Zawilec japoński - opis, pochodzenie, wymagania, uprawa, porady praktyczne
Różowy, biały lub karminowy, jesienny kwiat, kwitnący aż do przymrozków, to piękny i okazały zawilec japoński. Jego kolory i pora kwitnienia różni się od zawilców rodzimych, za to uprawa jest równie łatwa. Jeśli szukasz kwiatów do cienia, które ubarwią ogród na jesieni, idealnym wyborem będą zawilce japońskie, szczególnie, że cena sadzonek nie jest wygórowana. Wyjaśniamy na czym polega uprawa zawilców japońskich, ich rozmnażanie, sadzenie, rozstawa.
Jeśli planujesz zlecić opiekę nad swoim ogrodem, skorzystaj z usługi Szukaj Wykonawcy, dostępnej na stronie Kalkulatory Budowlane. Po wypełnieniu krótkiego formularza zyskasz dostęp do najlepszych ofert.
Z tego artykułu dowiesz się:
Zawilec japoński - uprawa w ogrodzie i odmiany
Anemony - gatunki i odmiany
Anemony występują w naturze na półkuli północnej, głównie w Europie. Porastają lasy, łąki i zarośla i mają różne wymagania środowiskowe. Jako bylina zawilec jest rośliną wieloletnią i rozrasta się z kłączy i bulw kłączowych. Na świecie występuje kilkadziesiąt gatunków zawilców, natomiast w Polsce naturalnie rosną 4 gatunki, jak:
- zawilec gajowy,
- zawilec wielkokwiatowy,
- zawilec żółty,
- zawilec narcyzowy.
Gatunki te są wykorzystywane w ogrodach jako kwiaty ozdobne. W naturze anemony mają kwiaty pojedyncze, natomiast wyhodowano liczne odmiany, które prezentują kwiat pełny lub półpełny. Spośród gatunków obcych, w Polsce popularnością cieszy się zawilec japoński i anemon chiński. Uprawa tych kwiatów w Azji sięga wielu lat wstecz. Ich zaklasyfikowanie ich botaniczne nie jest łatwe, gdyż uprawa i rozmnażanie wymagały wielokrotnych krzyżówek między anemonami chińskimi i japońskimi. Kwiaty te doczekały się także licznych odmian ozdobnych w ciekawych kolorach.
Jak wygląda zawilec japoński - czym się różni zawilec japoński, anemon chiński i zawilec gajowy
Anemony od wieków uprawiane były w Japonii i w Chinach. Prawdopodobnie uprawiane obecnie dekoracyjne zawilce japońskie stanowią mieszańce, być może pochodzą do zawilcy chińskich.
Co ciekawe, zarówno zawilec japoński jak i chiński, kwitnie późnym latem i jesienią. Podczas gdy rodzimy zawilec gajowy jest kwiatem wczesnowiosennym, który kwitnie na przedwiośniu. Zawilec japoński to bylina mieszańcowa o bujnym wzroście, który dochodzi nawet do 1,5 metra. Zawilec chiński dochodzi do 1 metra wysokości, natomiast zawilec gajowy jest niską rośliną do 30 cm wysokości. Kwiaty zawilców japońskich są znacznie większe od innych gatunków. Osiągają do 7 cm średnicy i posiadają od 8 do 30 płatków. Niektóre odmiany posiadają kwiat pełny. Zawilec gajowy w naturze jest wyłącznie biały. Kolorowe kwiaty mają tylko jego odmiany. Natomiast zawilce japońskie i chińskie występują w różnych odmianach kolorystycznych, jak biały lub w różnych odcieniach jasnego lub ciemnego różu.
Zawilec japoński - charakterystyka:
- bylina kłączowa,
- kwiat: półpełny lub pełny,
- kolory kwiatów: różowy, purpurowo czerwony,
- odmiany ozdobne w kolorach: biały, różowy, purpurowy karminowy, ciemno różowy, jasno różowy, różowo pomarańczowy,
- kwitnienie: od sierpnia do października.
Zawilec japoński - uprawa i zastosowanie w ogrodzie
Rodzimy, biały zawilec gajowy uprawiany jest w ogrodach leśnych lub naturalistycznych, najczęściej jako roślina okrywowa do cienia, szczególnie sadzona pod drzewami. Sadzi się go także na obrzeżach rabat. Anemon chiński ceniony jest w Chinach jako bylina rabatowa.
Natomiast pełny lub półpełny anemon japoński, jak i chiński, to kwiat jesienny, który może ozdobić ogród późnym latem i na jesieni, gdyż kwitnie do pierwszych przymrozków. Odmiany te nadają się także na cieniste skalniaki. Dobrze sprawdzają się jako kwiat okrywowy. Zwarty dywan kwiatowy powstaje dopiero po kilku latach od posadzenia, lecz jest trwały i rośnie wiele lat.
Pełny biały lub różowy kwiat zawilca wspaniale udekoruje balkon lub taras. Anemony japońskie można hodować także w pojemnikach jako ozdobę balkonu lub tarasu. Należy jednak zapewnić im regularne podlewanie, gdyż kwiaty te nie znoszą suszy. Warto je wykorzystać do dekoracji zacienionego balkonu lub tarasu. Anemony japońskie mogą rosnąć także w słońcu, lecz trudniej będzie zapewnić im odpowiednią wilgotność. Uprawa w suchym, słonecznym środowisku sprawi, że rośliny będą osłabione i będą słabiej kwitły. Anemon to typowy kwiat ogrodowy lub balkonowy. Nie nadają się na doniczkowe kwiaty pokojowe, chyba się jako cięte kwiaty pokojowe wstawimy je do wazonu.
Anemony japońskie charakteryzują się różnymi kolorami kwiatów. Najczęściej w sprzedaży pojawiają się nasiona, kłącza lub sadzonki, których cena nie jest wygórowana. Kłącza lub nasiona w sklepach ogrodniczych można nabyć w postaci mieszanki różnych kolorów, dzięki temu możemy stworzyć piękny, jesienny dywan kwiatowy w różnych kolorach. Zawilce japońskie sadzi się także na obrzeżach rabat. Pięknie wyglądają również posadzone osobno w grupach lub jako soliter. O ile zawilce gajowe nie nadają się na kwiat cięty, gdyż krótko stoją w wazonie, to zawilce japońskie świetnie sprawdzają się na kwiaty pokojowe do wazonu. Kwiaty te mają również ozdobne owoce. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł na temat uprawy zawilców.
Zawilce japońskie - uprawa, wymagania, stanowisko, rozmnażanie, sadzonki
Uprawa i wymagania zawilców japońskich
Uprawa anemonów japońskich nie sprawia trudności. Optymalne jest dla nich stanowisko półcieniste, lecz mogą rosnąć także w słońcu lub w cieniu. Wolą stanowisko osłonięte od wiatru. Podłoże powinno być umiarkowanie wilgotne, gdyż rośliny te nie znoszą przesuszenia. Zawilce japońskie nie tolerują również podmokłej gleby.
Mrozoodporność zawilców japońskich oznaczona jest jako 5b. Oznacza to, że nie są to rośliny w pełni mrozoodporne w naszym klimacie. Dlatego też należy te rośliny sadzić w miejscach osłoniętych od mroźnego wiatru. Anemony nie znoszą także zastoin wody, które zimą mogą doprowadzić do obumarcia roślin, zaś latem do gnicia kłączy. Szczególnie groźne są dla nich zastoiska mrozowe.
Co ciekawe, w cieplejszych regionach Polski możliwa jest uprawa zawilców jako rośliny zimozielone. Jednak w chłodniejszych regionach konieczne jest okrywanie zawilców na zimę. Okrywamy je ściółką z liści lub gałązek drzew iglastych. Ściółkowanie jest przydatne także wiosną i latem, gdyż zapobiega wysychaniu podłoża i rozrostowi chwastów. Można również ściąć części nadziemne roślin i okryć ściółką ziemię. Nawet w przypadku przemarznięcie zawilce japońskie odbijają z kłączy korzeniowych. Niektórzy ogrodnicy wykopują kłącza zawilców japońskich i przechowują je przez zimę w pomieszczeniu.
Wymagania uprawowe:
- stanowisko: półcieniste,
- gleba: umiarkowanie wilgotna,
- żyzne podłoże,
- podłoże: przeciętna, przepuszczalna ziemia ogrodowa, piaszczysto-gliniasta,
- obojętny odczyn pH,
- mrozoodporność: 5b.
Rozmnażanie, sadzenie i rozstawa zawilców japońskich
Cena sadzonek nie jest wygórowana. Jednak jeśli chcemy pokryć tymi kwiatami większy obszar ogrodu, warto pokusić się o samodzielne rozmnażanie tych kwiatów. Zawilce japońskie dość łatwo się rozrastają. Dlatego też dość łatwo jest uzyskać sadzonki korzeniowe.
Rozmnażanie zawilców japońskich:
- sadzonki korzeniowe,
- podział kęp,
- nasiona.
Rozmnażanie z nasion jest dość trudne, szczególnie że tak posadzone rośliny kwitną dopiero po kilku latach. Najłatwiejszym sposobem jest rozmnażanie przez sadzonki kłączowe. Na zimę należy wykopać kłącza i podzielić je na mniejsze fragmenty. Sadzimy je pionowo w doniczkach i ustawimy w widnym miejscu. Sadzonki należy regularnie podlewać. Zawilce sadzimy do gruntu wiosną po ustaniu wiosennych przymrozków. Rozstawa powinna wynosić 40 - 50 cm.
Wiosną możemy uzyskać sadzonki poprzez podział kłączy. Anemony można również rozmnażać z nasion. Jest to jednak znacznie trudniejsze. Nasiona długo kiełkują, a zebrane samodzielnie nasiona z działki mogą nie powtórzyć cech rośliny matczynej.