno powcinane i dłoniaste liście, przypominające liście pietruszki.

Zawilce greckie są roślinami ozdobnymi, o szybkim wzroście oraz często uprawianymi w ogrodzie, jako rośliny wieloletnie. Spotykamy je najczęściej w grupach, na rabatkach.

Uprawa i pielęgnacja

Zawilec grecki jest łatwy w uprawie i może być uprawiany zarówno w ogrodach, jak i w donicach. Preferuje glebę dobrze przepuszczalną, próchniczą, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym (pH około 5-6,5). Można je uprawiać w ogrodzie w pełnym słońcu lub w półcieniu. Można je trzymać w donicach, na balkonie lub tarasie, w jasnym miejscu, ale nie bezpośrednio w słońcu.

Zawilce potrzebują umiarkowanego podlewania, nie lubią nadmiaru wody. Najlepiej podlewać je regularnie, ale oszczędnie, unikając przesuszenia lub przelania. Zawilce greckie nie wymagają specjalnego nawożenia, ale można je zasilać nawozami uniwersalnymi raz na miesiąc od marca do maja.

Po zakończeniu kwitnienia należy przyciąć zwiędłe kwiatostany. Liście należy pozostawić, aż do ich naturalnego uschnięcia, aby zapewnić roślinie magazynowanie składników odżywczych w kłączach na kolejny sezon.

Jak sadzić zawilce greckie?

Zawilce greckie sadzi się jesienią, na przełomie września z październikiem, w odległości około 15-20 cm między bulwami. Głębokość sadzenia powinna wynosić około 5-6 cm. Przed sadzeniem cebulki należy namoczyć w wodzie przez kilkanaście godzin. Zawilce najlepiej prezentują się sadzone w grupach. Po kilku sezonach utworzą gęste, kwitnące kępy. Z czasem będą się same rozsiewały.

Dobrze wyglądają posadzone pod drzewami liściastymi lub iglakami. Na takich stanowiskach będą miały optymalną ilość promieni słonecznych. 

Zawilce greckie preferują dobrze przepuszczalne gleby, które są wilgotne, ale nie zbyt mokre. W razie potrzeby, można dodać do gleby trochę kompostu lub nawozu organicznego, aby zwiększyć jej żyzność.

Zawilec grecki i jego rozmnażanie

Zawilec grecki można rozmnażać poprzez podział kłącza. Najlepiej robić to na wiosnę, kiedy roślina zaczyna rosnąć. Kłącze należy wyjąć z ziemi, ostrożnie podzielić na mniejsze kawałki, tak aby każdy fragment zawierał przynajmniej jeden pąk, a następnie posadzić je w glebie. W ciągu kilku tygodni kawałki kłącza zaczną kiełkować i rozwijać się w nowe rośliny.

Kolejną metodą rozmnażania jest wysiew nasion. Nasiona zawilca greckiego należy zebrać po przekwitnięciu kwiatów, a następnie wysiać je na glebie wiosną lub jesienią. Nasiona należy przykryć cienką warstwą ziemi i utrzymywać wilgotność podczas kiełkowania.

Zawilce greckie bardzo lubią ściółkowanie. Rosną i kwitną wtedy bujnie, a przy tym łatwiej się rozmnażają. Sprawdź także ten artykuł: Kwiat zawilec - porady pielęgnacyjne, odmiany, sadzenie z cebulek.

Zimowanie anemone blanda

Zawilec grecki to roślina, która jest wrażliwa na niskie temperatury i wymaga odpowiedniej ochrony na zimę, zwłaszcza w klimacie chłodniejszym. Najprostszym sposobem ochrony zawilca na zimę jest przykrycie rośliny grubą warstwą liśćmi, albo słomą, agrowłókniną, korą lub innymi materiałami izolującymi. Przykrycie rośliny zapobiegnie przemarznięciu kłącza i korzeni. Jeśli uprawiasz zawilec grecki w donicy lub pojemniku, trzeba przenieść go do ciepłego i dobrze oświetlonego miejsca na zimę, np. do pomieszczenia z temperaturą powyżej 10°C.