Śnieguliczka biała - krzew z białymi kulkami - opis, właściwości trujące

Śnieguliczka biała symphoricarpos albus – charakterystyka, wygląd i odmiany

Ogólna charakterystyka i opis śnieguliczki

Śnieguliczka biała jest mało wymagającym krzewem, który dorasta do 2 – 3 metrów wysokości. Jej wygląd przyciąga uwagę, a charakterystyczne owoce zdobią roślinę do późnej jesieni. Opis śnieguliczki powinien wyróżniać jej najważniejsze cechy, którymi są ozdobne kwiaty, liście oraz owoce.

Śnieguliczka posiada eliptyczne liście, które we wstępnej fazie wzrostu zawierają meszek oraz delikatnie niebieskawe wybarwienie. Z czasem kolor liści staje się intensywnie zielony, a długość powiększa się do 4 – 6 cm. Na ciekawy wygląd rośliny wpływają także obfite, dzwonkowate kwiaty. W ofercie znajdziemy krzewy ozdobne o białym lub biało różowym wybarwieniu kwiatów. Sam termin kwitnienia przypada na czerwiec do sierpnia, a śnieguliczka biała nabiera wtedy szczególnych walorów dekoracyjnych. Wygląd kwiatów nie jest nadzwyczajny, jednak są one bardzo miododajne i przyciągają owady. Dzięki temu świetnie sprawdzają się w ogrodach naturalistycznych.

Charakterystyka rośliny obejmuje także jej bujne owoce, które przybierają kształt jagód. Termin owocowania przypada na jesień, dzięki czemu krzewy liściaste wyglądają bardzo dekoracyjnie. Warto przy tym zaznaczyć, że efektownie wyglądające owoce mają właściwości trujące i mogą zagrażać zdrowiu ludzi bądź zwierząt. Ze względu na właściwości trujące, śnieguliczka biała wymaga pewnej ostrożności podczas uprawy.

Opis śnieguliczki – najpopularniejsze odmiany i ich charakterystyka

Krzewy ozdobne symphoricarpos występują w kilkunastu interesujących odmianach. W naszych warunkach najlepiej sprawdzają się trzy krzewy liściaste, które zapewniają ciekawy wygląd oraz łatwość uprawy. Są to

• Śnieguliczka biała – cieszy się największą popularnością ze względu na swoje walory dekoracyjne. Odmiany śnieguliczki białej idealnie sprawdzają się w przydomowych ogrodach i parkach. Krzew jest podatny na formowanie, dzięki czemu nadaje się do tworzenia żywopłotów. Opis śnieguliczki białej sugeruje, że krzew nadaje się zarówno do nasadzeń pojedynczych, jak i grupowych.
• Śnieguliczka koralowa – mniej znane odmiany, które dorastają do 2 metrów wysokości. Charakterystyka tej rośliny obejmuje lekko łukowate pędy oraz ciekawe ulistnienie, które w czasie jesieni zaczyna wybarwiać się w kolorze czerwonym. Śnieguliczka koralowa wytwarza czerwone lub różowe. Niestety sadzenie musi uwzględniać duże wymagania glebowe rośliny. Opis śnieguliczki koralowej informuje, że nie jest to odmiana najłatwiejsza w uprawie.
• Śnieguliczka chenaulta – to kolejne krzewy ozdobne, które nadają się do uprawy w ogrodzie. Śnieguliczka chenaulta lekko przypomina odmiany koralowe, jednak posiada znacznie mniejsze liście i meszek na pędach. Owoc śnieguliczki posiada barwę białą w delikatne, czerwone kropki.
• Śnieguliczka doorenbosa – posiada krzaczasty pokrój i sztywne, wzniesione pędy. Jej atrakcyjny wygląd zapewnia zagęszczenie pędów oraz eliptyczne liście. Tego typu odmiany idealnie sprawdzają się na gęste żywopłoty. Ich sadzenie nie jest skomplikowane, a roślina dobrze sprawdza się w ogrodzie i jest odporna na choroby. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kwiatach ogrodowych.

Właściwości trujące symphoricarpos albus

Śnieguliczka biała jest rośliną posiadającą lekkie właściwości trujące, które były znane już przez indian. Niegdyś pędy rośliny były wykorzystywane do wykonywania zatrutych strzał, a napary z kory stawały się lekiem na gruźlicę. Roślina zawędrowała do europy w XIX wieku, a jej właściwości nie zostały niezauważone.

Śnieguliczka biała wytwarza saponiny oraz alkaloidy, które mogą mieć właściwości trujące. Szczególnie niebezpieczne są białe owoce, ale i wiosenne kwiaty. Na szczęście posiadają one nieatrakcyjny do spożycia wygląd, a zatrucia rośliną należą do rzadkości.

Charakterystyka rośliny sprawia, że niekorzystne dla zdrowia jest nie tylko spożycie owoców, ale i kontakt soku ze skórą. Zarówno wiosenne kwiaty, jak i owoce mogą prowadzić podrażnień skóry i oczu. Co istotne, spożycie owoców przez ludzi lub zwierzęta domowe może wywołać biegunkę, wymioty lub utratę przytomności. W niektórych przypadkach może także wystąpić śpiączka lub majaczenie. Na szczęście przypadki zatrucia są bardzo rzadkie i pojawiają się po tylko spożyciu dużej ilości owoców.

Charakterystyka uprawy. Opis śnieguliczki w ogrodzie

Wybór stanowiska uprawy i sadzenie śnieguliczki. Charakterystyka prac

Jak już wiemy, śnieguliczka biała nie posiada szczególnych wymagań i jest odporna na różnego typu choroby. Roślina najlepiej radzi sobie na nasłonecznionych stanowiskach uprawy, jednak będzie także rosła w półcieniu. Jej preferencje dotyczące gleby również są łatwe do spełnienia. Śnieguliczki lubią średnio żyzne podłoże, będą jednak rosły w glebie mało zasobnej. W drugim przypadku wystarczy zadbać o regularne nawożenie.

Na początku uprawy śnieguliczki mogą być traktowane jako rośliny doniczkowe. Dużym atutem jest tutaj możliwość przenoszenia z miejsca na miejsce. Młode rośliny doniczkowe mogą być też ciekawą, nowocześnie wyglądającą ozdobą ogrodu.

W dalszym etapie uprawy możemy przeprowadzić sadzenie do gruntu. Wystarczy wykopać dołek o głębokości około 40 cm i lekko wzruszyć ziemię dookoła. W dołku umieszczamy niewielką warstwę wzruszonej ziemi, a następnie śnieguliczkę. Głębokość sadzenia powinna być taka sama, jak w doniczce. Młode sadzonki obsypujemy ziemią, delikatnie ugniatamy podłoże, a następnie mocno podlewamy.

Sadzenie śnieguliczki najlepiej wykonać w okresie wiosennym lub zimowym. Jest to czas, w którym podłoże będzie najbardziej wilgotne, co sprzyja przystosowaniu się rośliny do nowego stanowiska uprawy. Pędy śnieguliczki możemy też delikatnie skrócić, co umożliwi lepsze rozkrzewienie się korony i uzyskanie najlepszych efektów dekoracyjnych.