20 najlepszych kwiatów ogrodowych – są piękne i łatwo je uprawiać

Wieloletnie kwiaty do ogrodu – mało wymagające byliny

Liliowiec (Hemerocallis L.) – dzienna lilia z rodziny złotogłowowatych

Każdy kwiat utrzymuje się tylko jeden dzień, ale te kłączowe kwiaty wieloletnie bez przerwy rozwijają wciąż nowe pąki. Wytwarzają ich tyle, że okres kwitnienia ogrodowych hybryd liliowców trwa całe lato. Chociaż liliowce lubią najbardziej świeże gleby i słoneczne miejsca, to wytrzymują też bardzo dobrze letnie okresy suszy. Szczególnie efektownie wyglądają liliowce w ogrodzie posadzone w grupach, nadają się też do roli solitera. Rośliny tworzą z czasem duże gniazda, dlatego na każdego liliowca dobrze jest zarezerwować na rabacie co najmniej metr kwadratowy powierzchni. Doroczną pielęgnację załatwia zwykłe wiosenne nawożenie. Ponieważ liliowce lubią wilgoć, można nimi obsadzić oczko wodne.

Bodziszek (GeraniumL.) - ogrodowe hybrydy gatunków z rodziny bodziszkowatych

Urok bodziszków polega na ich szczególnie dobrym zdrowiu, żywotności i niezwykłej atrakcyjności liści i kwiatów. Kwiaty ogrodowe dorastają do 50-60 cm wysokości i 30-50 cm szerokości. Okrągławe, przeważnie klapowane liście są delikatnie owłosione i podobnie jak cała roślina roztaczają charakterystyczny ziołowy aromat. Jesienią przebarwiają się na kolor żółtopomarańczowy albo jaskrawoczerwony. Niebieskofioletowe kwiaty mają widoczne ciemniejsze żyłkowanie. Rozwijają się w maju, więc mogą być traktowane jako kwiaty wiosenne. Bodziszek często powtarza kwitnienie późnym latem lub jesienią.

Przegorzan (Echinops L.) – kuliste kwiatostany byliny z rodziny astrowatych

Oryginalne kuliste główki kwiatostanów przegorzanu wnoszą do ogrodowych kompozycji wyraziste struktury. Botaniczna nazwa rodzajowa Echinops pochodzi od słów echinus = jeż i opsis = wyglądać, jako że kwiatostan rośliny przypomina zwiniętego jeża. W zależności od gatunku i odmiany te kwiaty w ogrodzie rozwijają się od lipca do września. Pojedyncze kwiaty stoją ciasno obok siebie tworząc idealną kulę. Kolor kwiatów może być od białego przez stalowoniebieski do intensywnie błękitnego. Średnica główek wynosi do 6 cm, co daje bardzo efektowny wygląd. Przegorzany doskonale nadają się na kwiaty cięte, ponieważ trzymają się w wazonie przez wiele dni. Kwiaty wieloletnie z tego rodzaju botanicznego lubią słońce i ciepło, ale w półcieniu też czują się nieźle. Preferują dobrze przepuszczalne gleby, jednak rosną na prawie każdym podłożu od gliniastego do kamienistego. Znoszą też okresy letniej suszy. Nadają się jako pojedyncze kwiaty do ogrodu, jednak lepiej prezentują się w grupie.

Szałwia omszona (Salvia nemorosa L.) – kwiaty wieloletnie z rodziny jasnotowatych

Chociaż te rośliny ogrodowe nie są ani jadalne, ani nie posiadają kojarzonych z szałwią właściwości leczniczych, to są cenione ze względu na swoją urodę i szczególną łatwość w uprawie. Szałwia omszona jest byliną rabatową o wysokości 30-60 cm. Pędy i liście są pokryte krótkimi, delikatnymi włoskami. Kwitnie od czerwca do lipca, prezentując eleganckie, smukłe świece kwiatostanów. Każdy okółek kłosa składa się z kilku delikatnych, drobnych kwiatków. Ich barwa zmienia się, w zależności od odmiany, od bieli przez róż do fioletu. Nie ma specjalnych wymagań, rośnie nawet na suchych glebach. Potrzebuje tylko słonecznego miejsca w ogrodzie.

Bergenia (Bergenia) – kłączowa bylina z rodziny skalnicowatych

Ozdobne liście, piękne kwiaty i ciekawe przebarwienie jesienne, a na dodatek brak szczególnych wymagań – bergenie to doskonałe kwiaty do ogrodu. Czy to słońce, cień czy susza, a nawet zwieńczenie muru, bergenia nigdzie się nie waha. Większość odmian bergenii to kwiaty wiosenne, zakwitające w kwietniu i maju. Kwiaty są duże, zebrane w szczytowe wierzchotki. Mają kolor biały, różowy albo czerwony. Byliny tworzą bardzo efektowne, okrągławe liści o średnicy do 35 cm. Są one zadziwiająco odporne na mróz i wytrzymują nawet znaczne spadki temperatury. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o najlepszych kwiatach ogrodowych.

Epimedium (Epimedium L.) – gatunki i hybrydy z rodziny berberysowatych

Czy to epimedium czerwone (Epimedium x rubrum), czy epimedium pstre (Epimedium x versicolor), te mało znane byliny są mocne, odporne na choroby i niewrażliwe na suszę i nacisk korzeni z sąsiedztwa. Są idealne do podsadzeń pod drzewa i krzewy ozdobne, które jesienią całkowicie przykrywają epimedia. Liście mają zwykle podłużne i zaostrzone do sercowatych. Małe kwiaty siedzą na delikatnych szypułkach. Jako kwiaty wiosenne zakwitają wcześnie w kolorze białym, żółtym, pomarańczowym, różowym, czerwonym albo fioletowym; bywają też kwiaty dwubarwne.

Funkia (Hosta) – rośliny ogrodowe z rodziny szparagowatych o wyjątkowo ozdobnych liściach

Trudno o bardziej tolerancyjne kwiaty w ogrodzie niż funkie. Nie muszą być przecinane, a nawet chwasty nie są w stanie im zaszkodzić. Funkie występują w rozmaitych odmianach różniących się wielkością i kolorem liści, tak że każdy znajdzie coś odpowiedniego do swojego ogrodu. Rosną na stanowiskach cienistych do półcienistych, lubią wilgotne i żyzne podłoże. Chociaż funkie słyną przede wszystkim ze swoich efektownych liści, to białe albo liliowe dzwonki kwiatów też pięknie wyglądają. Rozwijają się u większości odmian w czerwcu i lipcu.

Kosaciec (Iris L.) – bogactwo form i kolorów byliny z rodziny kosaćcowatych

Mało które kwiaty w ogrodzie oczarowują tak szeroką paletą barw i kształtów. Wydaje się, że natura malując kosaćce nie pominęła żadnego koloru. Są to kwiaty wiosenne, w zależności od gatunku i odmiany kwitną do początku lata. Mimo eleganckich i wyszukanych kwiatów, irysy są bylinami łatwymi w uprawie. Gleba powinna być tylko dobrze przepuszczalna i stale wilgotna. Niektóre gatunki kosaćców rosną nawet na wilgotnych obrzeżach ogrodowych akwenów; mogą otaczać oczko wodne.

Przywrotnik (Alchemilla L.) – kwiaty wieloletnie z rodziny różowatych o dekoracyjnych liściach

Nisko rosnący przywrotnik jest idealną byliną na obrzeża rabat na półzacienionych stanowiskach. Rośnie tak gęsto, że żaden chwast nie ma szans z nim konkurować. Prawie okrągłe liście są delikatnie owłosione. Kwiaty są niepozorne, jasnożółte albo żółtozielone, drobne. Łatwo rozsiewa się z nasion. Gleba powinna być przepuszczalna i raczej żyzna, jednak toleruje również inne rodzaje podłoża. Przywrotnik może stanowić tło, na którym eksponowane są kwiaty cebulowe i inne okazałe byliny.

Lawenda (Lavandula) – idealne kwiaty w ogrodzie z rodziny jasnotowatych na suche lato

Znana i ceniona już przez Rzymian lawenda nie potrzebuje do pięknego wzrostu właściwie nic więcej poza słonecznym stanowiskiem. Znosi też okresy letniej suszy. Jest półkrzewem, co oznacza, że drewnieją tylko dolne partie rośliny. Lawenda wykazuje zwarty, poduszkowy wzrost i wyprostowane, mocno rozgałęzione drutowate pędy. Charakterystyczne są jej podobne do igieł, szarozielone liście i fioletowoniebieskie, aromatyczne kwiaty. Chodzi tutaj o ustawione w okółki pojedyncze kwiaty, zebrane w długie do 8 cm kłosowe kwiatostany. Są też odmiany o kwiatach białych albo różowych.

Krzewy ozdobne o małych wymaganiach

Hortensja bukietowa (Hydrangea paniculata) – mocna siostra hortensji ogrodowej

Ta hortensja tworzy latem ogromne wiechy kwiatów i jest bardziej odporna na mróz i suszę niż hortensja ogrodowa. Rośnie w formie mocno rozgałęzionego krzewu. W ogrodzie osiąga wysokość dwa do czterech metrów. Jako krzewy kwitnące w ogrodzie uprawiane są rozmaite odmiany rośliny. Na przykład odmiana wielkokwiatowa, hortensja ‘Grandiflora’, tworzy stożkowe kwiatostany-bukiety o długości 20-25 cm. Stanowisko powinno być słoneczne do zacienionego i osłonięte od wiatru, ponieważ ciężkie kwiatostany są dosyć podatne na złamanie.

Budleja Davida (Buddleja davidii) – motyli krzew z rodziny trędownikowatych

Krzew ma wzniesiony pokrój i tworzy rozłożystą, stożkową koronę z wieloma pędami głównymi i lekko zwisającymi pędami bocznymi. Wysokość waha się w zależności od odmiany i wynosi od 120 cm do 300 cm. Grona kwiatów rozwijające się na końcach nowych pędów przypominają kwiatostany lilaka. Mogą mieć długość do 40 cm. Budleja Davida rozwija pierwsze kwiaty najczęściej od lipca i kwitnie aż do mrozów. Barwy kwiatów bywają białe, jasnoliliowe, purpurowoczerwone i ciemnofioletowe. Wiele odmian budlei roztacza intensywny aromat. Krzew potrzebuje słonecznego i możliwie ciepłego miejsca w ogrodzie. Optymalna dla budlei jest ziemia umiarkowanie sucha, lekko piaszczysta albo żwirowa, umiarkowanie żyzna. Krzew dojrzewa w takich warunkach przed zimą lepiej niż na podłożu wilgotnym i bogatym w składniki odżywcze.

Kolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) – perłowe obłoki na krzewie z rodziny przewiertniowatych

Są to krzewy ozdobne o niezwykłej obfitości kwiatów. Kolkwicja, nazwana tak na cześć niemieckiego botanika Richarda Kolkwitza, pochodzi z górskich lasów chłodnych i umiarkowanych regionów Chin. Osiąga wysokość i szerokość 2-3 m. Z wiekiem rośnie kolkwicja raczej wszerz i tworzy elegancką kulistą formę. Kwiatowy krzew zachwyca w maju i czerwcu bogactwem jasnoróżowych kwiatów. Pojedyncze trąbkowate kwiaty są zebrane w wiechowate kwiatostany. Wydzielają delikatny, słodkawy zapach i są intensywnie odwiedzane przez pszczoły, trzmiele i inne owady. Kolkwicja lubi słoneczne stanowiska, ale kwitnie również w ciepłym półcieniu. Gleba powinna być przepuszczalna i próchniczna, ale niezbyt żyzna. W zasadzie rośnie na prawie każdej ziemi ogrodowej.

Krzewuszka cudowna (Weigela Florida) – z rodziny przewiertniowatych, nazywana wajgelią

Mało wymagający i łatwy w uprawie krzew, którego większość odmian kwitnie niezmordowanie od maja do pierwszego mrozu. Dorasta do ok. 3 m wysokości i szerokości. Zielone liście są eliptyczne i mają zaostrzony koniec. Z kątów liści wyrastają lejkowate kwiaty o średnicy 3-4 cm. Są białe do jasnoróżowych i przekwitając przebarwiają się na bardziej mocny róż. Krzewuszka jest bardzo tolerancyjna: najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku, ale bardzo dobrze znosi też półzacienione miejsca, gdzie jednak kwitnie mniej obficie. Optymalna dla niej jest gleba świeża do wilgotnej, żyzna i próchniczna z pH kwaśnym albo słabo zasadowym. W zasadzie dostosowuje się do każdej ziemi ogrodowej. O ile nie jest ona zbyt sucha albo zbita i skłonna do zastojów wody.

Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare L.) – krzew idealny na żywopłoty i nie tylko

Ligustr, przedstawiciel rodziny oliwkowatych, zalicza się do najłatwiejszych w uprawie roślin ogrodowych. Zwłaszcza galeria roślin żywopłotowych byłaby niepełna bez tego krzewu. Ligustr dorasta do 2-5 m wysokości. Płaski system korzeniowy dobrze nadaje się do umacniania luźnych gleb albo zboczy. Lancetowate, ciemnozielone liście są skórzaste i nagie. Często wykazują atrakcyjne fioletowe przebarwienie jesienią. Kremowobiałe, drobne kwiaty są pachnące i zebrane w gęste wiechy na szczytach pędów. Owoce tworzą się kuliste, po dojrzeniu czarne, trujące dla ludzi. Krzew rośnie praktycznie na każdej glebie ogrodowej, dobrze znosi suszę.

Dereń jadalny (Cornus mas L.) – krzew leczniczy i ozdobny

Gatunek należący do rodziny dereniowatych dorasta do 6-8 m wysokości. Eliptyczne do jajowatych liście są zielone i połyskujące. Jesienią przebarwiają się na kolor żółtawy do czerwonopomarańczowego. Zakwita bardzo wcześnie, przed rozwojem liści. Już od marca rozwija małe, żółte kwiaty zebrane w kuliste baldachy. Owoce są wiśniowego koloru, mają cierpki smak. Dereń lubi stanowiska słoneczne do półzacienionych. W ogrodzie toleruje również lekko kwaśne i wilgotne gleby, nie znosi jednak zastoju wody.

Pięciornik krzewiasty (Dasiphora fruticosa) – bogactwo kwiatów przez całe lato

Krzew z rodziny różowatych dorastający, w zależności od odmiany, od 50 cm do 130 cm wysokości i tyle samo szerokości. Cienkie pędy pięciornika są mocno rozgałęzione. Liście składają się z 5-7 listków, są pierzasto złożone. Kwiaty typowe dla różowatych mają pięć płatków. Mogą być w kolorze jaskrawo żółtym, białym, pomarańczowoczerwonym albo różowym. Pięciorniki lubią stanowiska słoneczne na niezbyt żyznej glebie. Kwitną od czerwca do października.

Perukowiec podolski (Cotinus coggygria) – ozdobny krzew z rodziny nanerczowatych

Perukowiec przez cały rok stanowi w ogrodzie ozdobę, ale największe wrażenie robi jesienią, kiedy liście przebarwiają się na jaskrawy kolor pomarańczowoczerwony, a delikatne kwiatostany przypominają z daleka barokowe peruki. Krzew dorasta do 3-5 m wysokości. Kwiaty są drobne i raczej niepozorne, ale zebrane w subtelne żółtozielone kwiatostany stają się bardzo efektowne. Wiechy na końcach pędów mają średnicę ok. 20 cm. Perukowiec lubi stanowisko słoneczne i ciepłe. Rosnąc w cieniu nie wykaże w pełni swojej urody.

Żylistek wysmukły (Deutzia gracilis) – efektowny krewny hortensji

Trochę dziwna nazwa rodzajowa krzewu jest po prostu upamiętnieniem Johanna von der Deutz’a, holenderskiego sponsora szwedzkiego botanika Thunberga, który pierwszy opisał żylistka. Wszystkie przydomowe ogrody odznaczają się na ogół dużą różnorodnością nasadzeń; nie tylko kwiaty ogrodowe, w tym kwiaty cebulowe, ale też trawy ozdobne, zioła i krzewy kwitnące znajdują swoje miejsce. Żylistek jest doskonałym wyborem do małego ogrodu. Dorasta zaledwie do metra wysokości i ma piękne, białe kwiaty zebrane w kwiatostany. Lubi słoneczne stanowiska na umiarkowanie wilgotnej glebie.

Jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius L.) – krewny hortensji, a nie oliwkowatych

Posiada zapach jaśminu i niezwykły urok białych kwiatów. Dorasta do 2-3 m wysokości. Matowozielone liście zabarwiają się jesienią na złoty kolor. Zarówno na stanowisku słonecznym, jak i na półzacienionym jaśminowiec czuje się doskonale. Większa ilość promieni słonecznych pobudza jednak roślinę do bujniejszego kwitnienia. Rośnie prawie na każdej glebie ogrodowej, toleruje słabo kwaśne do silnie zasadowych. Istnieją odmiany o niewielkim wzroście, odpowiednie również do małych ogrodów.